VİYAN~Sabrın En Güzeli 3.Seri~Tamamlandı

7.Bölüm>Kim Olarak<

Merhabalar:)

Evet yeni bölümle geldim umarım bekleyeniniz vardır eğer varsa bir yorum atsın bakalım gerçekten bekleniyor mu bölümler bende bileyim🤭

Fazla konuşmadan bölüme geçiyorum

Keyifli okumalar🖤

***Viyan***

Hastalarla ilgilenmiş sakin bir nöbet geçirmiştim, nihayet güneş doğmaya başlamıştı. Odamdaki pencereye yaklaşarak gökyüzüne baktım mavisiyle huzur veriyordu, camı açarak derin bir nefes aldım, bir süre öylece durduktan sonra pencereyi kapatıp masama ilerledim telefonu elime alıp saate baktım ardından cebime koyarak odamdan çıktım son kez hastaları kontrol edecek daha sonra çıkacaktım.

Hastaları son kez kontrol ettikten sonra nihayet işler bitmiş nöbet son bulmuştu, cantamı alarak odamdan çıktım koridorda ilerlerken Emel beni gördüğünde gülümsedi.

"Çok kötü görünüyorsun." Gözlerimi devirdim.

"Kötüyüm çünkü hemen evime gitmek istiyorum." Dedikten sonra Emel başıyla onaylamış bende hastaneden ayrılmak üzere yürümeye devam etmiştim. Bahceye çıktıktan sonra arabama ilerleyip çalıştırdım ve eve doğru yola çıktım, bir süre sonra evin önünde park edip arabadan indim anahtarı çantamdan çıkararak kapıyı açıp eve girdim. Mutfaktan çıkmakta olan annem beni görmesiyle yanıma yaklaşıp

"Viyan iyisin kızım?" Gülümsedim ve yanağından öperek

"İyiyim anne merak etme sen, ben odama gideyim kahvaltı yapmayacam yorgunum."Annem ellerini saclarımdam gecirip kokusunu içine çekerek öptü.

"Tamam kızım sen git hade, ben babana derim."Dediğinde odama doğru ilerledim, odaya girdiğim an dolaba ilerleyip pijamalarımı alarak giyindim ve kendimi yatağa attım gözümü kapatmamla yorgunluktan olsa gerek uyuya kalmışım.

********

Gözlerimi zorlukla açtığım zaman komadinin üstünde duran telefonumu alarak saate baktım. 14:20 olduğunu gördüm, yatakta doğrularak uykumun tam anlamıyla açılması için bir süre bekledim, ardından yataktan kalkarak odadan çıkıp banyoya ilerledim yüzümü yıkayarak tekrar odama döndüm dolabın önünde durarak kıyafetlerimi çıkardım. Zaman kaybetmeden hazırladığım kıyafetleri giydiğimde aynanın karşısına gecerek hafif bir makyaj yaparak cantamıda alıp odadan ayrıldım. Bahçede babam ve annemin oturmuş bir şeyler konuştuğunu gördüm, gülümseyerek

"Sohbetiniz bol olsun." Dedim annem aynı şekilde karşılık verip ayağa kalktı.

"Yemek hazırlayayım Viyan."Çantamı sandalyeye indirip

"Yok anne aç değilim ama sizinle bir çay içerim."Mutfağa gidip çay ile döndüğümde ikisiyle karşılıklı oturmuş sohbet etmiştik. Daha sonra annem bana dönüp

"Kızım geç kalmayasın sen." Saatte baktığımda başımla onaylayarak kalktım çantamı da alarak evden ayrıldım, evde olduğum kısa süreyi sadece uyuyarak geçirmiştim şimdide dar sokaklardan geçerken çocukların oyun oynamayı koşuşturmalarını gülümseyerek izlemiş hastaneye gelmiştim. Arabayı park ederek indim ve hastaneye doğru ilerledim, görünüşe göre yine yoğun bir gün olacaktı.

Odama gidip önlüğümü giyerek tekrar odadan çıkmış ve servise inmiştim beni gören Emel yanıma gelerek.

"Yine yoğun bir nöbet olacak gibi." Başımla onaylayıp

"Olmadığı güne denk gelemedim." Gülümsedi ardından hastalara doğru ilerledim. Emel ile nöbetlerimiz hep aynı zamandaydı sabah gitmiş saat dört de yine hastaneye gelmiştik ölmezsek iyiydi.Hastalarla ilgilenmekten yemeğe çıkamamıştım, Yoğunluk azaldığı zaman Emel'e dönerek