VİYAN~Sabrın En Güzeli 3.Seri~Tamamlandı

9.Bölüm>Tanışmadık Farz Edelim<

Merhabalar :)

Sonunda bölüm geldi 🤭

Umarım beğeneceğiniz bir bölüm olmuştur

Keyifli okumalar.

***Viyan***

Düşünüyordum, ben bu adamla neden bu yolculuğa çıkıyorum, neden içten içe yanımda diye rahat hissediyordum? Geleceğini söylediğinde itiraz etsemde yanımda olmasını istemiştim galiba, yanımda güç almak istediğim biri olsun istemiştim.

Düşüncelerle kafamı cama yaslamış ve uyuya kalmıştım, üst üste kaç gece nöbete kalıyordum fazlasıyla uykusuz ve yorgundum aslında. Şimdi uyumam iyi olacaktı Adana'ya gittiğimiz zaman Senem'e destek olmam için güç toplamam gerekiyordu.

Ama düşündüğüm gibi olmamış Demirhan 'ın başımı omuzuna yaslamasıyla önce rahat edebilme adın başımı düzelttim, ama burnuma gelen kokusuyla o pozisyonda daha fazla kalamadım. Gözümü açıp baktıktan sonra tekrar eski  pozistonumu aldım çok geçmeden uyuya kaldım tekrar.

Zoraki bir şekilde gözümü açarken başımın altında hissettiğim şeye baktım ardından elin sahibine, bu nasıl bir adamdı? Neden yapıyordu bunu, yapmasın hatta şu anda kat ve kat pişman olmuştum Demirhan'la buraya geldiğime, olmazdı bu adamın yaptıkları kafamı karıştıramazdı. Tam o sırada duyulan anonsla kemerimi bağlamak için önüme döndüm bu şekilde gözlerimi cekebilmiştim gözlerinden.

Daha sonra havaalanına inmiş zaman kaybetmeden hastaneye gelmiştik, söylenilen kata çıktığımda hemşireyi durdurup Senem'i sordum tam o sırada başımı çevirmemle koridorda zor bir şekilde ayakta duran Senem'i gördüm koşarak yanına gidip sarıldım oda öyle bir sarılmıştı ki acısını hissetmemi ister gibiydi. Sonra söylediği sözler..

"Yine kaybettim Viyan.." Cevap veremedim ne diyebilirdim ki sadece acısını biliyordum yarasını ama verecek cevabı bilmiyordum,sustum o yüzden sustum ve sadece sarıldım.

"Bu defa neden çok daha fazla yandı içim Viyan?" Sözleriyle Senem'den ayrılıp göz yaşlarını sildim.

"Tamam canım sakin ol, bak sen yeni bir ameliyat geçirdin ayakta durma gel odana  gidelim dinlenmem gerekiyor." Dedim Senem başıyla onaylayınca Siyabend' in işaret ettiği odaya doğru ilerledim, tam odaya girecekken ardımızdan gelen adamlara döndüm.

"Biz biraz yalnız kalalım buna ihtiyacı var."Dedikten sonra kapıyı kapattım ve Senem'i yatağa götürerek oturtup bende karşısına oturdum. Tam o sırada başladı anlatmaya Senem bende araya girmedim.

" Biliyor musun Viyan beni seviyormuş, Zülal yani kardeşim söyledi. Benim yerime Zülal'i kokluyormuş hep bende varım gibi Zülal'i öpüyormuş iki defa, ama keşke o sıcaklığı sevgiyi bana verseydi ben hep eksik yaşadım, bundan sonrada o eksik tam olmayacak. Yine gitti Viyan ama bu defa sadece beni değil iki yaralı kanat bıraktı." Dedikten sonra iç çekerek yüzünü kapattı, ne zordu eksikliğini her zerresine kadar yaşadığı birini doyasıya sarmadan kaybetmek güzümün önünde iç çekerek ağlayan Senem'i kendime çekerek sarıldım. Senem devam etti konuşmaya

"Çok zor biliyor musun Viyan bulmuşken kaybetmek, keşke hiç bulmasaydım diyorum. Belki de o zaman bu kadar yakmazdı içimi.." Ayrılarak yüzüne baktım Senem'in

"Senem o senin parçan, görmesen de hisseder yine aynı şekilde yanardı için. Ben seni tanıyorum yıllarca nasıl içinin yandığını." Dediğim de kafasını iki yana salladı.

"O yılların boşluğunu doldurmadan gitti yine Viyan."

"Kardeşin var Senem artık yalnız değilsin ve Siyabend var sana nasıl baktığını gördüm gözünden düşen her yaşla o ölüyor gibiydi. Yapma bunu kendine toparlan kardeşin için güçlü ol! Kolay değil biliyorum ama sen bugüne kadar, kolay hiç bir şey yaşamadın zaten,aşk için bile neler yaşayıp neler atlattın sen benim tanıdığım Senem ol dik dur." Dediğimde göz yaşlarını sildi ve o sahte maskelerden birini taktı başkalarına karşı dik durup güçlü olan Senem, ama bu ne kadar sürerdi bilmiyorum. Daha sonra uyuyup dinlenmesini söyleyerek yatırdım ve odadan ayrıldım, kapıdan çıktığım an karşımda duran iki adama baktım Siyabend anında bana doğru geldi.