The boy that i love

-Rowan

Ik staar nog steeds naar het knipperende stipje, als Grace me uit mijn trans haalt: "Dus, wat gaan we nu doen?" Een zucht verlaat mijn mond, mijn vingers vlecht ik door elkaar, laat mijn ellebogen rusten op het bureau waar de monitor ook op staat en leg mijn kin op mijn handen. "Ik weet het niet." Zeg ik zacht. "Als we naar de politie gaan, duurt het dagen voordat ze echt in actie komen. Ik wil haar daar nu weg hebben." Langzaam borrelt de woede omhoog en mijn hoofd begint pijn te doen. Ik negeer het en ga door: "Zodra ik aangesterkt ben, gaan we erheen." Grace schudt haar hoofd en zegt: "Rowan dat is een slecht plan. We moeten de politie inlichten." Ik schud mijn hoofd: "Grace dat duurt dagen, misschien wel weken!" Ze haalt haar schouders op en ik sta langzaam op. "We gaan zodra ik aangesterkt ben, als jullie niet willen. Ga ik alleen." Ik sta op en neem het infuus mee. Ik hoor Grace zuchten en ik loop strak door. Ik moet haar vinden. Het is allemaal mijn schuld en ik zal dit oplossen, als wordt het mijn dood.
Zoekend naar mijn kamer zie ik Kevin in zijn bed zitten. Ik loop de kamer in en ga op mijn eigen bed zitten. "Hey." Zegt hij. Ik draai mijn hoofd en laat een scheve glimlach zien: "Hey." Kevin speelt met zijn deken en zegt: "Rowan, wat gaan we doen? Annabel is weg en je vader komt over een week vrij. Wie weet wat er dan allemaal gaat gebeuren." Ik vertel hem van mijn mobiel die daar ligt en dat we haar gevonden hebben en hij zegt: "Dus we weten waar ze is?" Ik knik en speel met mijn vingers. Ik leg mijn hoofd in mijn nek en ik hoor hem zeggen: "Gaan we naar de politie?" Ik schud mijn hoofd en zeg: "Dat duurt te lang, ze moet daar weg en wel zo snel mogelijk." Kevin knikt bedenkelijk en draait zijn hoofd naar mij. "We gaan het zelf doen, is het niet?" Ik knik en kijk naar hem, waarnaar onze blikken elkaar kruizen. "Zeker weten." Kevin knikt weer kort en zegt: "Wanneer mogen we hier weg?" Ik haal mijn schouders op en ga weer in dezelfde positie als net liggen. "Ik weet het niet. Grace is erop tegen, ze vindt dat we de politie het werk moeten laten doen." Ik voel Kevin zijn blik op mij gericht en hij zegt: "Je wilt het zelf doen, of niet?" Ik kijk hem kort aan en kijk dan naar de grond. "Ja." Ik zucht en ga verder: "Ik heb het gedaan, ik ga het oplossen en niemand anders." Kevin kijkt ook naar de grond en zegt: "De vader van Annabel werkt toch ook met de politie enzo? Als je die nou eens kan bereiken?" Ik laat de woorden in me op komen en knik heel langzaam: "Dat is een optie, maar het probleem is. Ze zijn al een aantal dagen, gewoon zoek. Niemand weet waar ze zijn." Kevin zucht en zegt: "Dat is waar." Ik haal rustig mijn handen omhoog en leg ze op mijn gezicht. "Ik weet het niet meer Kef."
Ik laat mijn handen weer zakken en voel me belebberd. Mijn hoofd bonkt en doet pijner dan ooit. Ik kijk naar Kevin die hopeloos voor zich uit staart. Ik kijk weer naar mijn handen en hoor Kevin fluisteren: "We gaan haar vinden." Ik glimlach en zeg: "Zeker weten."
Ik hoor voetstappen en zie Julia in de deuropening. Ze komt de kamer binnen en ik zie dat haar polsen gebonden zijn in verband. "Jongens, Annabel is dus gevonden maar ik ben het met Grace eens."  Komt ze meteen ter zaken. "We moeten de politie inlichten." Ik schud mijn hoofd en kom recht overeind zitten. "Julia dat duurt te lang." Ze schudt haar hoofd en zegt: "Ze moeten in actie komen dat kan niet anders." Ik zucht weer voor de zoveelste keer en zeg gefrustreerd: "Ik weet niet wat we moeten doen. Ik wil Annabel terug. Het feit dat ik haar niet in mijn armen kan hebben is ondraagelijk!" De laatste zinnen schreeuw ik en ik voel mijn hoofd ontploffen. "Ik wil haar terug. Ik wil niks liever." Julia komt naast me zitten en kijkt even naar Kevin, en dan weer naar mij. "Rowan het komt goed." Ik kijk haar aan en zeg: "Het maakt me niet uit of het goed komt, ik wil dat het goed gaat met Annabel." Kevin staat op en komt ook op mijn bed zitten. "We gaan zelf en vinden haar." Zegt Kevin vastbesloten. Julia schudt nogmaal haar hoofd en zegt: "Ik ben het hier totaal niet mee eens maar ga alsnog met jullie mee. Wacht eerst maar tot jullie van die hoofdpijn af zijn en van al die verwondingen." Kevin pakt Julia haar handen en kijkt haar aan. "Ja, ik moet ook rusten." Zegt ze lachend. Kevin lacht en geeft haar een kus op haar neus. Ze glimlacht en draait zich naar mij. "We zijn er voor je, Rowan." Ik glimlach zwak en knik. "Dankje." Even is het stil als Julia zegt: "Jongens, ga maar slapen, hoe beter jullie rusten hoe sneller jullie herstel zal zijn." Kevin grinnikt en zegt: "Ja mam." Ik grijns en Julia rolt met haar ogen. "Bijdehand." Zegt ze speels. Ze geeft Kevin een kus en staat op. "Ik zie jullie later." Zegt ze over haar schouder en verdwijnt.
Kevin gaat terug op zijn bed zitten en gaat liggen. "Probeer maar te slapen Rowan." Ik knik nogmaals en ga liggen. Na lange tijd weet ik de slaap te vatten en sluit mijn ogen.