VİYAN~Sabrın En Güzeli 3.Seri~Tamamlandı

8. Bölüm>Sevdiğim Mi<

Merhabalar merhabalar ben geldim😊

Umarım beğeneceğiniz bir bölüm olmuştur ❤️

Keyifli okumalar🌼

***Viyan***

Karşımda bir süre bana baktıktan sonra

"Sen iyi misin?" Demişti başımla onaylandıktan sonra bir adım atmıştım ki kolumun tutulmasıyla Demirhan'a döndüm.

"Viyan ne oldu, nedir bu halin?" Bu defa gözlerine baktım ve olanı söyledim.

"Arkadaşımın babası trafik kazası geçirmiş ölmüş." Bir an yüzünde hüzün yer edindi

"Başınız sağ olsun, yapabileceğim bir şey var mıdır?" Kafamı iki yana sallayıp

"Yok bende şimdi Adana ya gideceğim, yani izin alabilirsem." İzin alıp ilk uçakla Adana da olmam gerekiyordu. Senem şuanda yıkılmış durumdaydı eminim, yeni bulmuştu babasını belkide aralarının düzelme ihtimali vardı, düşüncelere dalmışken Demirhan 'ın konuşmasıyla ona döndüm.

"Tamam bende seninle geleyim." Neden böyle bir şey söylemişti anlamadım hmene karşı çıktım.

"Gerek yok Demirhan ağa ben giderim." Bir adım yaklaştı sözlerimle

"Bende bilirim sen gidebilirsin, ama şu haline bak ayakta zor duruyorsun. Bırak şu inadı bir kenara, bir gün için dik başlı olma, sadece yanında olacağım başka bir şey değil Viyan!" Neden yapıyordu bunu, neden benim yanımda olmak istiyordu?

"Kim olarak ne olarak?" Dedim gözlerimin içine bakarak

"Sana destek olmam için illa bir ismin olsun yanımda diyorsan, sen karar verirsin senin yanında kim olarak olacağıma, ama sen ne dersen de bende geliyorum!" Dediğinde ne cevap vereceğimi bilmez bir şekilde bakarken koluma dokunup

"Hadi Viyan sen ne dersen de ben geleceğim, o yüzden yorma kendini git izin al sen bende işlerimi halledeyim." Bu defa cevap vermeden yanından uzaklaşırken oda arkamdan kafeteryadan çıkarak acil servise doğru ilerlemeye başlamıştı. Ne olmuştu da gelmişti hastaneye bir sorun mu vardı acaba? Yine dikişler patlatmamıştır umarım. Düşüncelerle Serhat'ın yanına ilerledim bugün Serhat ve Mustafa çalışıyordu kabul ederlerse çıkabilirim.

İkisini yanyana bulmam iyi olmuştu, kısaca olayı anlatmış kabul ettikleri taktirde çıkacağımı söylemiştim. Kabul ettiklerinde teşekkür ederek yanlarından ayrılıp odama gittim önlüğü çıkararak eşyalarımı toplayıp çantamı da alarak odadan ayrıldım, tam o sırada koridorda odama doğru ilerleyen Demirhan'ı gördüm gelip yanımda durduğu zaman

"Tamam mı ayarlaya bildin mi?" Demişti başımı olumlu bir şekilde salladım.

"Evet gidip yanıma bir şeyler almalıyım daha uçuş var mı onu bile bilmiyorum." Dedim

"Eve gidelim sen eşyalarını al ben biletleri ayarladım bir saat sonraya vardı, biraz hızlı olmamız gerekiyor." Sözleriyle koridorda ilerlemeye başladım. Bu adam ne ara ayarlamıştı biletleri, benim aklıma bile gelmemişti. Hastaneden çıktığımız zaman tam arabama doğru ilerleyecekken.

"Benim arabayla gidelim."

"Tamam ama arabamı evde bırakacağım." Başıyla onaylamış ben arabam giderken Demirhan da kendi arabasına binmişti. Bir süre sonra evin önünde durduğumda Demirhan 'ın arabadan indiğini gördüm koşar adım yanına giderek.

"Dur inme sen hatta arabayla birlikte sokağın başında bekle, ailem seni görürse anlatamam yanlış anlaşılmasın." Tamam dedikten sonra tekrar arabasına binerek yanımdan uzaklaştı. Anahtarı çıkarıp kapıyı açtım bahçeye girdiğim sırada Ceylan'ın beni görmesiyle