Çok geçikti bölüm farkındayım :( ama telafi olarak iki bölüm yayınlayacağım, bu gece bitmeden diğer bölümde gelecek bir sorun çıkmazsa ☺️
Umarım beğeneceğiniz bir bölüm olmuşsun ☺️
Keyifli Okumalar❤️
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
***Demirhan***
Bir insan en çok ne kadar mutlu olabilir kanıtıydı benim şimdi ki durumum, iyisiyle kötüsüyle geçmişti zaman ve nihayet aylardır beklediğim gün gelmişti. Yanımda saçları yüzüne dağılmış bir şekilde uyuyan sevdamı izliyordum, dün gece aklıma geldikçe öpmek istesemde öyle güzel uyuyordu ki dokunmaya kıyamadım.
Sessiz bir şekilde yataktan çıkarak odadan ayrıldım, mutfağa gelerek önce çay koydum ocağa sonra kahvaltı hazırlamaya başladım, gürültü yapmamaya dikkat ederek. Hazırladığım kahvaltıyı masaya taşıyacakken aklıma gelen ile tepsiye yerleştirmeye başladım, gece çok yorulmuştu en iyisi odamızda kalmaktır diye düşünerek tepsiyi alarak merdivenleri çıkmaya başladım. Kapıya geldiğimde zorlanarakta olsa açmıştım, odaya girdiğimde kapıyı açmak için çıkardığım gürültüye uyanmış olacak ki Viyan yatakta oturmuş yeni yeni gözünü açıyordu.
"Günaydın sevdam." Başını iki yana sallayıp gülümseyerek yataktan çıkmış
"Günaydın deli adam, ne o tepsi?" Omuz silkerek yatağa doğru ilerleyecekken
"Mutfakta yapalım kahvaltıyı yatakta yiyemem, ben yüzümü yıkayıp gelirim." Dedi başımla onaylayarak geldiğim gibi tekrar döndüm,hazırladıklarımı masaya koyduğum sırada belimden sarılmasıyla ellerini tuttum. Viyan'a döndüğümde
"Eline sağlık ama bekleseydin ben hazırlardım." Alnından öptükten sonra
"Sen yorulma, ağrın vardır diye ben yapmak istedim." Yaklaşarak yanağımdan öpmüş
"Ağrım yok iyiyim merak etme, eline sağlık." Oturduktan sonra sohbet eşliğinde kahvaltımızı yapmıştık, masayı toplarken yardım ettim daha sonra hazırlanmış bir şekilde salonda otururken Viyan'ı bekliyordum. Merdivende sesler geldiğinde ayağa kalktım , beni gördüğünde gülümseyip
"Ben de hazırım." Dedi elimi uzattığımda yanıma yaklaşarak tuttu ardından birlikte çıktık evden, küçük adımlarla yürürken kolumu Viyan'ın omuzuna atarak kendime daha çok yaklaştırdım, saçlarının arasından öperek kokusunu içime çektim.
"Burada oturalım mı?" Viyan'ın gösterdiği yeşil alana tereddüt etmeden oturduğumuz da geriye doğru uzandık, Viyan başını göğsüme yaslarken
"Böyle olsa her zaman, burda yaşaya bilirim, seninle bir ömür. Herkesten herşeyden uzak,sana bir nefes kadar yakın." Gözlerimi kapatıp gülümsedim
