The boy that i love

-Rowan

Ik loop de trap af en voel hoe het metaal van het wapen tegen mijn huid drukt. Koude rillingen lopen als schokjes over mijn rug en mijn adem voelt als een waas van automatisme. De wereld lijkt in slowmotion te gaan en ik voel hoe mijn moeder me volgt. Eenmaal beneden aangekomen, pak ik mijn schoenen en stap er in. Ik loop terug en kijk naar mijn moeder. Ze heeft nog iets in haar hand en geeft het aan me. Een zwarte trui. Ik glimlach en laat hem over mijn hoofd glijden. De warmte vindt meteen mijn lichaam en ik knik dankbaar. Mijn moeder haar ogen stralen en ik slinger mijn sleutels van het rekje. Grace haar mobiel ligt op het aanrecht en even kijk ik ernaar. Ik haal mijn hand omhoog en pak hem vast. Mijn moeder neemt hem van me over en stopt het in mijn zak. "Het komt goed." Zegt ze vastberaden. Ik glimlach lichtjes en ik knik kort. "Zeker weten." Ik zie hoe er een traan over haar wang rolt en ik veeg hem weg. Ze schudt lachend haar hoofd. "Sorry i-ik ga je missen." Ik sla mijn armen om haar heen en fluister: "Ik kom terug." Ze snikt en laat me los. "Houd je taai, lieverd." Ik geef een kneepje in haar hand en laat los. Ik laat mijn hand even leunen op de deurklink en adem in. Ik duw de klink naar beneden en loop naar buiten. Steentjes knerpen onder mijn schoenen en ik open de auto. Ik kijk achterom en kijk hoe mijn moeder in de deuropening staat. Het is langzamerhand donker geworden en ik stap in. Ik start de auto en kijk nog één keer om. Het laatste wat ik zie, is een schim van mijn moeder en ik rijd weg.

Ik zet de auto aan de kant en haal Grace haar mobiel tevoorschijn. De stip van Annabel knippert nog steeds en zoals ik het nu bekijk moet ik nog twee kilometer lopen. Ik haal de sleutel uit het slot en ga een keer door mijn haren. Ik open de deur waarnaar ik naar buiten loop en sla hem dicht. Ik druk op het 'slot' knopje en zie even de lichten knipperen. Ik kijk naar de vrolijke lichten van een snackbar en loop naar de pinautomaat. Ik steek mijn pas erin en tik de benodigde gegevens in. Mijn spaarrekening opent zich en langzaam toets ik het bedrag in. Ik wacht tot het geld zich toont en pak het stapeltje. Zuchtend verstop ik het in mijn zak en haal ik mijn pas eruit.  Ik draai me om en volg het pad verder het bos in. De wind waait zacht en streelt mijn wang. Ik adem de frisse lucht in en loop met mijn handen in mijn zakken door. Mijn hoofd is leeg en ik ben diep in gedachten verzonken. Bij elke stap die ik zet slaat mijn hart een slag over. Elke stap die ik zet, is een stap dichter bij Annabel. Mijn Bella. Ik adem zwaar en voel hoe de pijn mijn zenuwen streelt. Ik zie aan beide kanten bomen en langzaam wordt het pad steeds onduidelijker. Het bos ziet er griezelig uit met het kleine beetje licht dat door de bomen schijnt. Ik bijt op mijn lip en pak Grace haar mobiel. Ik open haar app en zoek Kevin op. Zodra ik hem heb gevonden begin ik te typen:
Hey, ben onderweg. Heb het geld bij me, mijn moeder weet hier ook van. Houd haar ook op de hoogte alsjeblieft. 
Rowan.
Ik verstuur het en klik het weg. Mijn schoenen laten zachte deukjes achter in het zand en ik begin steeds zwaarder te ademen. Ik zet mijn capuchon op en loop zo snel als mogelijk door. 
Na een aantal minuten zie ik het gebouw langzaam in zicht komen. Ik adem in en zet de laatste stappen, de laatste stappen dichterbij Annabel.

Sorry jongens! Ik moet echt even tijd plannen om dit te schrijven ik heb namelijk allemaal familie op bezoek. Sorry voor het kleine hoofdstukje ik probeer zo snel mogelijk weer :-)