Lana Adams Sıradan'lardan biriydi. Yeni kurulan bir dünyada doğmuştu.
Bu yeni dünya Elitler denilen, özel güçleri olan insanlar tarafından yönetilen , Sıradanların ise çalışmak zorunda olduğu bir yerdi.
Lana kendiyle ilgili büyük bir sırrı ke...
Sevgili okuyucular :) Bu bölümden sonra bu yeni dünyanın aslında gözüktüğü gibi olmadığını ve çok fazla sır barındırdığını okuyacaksınız. Olaylar bu bölümden sonra ilginçleşiyor ve kafa karıştırmaya başlıyor. Umarım beğenirsiniz. Lütfen yorumlarınızı benimle paylaşmayı unutmayın ve beğenilerinizi eksik etmeyin. ————————————————————————
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Simon Fields (Kafamdaki Simon fotoğraftaki gibi, siz kendinizinkini hayal edebilirsiniz.)
————————————————————————
Mobilium meclis yayını için ailemle hazırlanıp medya merkezine doğru yola çıktık. Perşembe günleri bütün sıradanlar toplanıp, hazırlanan görüntüleri izlerdik.
İlk olarak topluluğumuzun düzeninin ne kadar güzel işlediği, herkesin ne kadar mutlu ve huzurlu yaşadığıyla ilgili bir reklam yayını olurdu. Topluluk kurulmadan, meclis yönetimi ele geçirmeden önce herkesin kaos içinde yaşadığı, Deliler ile savaş içinde olduğumuz zamanlarla ilgili görüntüler verilir, Elitlerin bizi nasıl kurtardığını izlerdik.
Deliler, salgından sonra ortaya çıkan, aşı sonucunda saldırganlaşan insanlardı. Virüsten sağ kurtulan insanlardan çoğu, Deliler tarafından öldürülmüştü. Ben sadece görüntülerden biliyordum çünkü artık Deliler yoktu. 50 yıl önceki savaşta hepsi Elitler tarafından yok edilmişti.
"Lana! Buradayız."
En iyi arkadaşımı görünce mutlulukla gülümsedim. Simon yanında annesiyle bize el sallıyordu. Babası öldükten sonra annesiyle ikisi kalmıştı. Bayan Fields çok sessiz, çekingen bir kadındı. Seralarda, bitkilerle ilgileniyordu.
"Seni çok merak ettim Lana. Nelson ile karşılaştım o söyledi dün geçirdiğin kazayı. Açıkçası bunu başkasından duyduğum için biraz kızgınım sana. Neden şimdi haberim oluyor? Ya sana bir şey olsaydı!"
Simon bana öyle sıkı sarıldı ki, nefes alamadım. Ben de ona sarıldım. Birkaç gündür yaşadıklarımdan sonra en iyi arkadaşıma ihtiyacım vardı. Yayının başlayacağını duyuran sireni duyunca, Simon'ın bizim için ayırdığı yerlerimize geçtik.
"Kahraman Elitlerimizin bizi nasıl cesurca kurtardığını tekrar görmek için sabırsızlanıyorum."
"Öyle deme Simon. Onlar sayesinde huzurlu, mutlu ve adil bir hayat sürüyoruz. Onlar olmasa bu kadar imkana nasıl sahip olurduk?"
Birbirimize bakıp gülmeye başladık. Babam bize doğru eğilip onaylamaz bir şekilde bakınca hemen ciddi duruşumuzu takındık.
"Bir gün başınıza iş açacaksınız. Elitleri ve kurallarını sorgulamak bize düşmez."
Babam böyleydi. Her zaman kurallara uyar, hayatını hiç sorgulamazdı. Her şeye rağmen yaşadığımız hayattan memnundu. Simon'a bir bakış attığımda, gözlerinde benimle aynı şeyi düşündüğünü gördüm. Uzanıp elini tutup hafifçe sıktım. Birbirimizi kelimeler olmadan da anlayabiliyorduk.
