The boy that i love

-Rowan

Ik voel hoe Annabel wordt weggetrokken van mij. Meteen haal ik uit naar een man en slaag hem op zijn kaak. Ik hoor een klap en zie Annabel liggen. Ik schreeuw haar naam maar er komt geen reactie. Iets scherps raakt mijn hoofd en ik voel hoe het bloed langs mijn nek mijn shirt in stroomt. Ik word ruw aan mijn arm gepakt en langzaam word ik duizelig. Ik hoor de man iets zeggen en kort daarna worden we hardnekkig de kamer uitgetrokken. Mijn hoofd begint te bonzen en langzaam raak ik mijn bewustzijn kwijt. Ik kijk nog één keer naar Annabel die zich probeert op te trekken, dan vallen mijn ogen dicht.

Ik open mijn ogen en kijk om me heen. Een slang loopt van mijn arm naar een infuus en ik knijp mijn ogen even dicht. Annabel. Meteen schieten ze open en probeer ik rechtop te staan. Ik stop meteen met proberen als ik de pijn voel. Mijn hoofd doet nog het meeste pijn en ik voel mijn hartslag in mijn hoofd. Ik probeer nogmaals omhoog te komen, maar dit keer iets rustiger. Ik kijk naast me en zie dat Kevin ook in het ziekenbed ligt. Ik probeer de gebeurtenis terug te halen wat nogal moeilijk gaat aangezien ik niet helemaal helder ben. Annabel, waar is ze. Ik kijk weer om me heen maar zie haar nergens. Paniek slaat toe en ik dwing mezelf de gebeurtenis onder ogen te komen. Langzaam komen er weer beelden omhoog. Een jongen, Annabel op de grond. Ik sluit mijn ogen om het beter voor me te zien en luister naar het gepiep van de monitoren in de kamer. De jongen... Wat was daar ookal weer mee. "Schoonheid." Zo noemde hij Annabel... Wat wilden ze? De man, die toen aan mijn deur kwam. Annabel die van me wordt weggetrokken. Van frustratie knijp ik in mijn vuisten.
Ik zie een hoofd verschijnen en zie dat het Grace is. Haar gezicht is bleek en ze heeft een dikke, opgezette lip. Rustig loopt ze naar binnen en gaat aan mijn bed zitten. "Hey, alles goed?" Vraagt ze. Ik zucht en schud met mijn hoofd: "Waar is Annabel?" Komt er wanhopig uit. Ze kijkt me even aan en vertelt alles wat er gebeurt is. Mijn hoofd doet nog meer pijn en langzaam rolt er een traan over mijn wang. "Ze, is daar nu dus, nog steeds." Komt er fluisterend uit mijn mond. Grace knikt klein en legt haar hoofd in haar handen. Ze begint te snikken en langzaam volgen er bij mij ook meer tranen. God mag weten wat ze met haar doen. Als er ook maar iets aan blijvende schade bij haar blijft, zou ik mezelf dat nooit vergeven. "Grace, hoe lang geleden zijn we hier aangekomen?" Ze kijkt even op en gaat rechtop zitten. Ze speelt met haar vingers en zegt: "Niet lang. Twee uur?" Ik knik kort en zeg: "We gaan haar vinden, hoe dan ook." Grace knikt ook en zegt: "Zeker weten." Ik kauw aan de binnenkant van mijn wang en denk na. Waar zou ze zijn... Ik speel een beetje met het infuus dat door mijn arm zit en denk aan mijn mob-. Mijn mobiel! "Grace!" Ik kijk naar haar en ze schrikt op. "Wat!" Schreeuwt ze terug. "Mijn mobiel ligt daar! Mijn jackje, hij zit in mijn jackje!" Grace haar gezicht klaar op en zegt: "Je kunt je mobiel opzoeken!" Ik knik en kom langzaam uit bed. Het infuus rolt met me mee en volgt mijn bewegingen. Grace komt naast me lopen en zo gaan we naar de wachtruimte. Eenmaal angekomen komt er verbaasd een zuster naar me toe: "Wat doe jij uit bed?" Ik glimlach en zeg: "Het lukt wel, dankje. We wilden iets vragen, zouden we misschien even een computer mogen gebruiken? Mijn vriendin is weg en ik wil graag een mobiel die ze bij zich heeft opzoeken." De zuster knikt en zegt: "Ik ben op de hoogte van de gebeurtenissen, het spijt me heel erg." Ik glimlach licht en zeg: "Het komt goed, maar zou dat dan kunnen?" Ze knikt en we lopen achter haar aan. Zo snel als mogelijk ga ik achter de aangewezen computer zitten. Meteen zoek ik mijn gps op en typ alle nodige gegevens in. Als hij begint te laden vlecht ik mijn vingers door elkaar heen en plaats ze onder mijn kin. Na lang wachten verschijnt er een rode stip en meteen staat Grace naast me. "Is dat Annabel?" Ik kijk haar aan en knik.

We hebben haar.