Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Viyan
***Viyan***
Yıllar sonra memleketine dönmek gibisi yok, aslında insanın evi gibisi yokmuş. Yıllar önce okul için evimden şehrimden uzaklaşmış ve İstanbul'a okumaya gitmiştim tamam güzel şehirdi güzel zamanlarım da oldu ama her zaman memleketimin yeri ayrı olmuştur bende.
Mardin'de yaşam zordur ama okumak daha da zordur. Ailem önceleri karşı gelsede sonra doktor olacaksın diyerek destek çıkmış ve beni göndermişlerdi Istanbul'a ama işte insanın alıştığından kopması kolay değildi.
Her zaman Mardin'e ailemin yanına gidip gelsemde özlem bitmiyordu işte insanın içinde, altı yıl uzak durabilmiş mezun olur olmazda doktorluk için Mardin'e dönmüştüm.
Döneli henüz bir ay olmuştu, her sabah olduğu gibi yine annemin sesini duyduğumda gözlerimi daha sıkı kapattım,kapımın açılma sesini duydum ardından adım sesleri.
"Hele daha uyuyorsun sen Viyan? Kalk kızım kalk o kadar millet seni bekler." Derin bir nefes aldım yine aynı şeyleri söyleyeceğini bile bile
"Anne daha saat olmamıştır bırak az daha uyuyam." Üstümdeki yorganı çekip
"Hele bak hele, kızım sende diğer doktorlar gibi yaparsın? Bak sen seversin ben gidim doktor gelmesin ben akşamaca beklim orda?" Gözlerimi açtım ve başımda dikilen anneme baktım.
"Anne ben sana daha öncede söyledim doktorların saati var, sen beni erkenden gönderiyorsun ilk gelmesi gerekendende önce gidiyorum." Kapıya doğru yürümeye başladı çıkmadan son sözlerini de söylemeyi ihmal etmedi
"Sen kalk hazırlan kızım arkamdan demesinler Feride'nin kızı doktor olmuş ama havalanmış geç gelir demesinler.Aybe kaçkamını xaşık.(Ayıptır benim güzel kızım. )" Dedikten sonra çıkmış ve kapıyı kapatmıştı. Saat dokuzda mesaim başlayacakken ve hastaneyle aramda sadece yarım saatlik yol varken annemin beni saat 07:00 uyandırması ne kadar güzeldi!
Yataktan kalkıp saçlarımı tepeden topladım, dolaptan giyeceğim kıyafetlerimi çıkarıp yatağın üstüne bıraktıktan sonra odamdan çıkıp banyoya gittim, yüzümü yıkadıktan sonra annemin mutfakta olduğunu düşünerek oraya doğru ilerledim. Tam tahmin ettiğim gibi buradaydı ben mutfağa girdiğimde bana döndü
"Hah geldin Viyan, kahvaltıyı hazır ettim kızım Ceylan'la birlikte yeyin sonra Ceylan'ı okula bırakıp git hastaneye tamam kızım?" Başımla onaylayıp yanağından öperken annem mutfaktan çıkmak için kapıya yöneldi.
