DÖNÜŞÜM SERİSİ 1 / SIRADAN (TAMAMLANDI) #Watty2020

31. Bölüm /İnfaz

"Hayır."

Chris'in söylediği şey beni korkutmuştu. Joseph'e karşı gelirse ölebilirdi, benim için oraya gidip kavga çıkartırsa ve başına bir şey gelirse kendimi affedemezdim. Ona doğru bir adım atıp "Chris, lütfen hiçbir şey yapma. Gitmeme izin verdiler, istediklerini yaptığım sürece bana zarar vermeyeceklerdir." dedim. Bunları Chris'i sakinleştirmek için mi yoksa kendimi rahatlatmak için mi söylüyordum bilmiyordum. Chris sakinleşmek yerine daha da öfkelenmiş gibiydi.

"Sana ne yaptırdılar Lana? Senden ne istiyorlar?"

Simon ve Ian da bu sorunun cevabını duymak için beklentiyle bana bakıyorlardı. Kimseye anlatmamam söylenmişti ama onlardan saklamak istemiyordum. Chris benden duymazsa cevabı almak için oraya gidecek ve kavga çıkaracaktı zaten.

Onlara kaçırıldığım andan itibaren yaşadığım her şeyi anlattım. Dinlerken hepsi gergin bir şekilde yumruklarını sıkmışlardı. Arada bir söylediğim bir şeye küfrederek tepki veriyorlardı. Michael'i geri getirdiğim kısma geldiğimde hepsinin nefesini tuttuğunu farkettim. Sonunda anlatmayı bitirdiğimde hepsi öfkeden köpürüyordu.

Başımı eğip ellerime baktım. Bunları anlatmak geceyi tekrar yaşamak bana ağır gelmişti. Chris yanıma yaklaşıp parmaklarını nazikçe çeneme koyarak başımı yukarı kaldırdı. Gözlerimin içine baktı sonra bakışları boynuma kaydığında kaşlarını çatıp bir adım geri çekildi. Şimdi çıldırmış gibi görünüyordu.

"Bunu sana Joseph mi yaptı?"

"Chris önemi yok, lütfen bir şey yapma. Hissetmiyorum bile."

"Sana bir daha dokunmayacak Lana. Bunu sağlayacağım."

Kapıya doğru yöneldiğinde kolundan tutup gitmesini engellemeye çalıştım. Ne gerekiyorsa yapardım, şimdi giderse onu kaybederdim.

"Joseph bana bir şey yapamaz Lana. Babamı karşısına almaya cesaret edemez. Ne kadar kötü olursa olsun onun da bir sınırı var."

Ve sonra gitti. Sinirle kapıdan çıkıp gitti. Arkasından bakıp kaldım. Panik ve korku damarlarımda dolaşıyordu. Joseph her şeyi yapabilirdi onun kimseden korktuğuna inanmıyordum. Chris'e zarar vermek isterse babasının kim olduğunun önemli olduğunu sanmıyordum. Joseph kötülüğün vücut bulmuş haliydi. Arkasından gitmek için hareketlendiğimde Simon beni belimden yakaladı. Çırpınsam bile bırakmadı.

"Simon bırak beni. Kendini öldürtecek. Peşinden gidip onu vazgeçirmem lazım."

"Bu akşamdan sonra gerçekten seni gözümün önünden bir daha ayıracağımı düşünmüyorsun herhalde Lana? Bundan sonra ben olmadan hiçbir yere gidemezsin. Bir daha bu akşam yaşadığım korkuyu yaşatma bana. Chris kendi kararını verebilecek ve koruyabilecek bir adam. O insanları senden daha iyi tanıyor. Şimdi benimle bölmeye dönüceksin ve orada kaldığına emin olacağım."

Simon'u ikna edemeyeceğimi anladığımda beklenti içerisinde Ian'a döndüm. O beni anlardı, o da Chris'e değer veriyordu. Onun benim kadar panik olmamış olduğunu görünce şaşırdım.

"Ian lütfen bir şey yap, kendini öldürtecek."

"Chris haklı Lana. Kimse ona dokunmaya cesaret edemez. Başının çaresine bakabilir. Yine de için rahat edecekse ben de şimdi peşinden oraya gidiyorum. Arkadaşının dediğini yap, zor bir gece geçirmişsin uyuyup dinlenmen lazım. Yarın Chris ile konuşursun."

Başka bir şey söylemeden yanıma gelip omzumu arkadaşça sıktıktan sonra o da kapıdan çıkıp Chris'in arkasından gitti.

Simon bana kolunu doladığında ben de ona yaslanıp başımı omzuna koydum. Beraber yürümeye başladık ama hiç konuşmadık. Bölmeye geldiğimizde annem bizi bekliyordu. Onu sakinleştirdikten ve her şeyin yolunda olduğuna ikna ettikten sonra yatağına yatırdık. Simon'un söylediği gibi yanımdan ayrılmayacağını anlayınca ona kendi yatağımı hazırladım ve gidip annemin yanına uzandım. Çoktan uykuya dalmıştı bile. Hamilelik onu çok yoruyordu. Kollarımı beline sarıp arkadan ona sarıldım, ellerimi karnının üstünde birleştirdim. Bu akşam her şeyi onlar için yapmıştım. Ve daha fazlasını da yapacaktım. Bugünden sonra güçlü olmayı öğrenecektim, gerekirse babam gibi savaşacaktım. İsyancıları bulacak aralarına katılmak için onlarla konuşacaktım.