The boy that i love

-

"Ik wil eerst dat je belooft dat je niet boos wordt." Komt er fluisterend uit Julia's mond. Ik knik en ze zucht nog eens diep: "In de eerste klas, was ik verliefd op Kevin, maar niemand wist het, zelfs jij niet.." Ze zoekt mijn blik en gaat verder: "Ik liep hem tegen het lijf toen ik in de stad was. We hebben gepraat en ik kwam erachter dat hij mij ook leuk vond. We gingen nog een ijsje halen en na het ijsje hadden we gezoend..." Mijn mond valt open van verbazing. Mijn hart voelt helemaal gebroken en ik zucht. "Dat heb je me nooit verteld." Ze kijkt beschaamd weg: "Het spijt me." Ik zucht weer en zeg: "Ga door." Ze kijkt nog steeds naar de grond en zegt: "Nadat we gezoend hadden werd ik gebeld. Het ging op dat moment niet goed met mijn opa, en daar had het telefoontje mee te maken. Mijn opa was overleden. Die stomme rotziekte ook." Ik zie dat ze slikt en ik schuif dichter naar haar toe."Hij was dood en ik was verliefd. Ik was gelukkig op een moment dat ik zou moeten rouwen... Ik kon het niet. Ik heb het verteld aan Kevin en hij vond het niet erg. Hij zou op me wachten tot ik er klaar voor was. Ik heb toen maar geknikt want ik wist zeker dat, dat hij het niet meende." De eerste tranen rollen over haar wangen. Ze glimlacht erdoorheen en zegt: "Nog nooit heeft iemand dat voor mij gedaan, behalve jij Annabel." Ze kijkt me aan. "Het spijt me zo, Annabel. Dat ik het niet verteld heb. Ik wilde eroverheen komen, en Kevin vergeten want ik had echt gedacht dat hij zo een ander zou hebben. Het was niet zo. Hij heeft mij altijd gevraagd naar mijn thuissituatie, hoe het met mij ging, hoe het met mijn oma ging." Het beetje make up van Julia is uitgelopen en ze zegt: "Ik heb hem altijd antwoord gegeven. In de pauzes probeerde ik nog met hem te praten maar hij was 'populair'. Het verbaasde me toen ik me dit besefde: Het was niet zo Annabel. Hij heeft echt op me gewacht. Hij heeft met geen één meisje iets gedaan maar gewacht op mij. Die ene nacht bij Rowan thuis, na de ontmoeting met zijn vader hebben we gepraat en Annabel." Ze stopt even. Ik zie hoeveel spijt ze heeft en als ik haar dit hoor zeggen vind ik het helemaal niet erg meer. "Ik houd echt van Kevin en hij van mij maar ik wil je dit vertellen Annabel. Mensen die echt van elkaar houden komen altijd bij elkaar terug. Altijd. Al duurt het jaren." Ze glimlacht even. "Hij heeft op me gewacht, en dat zou Rowan ook doen voor jou, Annabel. Hij zou op je wachten, al duurt het jaren. Hij zou van je blijven houden al is het het laatste wat hij doet. Hij houdt van je en zo'n rotstreek zou niet tussen jullie inkomen." Er rolt een traan over mijn wangen. Het verhaal van Julia is zo mooi. "Rowan zou ook op mij wachten." Herhaal ik haar. Ze knikt. "Net zoals Kevin bij mij heeft gedaan." Ik omhels haar en we huilen bij elkaar uit. "Je bent mijn allerbeste vriendin Annabel. Het spijt me echt." Ik schud mijn hoofd. "Het geeft niks, Juul. Het is goed." Ze glimlacht tegen mijn schouder aan. "Dankjewel." Fluister ik. We laten los en ze zegt: "Geen probleem, het komt goed." Ik knik en kijk haar aan. Tegelijkertijd zeggen we: "Pizza-Time!" We lachen en geven elkaar een high-five. Julia haalt haar telefoon erbij en besteld twee grote pizza's.

