სანაძლეო | K.TH

--26--

ემილი მირბოდა.დიდხანს მირბოდა,ძალიან დიდხანს,მას ეჩვენებოდა,რომ თითქოსდა უკვე საუკუნეა...ამ დროის მაინძილზე ემილი უამრავ რამეზე ფიქრობდა და ყველა ეს ფიქრი თეჰიონთან იყო დაკავშირებული.რა შეიძლება მას ეფიქრა?იუკის დაუჯერებდა?ახლა ემილიმ როგორ შეხედოს მას თვალებში?ამ დროს კი თეჰიონი გოგონას მისდევდა,ეძახდა,ყვიროდა,მაგრამ წაბლისფერთმიანს ეს არ ესმოდა.

ემილი სპორტულ მოედანზე შევარდა,სადაც უამრავი მაღალკლასელი თამაშონდა,მაგრამ მათ არანაირ ყურადღებას არ აქცევდა.როდესაც ამ ფიქრებში იყო,გოგონამ ვერ შეამჩნია,როგორ შევარდა იმ ტერიტორიაზე სადაც თამაში მიმდინარეობდა.სულელური ტკივილი,თეჰიონის გინება,ვარდნის შეგრძნება, და სიბნელე...

***

თეჰიონისთვის ამ ყველაფრის დანახვა მძიმე იყო.იმის დანახვა,როგორ გაიქცა ემილი მისგან,სულელი იუკის გამო,როგორ მოხვდა ბურთი თავში,როგორ დაეცა მიწაზე და როგორ დაარტყა თავი ასფალტს.

- ემილი!ემილი,კარგად ხარ?!ღმერთო, რაღაც მითხარი გთხოვ! - ტეჰიონი ცდილობდა სიმშვიდე შეენარჩუნებინა, მაგრამ ის მას უფრო და უფრო სწრაფად ტოვებდა.

შავთმიანმა ემილი შეარხია,მაგრამ არანაირი რეაგირება.ემილის სახლი იქვე ძალიან ახლოს იყო,ამიტომ თეჰიონი არც დაფიქრებულა,წაბლისფერთმიანი ხელში აიყვანა და საჭირო მიმართულებით გაიქცა.გამყიდველი ხელები კანკალებდა,თეჰიონს ესმოდა,რომ ეს მისი ბრალი იყო, გული კი სწრაფათ ეკუმშებოდა,როდესაც ის მის წინ ემილის,უგონო მდგომარეობაში ხედავდა,რომლის სახეზეც იმედგაცრუება გამოიხატებოდა,თვალები,რომელშიც ტკივილი იგრძნობოდა და ცრემლები...ნეტავი რა გაიფიქრა გოგონამ?ასეთი რეაგირება რატომ მოახდინა? რა მოხდებოდა,რომ მანქანას გაეტანა სანამ მირბოდა?რას გააკეთებდა მაშინ თეჰიონი?

- ემილი,როგორც იქნა, მე უკვე...ემილი?!რა მოხდა?! - იუნამ,როგორც ყოველთვის მხიარულად გააღო კარები და რაღაცის თქმა დაიწყო,მაგრამ როდესაც მისი მზერა გადავიდა თეჰიონზე,და მის ხელებში უგუნო მდომარეობაში მყოფ ემილიზე, იმ წამსვე თვალები გაუფართოვდა და ყვირილი დაიწყო.