VİYAN~Sabrın En Güzeli 3.Seri~Tamamlandı

10.Bölüm>Aşktan Kaçılmaz<

Merhabalar

Kusura bakmayın çok çok ara girdi ama artık düzenli olarak haftada bir bölüm gelecek 😊normalde salı günleri gelecekti ama ben sizi daha fazla bekletmek istemedim ❤️

Artık daha sık bölüm gelecek yani Arin final oldu okumamış olanların okumasını öneririm🤭

Keyifli okumalar 🌼

***Demirhan***

Siyabend'in sorusuna verecek cevabı ararken karşımızdaki kapı acımış Viyan çıkmıştı, Siyabend yanına yaklaşarak Senem'i sormuştu ardından ben yaklaştım yanına yemek yemesini söyledim bir şey yememişti gün boyu. Birlikte kafeterya ya indiğimizde bana bakmıyor oluşu dikkatimi çekti, neydi bu halleri neyi gizlemeye çalışıyordu? Kim olarak burdayım dediğim sırada telefon çalmış Mirza aramıştı. Neden Adana'da olduğumu sorduğunda verdiğim cevapla Viyan masadan kalkarak gitmişti benden kaçıyordu anlamıştım.

Daha sonra yine arkadaşının yanın gitmiş ardından otele gelmiştik, yine bir şey söylemezken yanındayım dediğimde yine söyleyeceğini söylemiş ve odasına girmişti bende odama gidip çeketi çıkartarak yatağa yattım.

Bu kız farklıydı ilk gördüğümde anlamıştım, tamam biraz deliydi biraz dik başlı ama farklıydı öyle sırf ağalık peşinde olanlardan da değildi. Aksine tanıdığım bir çok kadın bana yakınlık kurmak isterken o benden kaçıyordu, aşık olmaktan mı korkuyordu? Ama kararımı vermiştim ben onu neden hep görmek istediğimi anlamıştım, buradan bize bir isim vererek dönecektim. Düşüncelerle uyuya kaldım

Sabah erkenden uyanıp kısa bir duş aldıktan sonra giyinip Viyan'ın odasına gittim kapıya vursam açmamıştı anlaşılan hala uyuyordu. Sonunda kapı açıldığı zaman yine pijamalarıyla karşımda duran kıza baktım baştan aşağı inceledim. Tabi Viyan yine cevap vermemekte geç kalmamıştı,ardından yaramı kontrol edeceğini söylemiş ve odaya girmiştik ben gömleğin düğmesini açarken ne yapacağını şaşırıp banyoya gitmişti bu hali hoşuma gitmişti, daha sonra ben lobide beklerken hazırlanıp gelmişti.

Cenazede arkadaşının acısını paylaşmasını an be an izledim, Senem her bir şey söylediğin de Viyan parçalanıyor gibiydi, öyle caresiz duruyordu ki sanki baba acısı kendi babası gibiydi. Gidip sarmak istedim gözünden düşen her göz yaşını silmek ama sadece uzaktan izledim. Cenaze işleri bitmiş akşama doğru yola çıkmıştık uçakta sürekli uyuyan daha doğrusu uyuyor gibi davranan Viyan arabada da devam ediyordu uyumaya, hava kararmıştı artık Viyan 'a baktım inatla açmıyordu gözünü.

Farkındayım benden kaçıyordu ama neden? Ben hislerimi açıkca göstermişti ama o kaçıyordu. Arabayı durdurduğum zaman Viyan' a seslendim uyumadığını biliyordum. Hareket etmeyince konuşmaya devam ettim

"Neden bunu yapıyorsun anlamıyorum, benimle konuşmamak için her saniye kaçıyorsun, ama yeter Viyan yolun sonu şimdi aç gözlerini ve soruma cevap ver." Sözlerime ağır ağır kıpırdanıp bana döndü,gözlerine baktım.

"Ben kim olarak senin yanındaydım Viyan?"

"Hiç kimse, sadece yanımda olmak istedin ve oldun gerisi yok, aklına başka bir şey gelmesin. Hatta Demirhan ağa biz hiç tanışmadık farz edelim bundan sonra ne sen beni nede ben seni. herşey için teşekkür ederim iyi geceler." Demişti ve benim konuşmama izin vermeden arabadan inmişti, direksiyon da olan elimi sıktım.

Ne istiyordu bu kız, neden böyle davranıyordu? Ama tamam tanışmamış gibi diyorsa öyle olsun. Arka koltukdaki cantasını alıp kapıyı kapattığı an gaza bastım.

Hiç kimseymişim...

Hiç tanışalım farz edelimmiş...

Bu kadar beynime işlerken neredeydi aklında şimdi uzaklaşıyorsun. Sinirle dar sokaklardan geçerek eve geldiğimde arabayı durdurup anahtarı adamlar vererek direk eve girdim, herkes avluda oturmuş çay içerken yüzlerine bakmadan.