" Evimin Kadını, Çocuklarımın Annesine "

ilk cümlesi

...

Hadi yine yazdığım bir şiirin daha ilk cümlesi daha sana ait olsun, yine sen koksun satırlar, kokunu bilmesem de. Nasıl bir his bu kadın söyler misin? daha ismini bile bilmediğim bir kadına nasıl beslediğim bir sevgi bu ? nasıl bir özlem bu ? dokunmadan  ve görmeden sevmek denilen şey bu olsa gerek. Önce seni aşk diye kalbime ve yüreğime koyan Rabbime aşığım, sonra da ismini bilmediğim bir kadına....

         Cevabını bilmediği bir sorusun şuan hayatımda, bu sorunun cevabını zaman verecek bana, umarım hayatıma gelişin uzun sürmez, çünkü beklemek ağır bir şeydir ve herkes bekleyemez, bazıları beklerken sıkılır, beklemeye ara verir haram aşk ve sevgilere bulaşır, bazıları da beklemekten vazgeçerler ama ben ne seni sevmeye ara verdim, neden seni beklemekten vazgeçtim,  çünkü aşk sendin ve bende sana aşık olmak isteyen bir şair seni beklerken yazdım ve yazdıkça daha çok sevdim.

         Herkes bana seni bunca seven kız varken neden sevgilin yok diyorlar? sen gelip onlara cevabı verir misin o helali olan ben bekliyor diye, çünkü ben söyleyince anlamıyorlar. Sende beni fazla bekletme yar, ne beklemek bana, nede bekletmek sana yakışıyor sevdiğim. seni beklemek sorun değil ama ölüm diye bir şey var, ölüm beni bulmadan sen beni bul sevdiğim, geç kalma sakın çünkü ölüm denilen şeyin ne zaman geleceği belli olmaz.