Why? (Greek)

10 ~team 7

Εισχωρώ στην τάξη χωρίς ορμή όπως συνήθως. Αγγίζω τον λαιμό μου και νιώθω τον πόνο από το μελανιασμα που έχει προκληθεί. 'Δεν το ηθελε' επαναλαμβάνω στον εαυτό μου.. ήταν απλώς αυτοάμυνα.
Και σκοπός μου είναι να τον βοηθήσω όσο μπορώ και να τον κάνω να μην είναι στην τσίτα συνεχώς. Να τον κάνω να νιώσει την χαρα της ζωης.
Κάθομαι δίπλα στον Ναρουτο και εκείνος φωνάζει το όνομα μου με ενθουσιασμό.
Ο καθηγητής μπαίνει στην αίθουσα και στέκεται σοβαρός μπροστά μας.
«Σήμερα είναι πολύ σημαντική μέρα..»
«.. σήμερα θα σας κατατάξω σε ομάδες τριών ατόμων και μαζί θα συνεργαστείτε και θα πραγματοποιείται αποστολές μαζί. »
Ξαφνικά ο ενθουσιασμός με καταβάλει κι συνειδητοποιώ την σημαντικότητα της ημέρας.
Ο Ναρουτο δίπλα μου κοκκινίζει ντροπαλά.
«Σακουρα θα είναι τέλεια αν καταλήξουμε στην ίδια ομάδα » λέει γουρλωνοντας τα γαλανά του μάτια.
Κάποιος μου κάνει πλάκα! Ευελπιστώ ο Ναρουτο να με βλέπει φιλικά για το δικό του καλό. Εγώ θα ειμαι πάντα αφωσιωμενη στον Σασκε.. για πάντα..
Ο καθηγητής φωνάζει να πάψουμε διότι η βαβούρα ήταν έντονη μετά την ανακοίνωση του. Γυρίζω το κεφάλι μου για να αντικρίσω τον Σασκε ο οποίος στηρίζει το κεφάλι του έχοντας τα δυο του χέρια να το κρατάνε από το πιγούνι. Κοιτούσε με τόσο αφοσίωση και αδιαφορία τον δάσκαλο που δεν κατάλαβε καθόλου ότι τον κοιτούσα επίμονα. Κατσουφιαζω. Γιατι είναι πάντα τόσο σκυθρωπός με αυτό το σκοτεινό τπυ βλέμμα να μην νοιάζεται για τίποτα. Οποιοσδήποτε κι αν ήταν στην θέση του θα ήταν λυπημένος αλλά μια μέρα θα πρέπει να ξεπεράσει αυτό που έγινε στην ζωή του.
Γυρίζω πάλι μπροστά και καταλαβαίνω ότι ο Ναρουτο με είδε να κοιτάω τον Σασκε.
«Λοιπον αρχίζω με την ανακοίνωση των μελών κάθε ομάδας..» ακούγεται ο καθηγητής..
Ακούω αγχωμένη ονόματα να περνάνε και ξαφνικά ακούω το όνομα του Ναρουτο. Αμέσως μετά το δικό μου! Αναστενάζω.. είναι πολύ καλό παιδί αλλά έχω την αίσθηση ότι θα με πριξει σε όλη την πορεία μας μαζί. Κοιτάζω κλεφτά αριστερά μου και τον βλέπω να χαίρεται και να χαμογελάει ανησυχητικά με αποτέλεσμα να αναστενάζω περισσότερο.
Ξαφνικά όμως αντηχεί στα αυτιά μου το όνομα του Σασκε! Πετάγομαι από τη θέση και τσιρίζω χαρούμενη όταν συνειδητοποιώ ότι όλοι με κοιτάνε. Κάθομαι ξανά ήσυχα και αμήχανα όταν βλέπω δίπλα μου τον Ναρουτο να νευριάζει και να απαιτεί να φύγει ο Σασκε από την ομάδα του.
Ξαφνιάζομαι .. δεν φαίνεται αυτοί οι δυο να συμπαθιουνται και πολύ... περίεργο αφού και οι δυο τους είναι μόνοι.. θα μπορούσαν να γίνουν φίλοι. Αν και δεν ταιριάζουν καθόλου. Είναι σαν τον ήλιο με το φεγγάρι οι δυο τους. Παρολαυτα πιστεύω ότι θα έχουν πολύ ενδιαφερον από δω και πέρα οσα συμβούν.