Na ongeveer een uur zitten we met een pizza op onze school een film te kijken. Ik neem zuchtend een hap van mijn pizza en neem mijn mobiel. Ja, ik heb hem weer in elkaar gezet, ik heb nog geluk dat mijn scherm niet kapot is. Ik heb in ieder geval niet al mijn aandacht bij de film en denk aan Rowan. Hij heeft nog niet terug gebeld en ik twijfel of ik hem weer zal bellen. Ik draai mijn mobiel rond tussen mijn duim en wijsvinger, denkend aan Rowan. Zou hij echt niks gedaan hebben? Zou hij echt op me wachten? Wat als hij nu bij Megan zit? Weer voel ik een steek door me heen gaan. Die kans is er ook nog... Mijn hoofd lijkt op een draaikolk, alles raast met volle snelheid rond.  Ik kijk naar mijn telefoon die ik nog steeds doelloos ronddraai. "Wat je belooft, moet je nakomen." Verbaasd door deze gedachte stop ik met draaien. Ik probeer me te bedenken wie het gezegd zou kunnen hebben, maar kan er geen stem aan binden. Totdat mijn hoofd pijn doet, probeer ik te denken. Ik word uit mijn gedachte gehaald als ik mijn mobiel hoor. Meteen neem ik op. "Hallo?" "Annabel, je moet me helpen." Ik schrik als ik Grace haar stem hoor en ga meteen staan. "Wat is er, Grace?" Ik hoor dat ze huilt en ze zegt: "Het gaat niet goed net Daan. We zijn nu in het ziekenhuis." Ik wordt lijkbleek en zeg: "Weten pap en mam dit?" Ik hoor haar paniekerig zuchten en ze schreeuwt bijna: "Die nemen niet op, alsof ze van de aardbol verdwenen zijn!" Ondertussen heeft Julia de film uitgezet en luistert ze half mee. Ik zet hem op de luidspreker en zeg: "Grace, Julia en ik komen eraan! Alsjeblieft, zeg tegen Daan dat er niks met hem gaat gebeuren!" "Oké, tot zo!" Ik hang op en gooi mijn mobiel op de bank. Julia snapt het meteen en we ruimen alles snel op. Ik hoor Julia bellen en als ze klaar is zegt ze: "Kevin komt ons halen." Ik kijk haar dankbaar aan en pak mijn jas. Ik trek hem aan en stap in mijn Jordans. Julia volgt mijn voorbeeld en we lopen het huis uit. Ik sluit het huis af en we wachten bij de parkeerplaats. Elke seconde die voorbij tikt, doet bij mij de zenuwen oplopen. Mijn hoofd is een nog grotere warboel dan net en meteen denk ik aan Rowan. Een traan streelt mijn wang en ik veeg hem gefrustreerd weg. Daan ligt in het ziekenhuis. Focus. Ik hoor de piepende banden van Kevin zijn auto en we stappen in. Na enkele minuten, wat voor mij uren lijkt, stoppen we voor het ziekenhuis. Meteen ren ik de auto uit. Ik loop naar de vrouw achter de balie en schreeuw hysterisch: Daan Graven." De vrouw klikt iets aba op haar monitor en zegt: "Kamer 30." Ik knik en begin richting de goeie gang te lopen. Kamer 24, 26, 28 aha, 30. Ik

Ik open langzaam de deur en zie Daan liggen. Grace is er niet. "Hey, broertje. Alles okay?" Zeg ik als ik naast hem zit. Als hij me ziet glimlacht hij klein. Niet veel later staat zijn gezicht weer strak. Hij haalt zijn magere schouders op en kijkt me met zijn bleke gezichtje aan. "Ik ben bang, Annabel, het ging opeens niet goed. Grace zorgde zo goed voor me." Zegt hij. Ik knik begrijpend en ga door zijn haren. "Het komt allemaal goed, Daan, dat beloof ik je." Hij knikt: "En wat je beloofd, moet je nakomen." Fluistert hij meer in zichzelf dan tegen mij. Toch hoor ik hem en mijn gezicht wordt langzaam wit. "Wat je beloofd, moet je nakomen." Daan heeft het gezegd.  Ik kijk hem eventjes aan en zie hoe zijn haren alweer minder zijn geworden. Ik heb zo'n medelijden met hem. Ik glimlach even en zeg:  "Daan, wat er ook gebeurt, ik ben bij je. Grace is bij je, papa en mama mogen er nu misschien niet zijn, maar hoe dan ook. We zijn altijd bij je. Waar jij ook bent." Hij glimlacht en zegt: "Dankjewel, Annabel. Ik houd van je. Van jullie allemaal." Ik glimlach en zeg: "Ik ook va-." Ik word onderbroken door een luide piep en kijk naar Daan die met opengesperde ogen naar het plafond staart. Ik begin te gillen en de kamer vult zich met mannen in witte jassen. Ik wordt de kamer uit gezet en zoek de muur op. Ik glijd naar beneden en voel de harde grond onder mijn voeten. Meteen herken ik de piep, de gebeurtenis, Daan. Ik heb het gedroomd.

"Wat je beloofd, moet je nakomen." Hoor ik zijn mooie zachte stem zeggen.

En zo is dat broertje, zo is dat."

Meteen begin ik te huilen. Ik zie hoe de deur opengedaan wordt en de dokters rijden weg met Daan. Ik wil opstaan en er achteraan gaan lopen maar ik kan het niet. Ik heb niks meer, al mijn kracht is weg. Mijn wangen zijn nat van de tranen en ik mis hem. Ik mis hem meer dan ooit. Het maakt me niks uit dat het eigenlijk niet kan. Ik wil nog maar één persoon, één iemand, één paar armen die zich veilig om mijn lichaam sluiten.

Rowan

Het spijt me als het hoofdstuk kort is, maar ik typ het op mijn mobiel. Daan is weer opgenomen, is zijn tumor terug? :O. Waar zouden de ouders zijn? Komt het goed met Annabel en Rowan? Hoe is het met Theo? Zit hij nog steeds in de bak? Of... En hoe is het met de onbekende man? Waarom belt Rowan niet terug?
Tjaa, als je antwoorden wilt, zou ik sowieso door blijven lezen! Ik probeer zo snel mogelijk weer te posten! Maybe vanavond al weer ;-).
Lees, vote, comment?
See Yaa
XxMy