Beautiful Goodbye

Chapter 30

PAIN.

Iyon lang ang naabutan niyang sinabi ng doctor sa ina ni Crissa. When there's a persistent back, pelvis and abdominal pain, malaki ang posibilidad na kumalat na ang cancer nito.

"She will experience frequent vomitting, Ma'am" ani ng doctor, "But I'll be frank, this would get worst kung hindi siya magpapachemo. She's almost at the late stage, mas mahihirapan tayong gamutin siya kung hindi natin sisimulan ngayon"

Naluha ang ina kasama ang asawa nito, "Is my daughter safe to travel? Gusto ko siyang dalihin sa States. We both know that the technology there is more advance" ani ng Daddy ni Crissa.

Lumapit siya sa kaibigan na walang malay ngayon. May nakakabit na oxygen.

"We could do that pero kung gagawin niyo iyon ay dapat sa lalong madaling panahon dahil kung magtatagal pa, I'm afraid your daugther would not make it"

"Could we do it without her consent? Kami naman ang magulang niya... she's not fit to decide..." nanginginig ang boses ng ina ni Crissa.

"I'm sorry, Misis" the doctor apologetically said, "But, she's already in legal age. This is her call, this is her choice. I suggest you convince her, we'll help you in any way but we can't allow our patient to do something they don't want"

Napasabunot sa ulo ang ina ni Crissa, while she held her friend's hand. Malamig ito't namamawis.

Crissa...

What is the hardest part of witnessing that your beloved is in pain and you can't do nothing about it but to wait?

"Huffle" tawag sa kanya ng ina nito, "You have to convince her to go to abroad. Hindi na siya nakikinig sa amin... She has to go there! Kailangan niyang magpagamot!"

"Huminahon ka, Leonore" ani ng asawa nito, "Mapapapayag din natin si Crissa"

"No! She won't. Kilala mo anak natin, Hon" Hindi na ito mapakali, "I can't... Hindi ko kaya... Hindi pwedeng mawala ang anak ko..."

She's losing her composure. Sabagay, sino ba namang ina ang hindi magkakaganito kung alam nitong maari na siyang mawalan ng anak.

Kung may magagawa naman bakit hindi? She lost her child, once. Kung may paraan lang ay lahat gagawin niya huwag lang ito mawala.

"Tita" lapit niya rito, "I'll convince her... Aalis tayo sa lalong madaling panahon.."

"Tayo?" Tanong ni Catherine, "What do you mean, Huffle?"

"Sasama ako"

----

Seven years later...

"MAMA!"

Napabangon si Huffle nang marinig ang boses ng anak, "Mama!" sinuot niya kaagad ang tsinelas at tumakbo papunta sa silid nito.

"Eliz, anak?" Agad niyang tawag, "W-What's wrong?"

Nakakunot noo itong humarap sa kanya. Kunot noong pamilyar na pamilyar, tila walang pinagkaiba sa pinagmanahan.

"What should I wear for Hailee's birthday?" Tinaas nito ang dalawang polo shirt na pinagpipilian, isang checkered at isang stripes.

Bumagsak ang balikat niya. Akala naman niya kung napano na ito, "Ma? Are you okay?"

Napasapo siya sa noo, "Akala ko naman kasi kung napano ka, anak" lumakad siya papalapit rito at tinignan ang damit na pinakita nito.

Sa huli, tinuro niya ang plain blue polo shirt na may tatak na lacoste. Regalo ito ni Kuya Raven para sa pamangkin, "Ang laki laki mo na..." she murmured at she watched him on the mirror combing his own hair, "Is that.. hair wax?"

Nagiwas ito ng tingin sa kanya, nahihiya. Napangisi siya. Aha! May tinatago nga ito.. hmm..

"Anong nagustuhan mo kay Hailee?" tanong niya.

Nanlaki ang mga mata nito, "Who told you?!"

She chuckled with his reaction, "So, you like her?" tuya niya pa, "Oh my baby boy..." hinila niya ito at pinugpog ng halik sa pisngi.

"Ma! Stop... it tickles.." natatawang sambit nito, "Ma!"

"Napakabilis ng panahon..." she embraced him, "Anak, okay lang iyang crush crush ha pero huwag muna mag-gigirlfriend..."

Napakunot noo ito at umiling, "Mama naman, e..." napakamot ito sa batok, "She's just a friend.."

Ngumiti siya, "Si Mama pa rin ang number one?" aniya, "Ako muna, ha?"

Natawa na rin yata ang anak sa expresyon niya kaya naman niyakap siya pabalik, "You deserve to be happy, Mama" anito at hinaplos din ang pisngi niya, "Don't you like Tito Alvin?"

Alvin - he's a businessman as well. Naging business partner niya nang maging café ang Emery's. He's a good guy, charming and smart. Kasundo ng lahat at ni Eliz.

He's like Papa Tristan, but less the humor.

"At saan mo naman nakuha iyan?" Tanong niya rito habang pinupugpog ito nang halik, "Hmm.. hmmm."

"Mama!" he giggled, "Ninang Cath said Tito Alvin likes you, so.."

She pouted, "Do you like him?"

Tumawa lang ito muli, parang gusto bawiin ang sinabi, "Bakit kasi hindi mo na lang po hanapin ang Papa ko, Mama.. para hindi ka selosa.."

See? Hindi pa nito nakikilala ang ama pero ganito na kaloyal!

"Napakapilyo mo, ano? Ikaw..." ginulo niya ang buhok nito, "I'm going to talk to your Ninang!"

"Mama, No! That's a secret!"

"Ah, secret ha!" Kiniliti niya itong muli. They are usually like this every morning. Harutan at lambingan.

"Mama!"

She chuckled as well. Nang mapagod ay hinaplos niya ang pisngi nito, "I am happy, anak... You don't have to worry dahil happy na si Mama dahil ikaw lang.. sapat na sapat na.."