Why? (Greek)

5 ~moon

Το σχολείο μόλις είχε τελειώσει και το κεφάλι μου κόντευε μα εκραγεί από όσα συνέβησαν σε λιγότερο από εξήντα ώρες.
Καθόμουν σπίτι και κοιτοσα έξω από το παράθυρο την πανσέληνο και μου ήρθε σφόδρα η επιθυμία να βγω έξω για βόλτα όμως η μητέρα μου δεν θα με έγινε τετεια ώρα.
Όμως ακόμη και αν ήμουν μόνο επτά ετών ήμουν προπονήμενη αρκετά και δεν πίστευα ότι θα κινδύνευα.
Έτσι κάνοντας ησυχία βγήκα έξω χωρίς να πάρω καν κάτι για να μην κρυωσω. Απλώς ήθελα να βγω έξω στην πανσέληνο.
Ξεκίνησα να περπατάω και να περπατάω σε σημείο που είχα φτάσει στον δρόμο που οδηγούσε έξω από το χωριό.
Έτσι γύρισα και κατευθύνθηκα προς το χωριό όταν είδα μια μικρή είσοδο η οποία οδηγούσε σε πολλά σπίτια ολα έγκαταληλιμενα όταν είδα μια επιγραφή πάνω από την είσοδο να γράφει «Ουτσιχα».
Με διαπέρασε ένα ρίγος όταν κατάλαβα ότι    εκεί εμένα παλιά ο Σασκε πριν όλη του η οικογένεια σφαχτεί.
Η περίεργια με οδήγησε μέσα σε αυτό το μικρό χωριό και αναρωτήθηκα γιατί ήταν περιφραγμένο και δεν ήταν μαζί με όλο το χωριό.
Περπάτησα στα σοκάκια χωρίς τίποτα να κινείτε ή να ακούγετε πέρα από τον κρύο αέρα. Ανατρίχιασα όταν σκέφτηκα ότι εδώ πέθαναν τόσοι άνθρωποι.
Ξαφνικά ένιωσα ένα μεγάλο σπρώξιμο και έπειτα αισθάνθηκα το κρύο έδαφος καθώς και πόνο στα πλέον ματωμένα μου γονατα.
Πολύ γρήγορα δυο χέρια με εποιασαν από τον λεμο και με κάρφωσαν στον σκουριασμένο τοίχο.
Τότε ήταν που είδα τα παγωμένα μάτια του Σασκε να με κοιτάνε με οργή.
«Τι κανείς εδώ » είπε χωρίς να φωνάζει αλλά από το βλέμμα του φαινόταν ποσο θυμωμένος ήταν πραγματικά.
«Εγώ.. » ξεκίνησα να πω αλλά με σταμάτησε
«Θα μπορούσες εύκολα να πεθάνεις ή μπορώ εύκολα να σε σκοτώσω » χαλάρωσε τα χέρια του και με αφίσε να πέσω κάτω καθώς ήμουν εντελώς αδύναμη.
«Γιατί να το κανείς αυτό; » απόρησα
«Γιατί βρίσκεσαι εδώ εξαρχής ;» Επανέλαβε
«Ήθελα να δω το μέρος από περιεργια »είπα εγώ νιώθοντας τα δάκρυα στα μάτια μου. Γιατί είναι τόσο σκληρός μαζί μου;
«Ήρθες βραδιάτικα έδω μόνη από περιεργια; Τότε είσαι απλώς ηλίθια » πετάει χαλαρά κάνοντας φανερό ότι δεν τον νοιάζουν καθόλου αισθήματα μου και ενδεχόμενος κανενός.
Τότε έκανε να φύγει και και εγώ φώναξα δυνατά «Γιατί είσαι τόσο σκληρός;»
Σταμάτησε για λίγο χωρίς να γυρίσει να κοιτάξει και έπειτα συνέχισε «Είσαι τυχερή που ζεις» λέει και χάνετε στο σκοτάδι.
Και τότε μόνο σκέφτηκα.. Τόση ώρα έκανε λόγο για έμενα και τον λόγο που ήρθα έδω.. Όμως δεν με τον ρώτησα ποτε γιατί ο ίδιος ήταν έδω ...