With a little help from my friends

31.

Kiedy obudziłem się na drugi dzień nad moim łóżkiem stał Cene. Przez chwilę zastanawiałem się co on tutaj robił, jednak po kilku sekundach przypomniałem sobie akcję z poprzedniego wieczora. Miałem nadzieję że nie był zły, ani nic w tym stylu.

- Coś się stało? – zapytałem niewinnie.

- Domen, jakim ty jesteś kretynem. – westchnął Cene, a moje serce zabiło szybciej. – Ale z drugiej strony jesteś moim bratem i chociaż robię to z ogromnym bólem serca, to muszę ci podziękować.

Widzicie? I'm the real king.

- Nie masz za co. – ziewnąłem i przesunąłem się, robiąc miejsce na łóżku, tak aby Cene swobodnie mógł usiąść. – Ale opowiadaj co i jak.

- Po pierwsze to... - Cene wziął głęboki oddech. – Nie wiem jak ogarnęliście coś całą akcję z kolacją, restauracją i zamianą pokoi bez wiedzy nikogo, szczególnie trenera, ale wow, jestem serio pod wrażeniem. To było... naprawdę miłe... i dosyć romantyczne, muszę ci to przyznać. – mój brat uśmiechnął się pod nosem.

- I? Jakieś konkrety proszę, rozumiem w pełni pochwały na mój temat, ale to możemy przełożyć na później.

- No więc... gadaliśmy i w ogóle, na początku było nieco stresująco, ale potem, po szampanie i w ogóle, rozmowa się nam coraz bardziej zaczęła kleić, było coraz bardziej uroczo i w sumie w końcu.... – Cene zaczął sobie wyłamywać palce, a ja z trudem powstrzymywałem się od chichotu. – Anze zaczął się jąkać i mówić że mu bardzo na mnie zależy, i że w sumie już dawno chciał mi o tym powiedzieć, ale za bardzo się denerwował i nie był pewien czy ja też cokolwiek do niego czuję, w sensie oprócz przyjaźni, no i w końcu stwierdził że zaryzykuje i lepszej okazji nie będzie i... wyznał mi że mnie kocha. – ostatnie zdanie Cene dokończył prawie szeptem.

Roześmiałem się,

- No w końcu. Już naprawdę traciłem nadzieję, że któryś z Was zrobi jakikolwiek krok w tym kierunku. Nawet wczoraj nie byłem pewien czy się przełamiecie. Ah, i jeszcze jedno: nie mów nic Peterowi o tym że maczałem w tym palce.

- Dlaczego? – Cene zmarszczył brwi.

- Bo wtedy zacznie mi wymyślać że i jego chcę swatać, domyśli się wszystkiego i nie będę miał od niego spokoju. No i cóż, oczywiście nie zbliżą się z Kamilem tak jakby chcieli bez mojej pomocy.

- A masz już jakiś plan?

Westchnąłem ciężko.

- Wymyśliłem kilka, ale każdy bo głębszym przeanalizowaniu jest do dupy. Spróbuję chyba ostatni raz z nimi porozmawiać, na osobności oczywiście, a jak to nie wypali... nie wiem, naprawdę nie wiem.

- To w miarę dobry pomysł. – mój brat pokiwał głową. – Dlaczego oni muszą być tacy trudni?

- Ty z Anze nie byliście lepsi. – prycham. – Zeswatanie Was zajęło mi dużo dłużej niż bym chciał. A tak w ogóle gdzie jest Peter?

- Jak tu przyszedłem ubierał się i chyba wychodził na śniadanie.

- Na śniadanie? I nie zabrał mnie ze sobą? – oburzony wyskoczyłem z pościeli. – Zaraz zabiorą mi wszystko co najlepsze! Znając życie już to zrobili. Zostanę na chlebie z masłem.

__________________

Możecie sobie chyba wyobrazić ogólną radość kiedy Cene po zejściu do stołówki podszedł do czekającego na niego Anze i pocałował go na oczach wszystkich. Ale się rozpętało zamieszanie! Prawie takie samo jak w przypadku Krafta i Hayboecka. Oczywiście ja dzielnie musiałem grać swoją rolę i mimo wewnętrznego podekscytowania udałem odruch wymiotny i zdegustowany podreptałem nalać sobie kawy.

Kątem oka zacząłem szukać mojego drugiego brata, w którego znalazłem tam gdzie w sumie powinien być. U boku Kamila Stocha.

-------------

Raw Air jest codziennie, to rozdziały też będą codziennie XD

Jeśli przeczytałeś  - zostaw gwiazdkę!

Ola