VİYAN~Sabrın En Güzeli 3.Seri~Tamamlandı

15.Bölüm>Çok Güzel Seviyor<

Merhabalar :)

Bir gün geçikme oldu :(ama fazla bekletmedim:)

Ama siz benim kadar duyarlı değilsiniz bakın ben bekletmemek için o kadar uğraşıyorum ama siz hala bir oy vermek veya yorum yapmaktan kaçıyorsunuz. İlk bölümlerde olduğu gibi sınır mı koymam gerekiyor acaba sadece bir kaç saniyenizi alacak ve bu beni gerçekten mutlu edecek. Bir bölüm yazmak gerçekten kolay değil tamam zorunda değilim diyebilirsiniz ama emeğinin karşılığı bir kaç saniye ayırıp oy vermek ve yorum yapmak bunu benden esirgemezsiniz bence😊

Çok konuştum kabul çekiliyorum aranızdan:)

Keyifli okumalar ❤️

***Demirhan***

Viyan telefonu kapattıktan sonra yatağa yattım ve düşünmeye başladım,  Viyan'ı kızdırmamam gerekiyordu ama uzak durursam beni affetmesi için bir şey de yapamazdım.

Gerçekten canıma susamış olmalıyım ki, beni her sözüyle delirtecek bir deliyi sevmiştim, sıkmadan zorlamadan yapmalıydım ne yapacaksam. Düşünceleri bir kenara bırakarak gözlerimi kapattım çok geçmeden uyuya kalmıştım.

Gözlerimi açtığımda komadinin üstünde duran telefonu elime alarak saate baktım, 07:35 olduğunu gördüm yatakta doğrularak banyoya doğru ilerlerken kapı üst üste çalmaya başladı, gözlerimi tavana çevirip sabır dileyerek kapıya yaklaştım. Kapıyı açtığım an gülümseyerek elini cebine koyan Mirza

"Günaydın ağam."

"Gün seninle aymıyor, bak bir daha kapıma böyle gelirsen senin kapıya vuran kolunu kapının arasına koyar üst üste kapatırım. Sen bağırdıkca da devam ederim." Dediğimde kafasını iki yana sallayıp

"Ben nişan sana iyi gelir diyordum ama iyi geleceğine daha çok sinir yapmış sende Ağam,hayırdır neyin var?"

"Delinin biriyle nişanlanınca sinirler daha çok geriliyor." Söylediklerim hoşuna gitmiş olacak ki gülümseyip

"Yengemle çok iyi anlaşacaz biz." Dediğinde kafasına bir tane vurup

"Birken iki deli oldunuz başımda." Dedim ardından kapının önüne koyarak kapattım kapıyı vebanyoya ilerledim, işlerimi halledip giyindim ardından odadan çıkarak avluya indim. Merdivenlerden inerken kapıdan Yengemin girdiğini gördüm, gülümseyerek anneme yaklaşmış ardından sarılmışlardı. Herkes masanın etrafındaki yerini alırken Yengeme dönüp

"Hoş gelmişsin yenge." Dedim bu sırada babam yengeme dönüp

"Hayırdır Fatma sabahın bu saatinde?" Yengem şalını düzelterek önce bana bakmış ardından babama dönmüştü.

"Hayırdır, değildir sen söyle Mirhat ağa. Dedikodu almış başını gidiyor kızımın adı çıkmış Demirhan'la, nedir buna çözümün?" Demişti aklıma gelen olmuştu işte babama döndüğümde elindeki tespihi çekerken konuşmaya başladı.

"Milletin ağzı vardır konuşur, hangi birinin ağzını kapatacaksın?Yalan yanlış bilmeden konuşuyorlar."

"Konuşurlarda senin buna diyecek sözün yok mudur ağa? Kızımın dedikodusu dolanmaya devam mı etsin, sizin bir isim vermeniz lazım gelir artık."Dediğinde babam ayağa kalkmış

" Sen ne söylersin Fatma, bana ne yapmam gerektiğini sen mi öğreteceksin? Hem Lorin oğullarımın kardeşi gibi büyümüştür hemde Demirhan'ın artık başı bağlıdır." Babamın sözleriyle Yengem şaşkınlıkla bana dönmüş daha sonra bakışları annemi bulmuştu planı kurmuşlardı anlaşılan ama geç kalmışlardı artık. Babamın olduğu yerde ben konuşmazdım zaten babamda gereken bütün cevapları veriyordu.