The boy that i love

-Rowan

Snel loop ik door en sla de hoek om. Ik herken de straat waar ik nu in loop niet en kijk een beetje in het rond. Zuchtend steek ik mijn handen in mijn zakken en volg maar een beetje het pad. De zon gaat langzaam onder en mijn benen blijven in beweging. Als ik weer even rond kijk merk ik dat ik in de straat van Kevin loop en verplaats me richting het vrijstaande huis van mijn vriend. Ik gaap en voel me  opeens heel moe. Ik slof naar de deur en probeer mijn hand omhoog te halen.

Mijn hand blijft doelloos in de lucht hangen als ik een helse pijn door mijn borst voel gaan. Een halve seconde erna vult een verschrikkelijke knal mijn oren. Ik hap naar adem en leun tegen Kevin zijn voordeur aan. Langzaam glijd ik naar beneden en voel me licht worden in mijn hoofd. Elke zenuw in mijn lijf lijdt door het schot dat gelost is. Ik probeer nog te ademen wat als maar moeilijker gaat. Ik kijk met al mijn kracht naar achteren en zie de persoon die schoot. Ik kijk recht in haar groene ogen en vergeet de pijn. Ik vergeet dat mijn leven bijna voorbij is en blijf in haar ogen kijken.
"Annabel." Fluister ik.
Mijn shirt raakt langzaam doorweekt en ik glimlach licht. Ze begint te huilen en laat het wapen vallen. "Rowan." Snikt ze. langzaam dringt het tot me door dat ik écht dood ga. Ze komt naar me toe rennen en probeert me nog een beetje overeind te houden. "Het geeft niks, Bella." Mijn stem breekt en langzaam voel ik dat het niet lang meer duurt. "Rowan." Fluistert ze. "Rowan, alsjeblieft laat me niet alleen." Een traan rolt over mijn wang en ik zie in haar blik dat er iets anders is. "Jij was het niet hè?" Zeg ik met mijn laatste adem. Nog voordat ik alles verlaat hoor ik haar zeggen: "Nee, ik zou het nooit doen." Mijn ogen sluiten zich en opgelucht laat ik mijn ziel gaan.

Ik open mijn ogen en kijk de donkere kamer rond. Ik schud even mijn hoofd en neem de omgeving in me op. Ik herinner me de droom en slik even. Ik til mezelf op en ga rechtop zitten. Ik zie Annabel rustig slapen en ga langzaam door haar haren. "Nee, ik zou het nooit doen." Ik druk een kleine kus op maar voorhoofd en kijk even naar het fotolijstje van Annabel die ik tijdelijk in de kamer heb gehangen. Ik kruip weer onder de dekens en ga liggen. Annabel lijkt op een magneet en gaat weer op mijn borst liggen. Ik grijns even en neem haar in mijn armen. Ik zucht even en sluit mijn ogen. Zonder Annabel, zou ik niet zijn wie ik nu ben. Zonder Annabel was ik nu weg. Zonder Annabel zou ik niet gelukkig zijn. Ik zucht weer en luister naar het Annabel die regelmatig adem haalt. Het was maar een droom, niks aan de hand. Ik kus Annabel op haar haren en val langzaam weer in slaap.

Ik hoor de wekker en open langzaam mijn ogen. Het zonlicht dat de kamer binnen schijnt doet pijn aan mijn ogen en kreunend kom ik omhoog. Ik kijk naast me en zie Annabel nog slapen. Ik grinnik, die meid slaapt door elke wekker heen. Ik loop naar de badkamer en spoel mijn gezicht even af. Ik leun met mijn ellebogen op de wasbak en haal diep adem. Het was maar een droom, het was maar een droom, blijf ik herhalen in mijn hoofd. Een hand op mijn rug doet me opkijken en ik zie een bezorgde Annabel staan. "Gaat het?" Zegt ze. Ik glimlach en ga weer recht staan. "Ja, niks aan de hand." Ze knikt bedenkelijk en komt dichterbij me staan. Ze raakt me niet aan maar blijft alleen staan en dat frustreert me. Ze zet nog een laatste stap en onze lichamen raken elkaar nog nét niet. Ze kijkt in mijn ogen en van binnen ontploft er iets. Ik snap echt niet wat Annabel kan doen, met maar één blik. Ik blijf terug staren en een speelse twinkeling vult haar ogen. Ze vindt het leuk om me te laten lijden dat ze me niet aanraakt. Ze fronst haar wenkbrauwen en haar mondhoeken krullen omhoog.

"Het frustreert je, niet?" Ik blijf haar aankijken en grijns: "Het frustreert jou anders ook hoor." Ze grinnikt en zegt: "Oke, dat is waar." Ik knik zelf voldaan en zet mijn lippen op de hare. Haar handen krullen zich om mijn nek en ik leg mijn handen om haar middel. Ik speel met haar onderlip, en ik voel een als antwoord krijg ik een beetje in de mijne. Ik laat los en zucht: "Dat is beter, ja."

Ze laat me los en loopt de badkamer uit. Ze kijkt naar me om en zegt: "Kom je ook?" Ik knik en ze steekt haar hand uit. Ik grinnik en pak hem dankbaar aan. Ze trekt me mee en we lopen de trap af, naar beneden.

Ik parkeer de auto en haal de sleutel uit het slot. Ik open de deur en snel me naar de andere kant, waar Annabel in zit. Ik open het portier, en ze stapt langzaam uit. Ze bukt om haar tas te pakken en ik kan het niet laten een klein tikje op haar billen te geven. Ze komt weer overeind en een speelse grijns krult zich rond mijn mond. "En waar was dat voor meneertje." Zegt ze terwijl ze me aankijkt. "Ik kon het niet laten." Zeg ik lachend en ze lacht ook. Ze geeft me een kus op mijn neus en ik sluit het portier. Ik zet de auto op slot en loop samen met Annabel naar binnen.

Als we door de deur zijn, zien we Kevin en Julia al zitten. Ze zwaaien en we lopen hun richting op. Als we er zijn richt Annabel zich tot Kevin. "Het spijt me Kevin." Hij grinnikt en schudt zijn hoofd: "Annabel, houd op hey. Er is niks gebeurt, ik heb een nier en jij ook. Iedereen blij." Annabel glimlacht en omhelst hem. "Dankjewel." Fluistert ze in zijn oor en hij knikt. Ze gaat weer naast me staan en ik leg mijn arm om haar schouder. Ze kijkt me aan en haar gezicht komt langzaam naar me toe. Haar lippen raken mijn oor en ze zegt: "Nú, is het voorbij." Ik glimlach en geef haar een kus. "Zeker weten." Ze legt haar hoofd op mijn schouder en zucht opgelucht. "Annabel!" Roept iemand. We kijken om en zien Megan op ons aflopen. "Ja, wat is ?" Zegt Annabel als Megan er bij is komen staan. "Ik geef vandaag een feest, komen jullie ook?" Annabel kijkt ons één voor één aan en ik geef een knikje. Annabel glimlacht lief en zegt: "Tuurlijk komen we!" Megan schreeuwt opgelaten: "Top! Tot vanavond!" Ze loopt weg en zwaait nog een keer  over haar schouder.

Sorry voor de late update! Ik loop namelijk een beetje vast.. Ik probeer zo veel en snel mogelijk te posten!
LoveJullie
XxMy