Ölüyoruz Rosaura.

04

04 ; and i still get
those stupid butterflies.

あ

flower face, angela.

Kitabı elime alıp içine ufak bir dokunuşla göz gezdirdim, lakin denk geldiğim birkaç sayfada yazılmış notlar gördüm ve bana ait olmadığını anımsayarak çekingenlikle geri kapattım. Açıkçası Adelin'in ya da bana ait olma ihtimali aklımdan geçmemişti çünkü Adelin pek kitap okumaz, ben de çoğunlukla okulun kütüphanesinden geçinirdim. Bu yıpranmış kitap ve içindeki yazılar, kesinlikle benden önce giden yabancıya aitti. Bardakları yıkama işini es geçip salona, Adel'in odasına yöneldim. Tamamen kapatmadığı kapısı aralıktı, göz ucuyla ona baktığımda yatağın üzerine öylece serildiğini gördüm.

"Adel?" O görmese de gülümsedim. "Şu arkadaşın, yanılmıyorsam kitabını burada unutmuş."

Kafasını çevirip birkaç saniyelik bana ve elimdeki kitaba bakmış, hemen sonra bakışlarını çekmişti.

"Öyle mi? Boşver bir ara veririz."

"Bir ara veririz mi? Bu fırsatı kollamak için çoktan ayağa kalkmış olman gerekirdi.. Sen ciddi misin?"

Gerginlik dolu bir yüz ifadesiyle ofladı. Ya sahiden canı sıkkındı, ya da şaşırtıcı biçimde uğraşmak istemiyordu.

"Ne fırsatından bahsediyorsun?"

"Kitabı geri verirken o çocukla tekrar konuşma fırsatı? Eminim seni biraz daha tanırsa geri adım atmayacaktır Adel, niçin bu kadar çabuk pes ediyorsun anlamadım."

"Ayrıca onun için önemli bir şey de olabilir," diyerek onu ikna edebilmek için üsteledim. Bir iki kez yutkunup hiçbir cevap vermeden tavanın bilmediğim köşelerini izlemeye devam etti.

"Beni ilgilendirmiyor." diyip omuz silkti. " Çıkarsan kapıyı kapat, ben biraz uyuyacağım."

Bir süre tekrar konuşmak için beklesem de, daha sonra lüzum duymayıp sessiz kaldım. Yüzü odanın diğer tarafına, pencereye dönüktü ve kapıda dikilmekte olan bana geldiğimden beri bir türlü bakmamıştı. Israrcı olmak anlamsızdı sanırsam.

"İyi. Sorarsa kitabı salondaki çekmeceye koyuyorum haberin olsun."

Kapıyı ağır bir edayla çekip çıktım. Eminim akşam olmadan her şeyi unutacak, yine mutfakta gülüşerek güzel bir yemek yiyecektik birlikte. Genel olarak hep böyle üzülür, lakin çabuk silerdi Adelin.

Bu yüzdendir ki içimin rahatlığıyla kendi odama geçtim ve önceden çıkardığım birkaç sayfa nota çalışmak, biraz da vakit geçirmek adına masaya oturdum. Nihayetinde aklıma yapabilecek daha iyi bir şey gelmemişti.

Ders çalışmak, dönem notlarım, okul sıralamam ve bunun gibi diğer her şey kendimi bildim bileli öneme aldığım şeylerdi. Şimdiye dek Adelin dışında çok bir arkadaşım olmadığı gibi hayatım yalnızca kendimle geçmişti ve çoğunlukla dışarıya sağır olarak büyümüştüm. Uzun zamandır, en ufak bir yeniliğin bile beni sarsacağı kadar sıradan bir hayata sahiptim, dahasını da istemiyordum doğrusu. Bana kalsa bir ömür boyu küçük bir evde, sevdiğim birkaç eşyayla, birkaç da çiçekle öylece geçinip gidebilirdim. Yüksek ders notları veya iyi bir okul kazanmaktan başka ele geçer pek bir hedefim yahut hayalim, hiç olmamıştı.