DÖNÜŞÜM SERİSİ 1 / SIRADAN (TAMAMLANDI) #Watty2020

22. Bölüm /Katil

     Bir anda arkamı dönüp koşmaya başladım. Simon'u bu evden çıkarmak zorundayım. O adam buradaydı. Katili bu evdeydi.

Merdivenlerden hızlıca aşağı inerken son basamakta bileğimi burktum ama acısını önemsemeden koşmaya devam ettim. Aklımda sadece Simon'u bulup bu evden çıkartmak vardı.

Salona girdiğimde Simon'u tek başına otururken buldum. Mia'nın olmayışı işimi kolaylaştıracaktı. Nefes nefese Simon'un yanına gidip kolundan çekerek ayağa kaldırdım.

Onu kapıya doğru sürüklemeye başlayınca Simon sanki delirmişim gibi baktı bana.

"Lana ne yapıyorsun? Sakin olur musun? Nereye gidiyoruz? Mia tuvalete gitti, o dönmeden ayrılamayız."

Bir anda durup Simon'un gözlerine baktım.

"Buna vaktimiz yok Simon. Sana her şeyi dışarıda açıklarım ama lütfen şimdi benimle gel. Hemen."

Simon yerinden kıpırdamadı. Kuşkulu gözlerle beni izliyordu. Bu sabrımı iyice taşırdı.

"Lanet olsun Simon, orada öylece duramazsın. Hayatın tehlikede. Bu evden hemen çıkmalısın."

Fazla bağırdığımı düşünerek sesimi alçalttım.

"O gün seni öldürmeye çalışan adam bu evde. O adam Mia'nın babası."

Simon'un şaşırmasını hatta belki de korkmasını bekliyordum ama hiç tepki vermedi. Sadece sıkılmış görünüyordu, biraz da endişeli.

"Bunu zaten biliyorum Lana ama kimseye söyleyemezsin. Çok tehlikeli. Ayrıca Mia'nın bunu duymasını istemiyorum. Burada konuşmayalım."

"Eh, bunun için biraz geç kaldınız."

Mia'nın sesini duyunca ikimiz de yerimizde sıçradık. Mia kapıda durmuş, onu daha önce hiç görmediğim kadar sinirli bir şekilde bize bakıyordu.

"Mia yanlış anl-"

"Hayır Simon, babamla ilgili saçmalıklarınızı dinlemek istemiyorum. Babam bir katil değil. Nasıl bir çılgınlık içindesiniz siz? Hayal görüyorsunuz. İkinizi de görmek istemiyorum, çıkın evimden! Hemen!"

       Simon elini uzatarak Mia'ya doğru bir adım attı ama Mia geri çekildi. Yüzünde öfke ve hayalkırıklığı vardı. Simon'un eli yavaşça aşağı inerken, en iyi arkadaşımın kalbinin kırıldığını görebiliyordum. Yine de yapabileceğimiz bir şey yoktu. Mia çok kararlı görünüyordu.

      "Hadi Simon, gel."

        İtiraz etmesini bekledim ama etmedi ve onu kolundan tutup dışarı sürüklememe izin verdi. Dışarı çıktığımızda Simon'a baktım, öyle kötü görünüyordu ki, içim acıdı. Mia'nın babası bir katildi, ne kadar üzücü de olsa, Simon'un ondan uzak durması daha iyiydi.

      "Simon o adam çok tehlikeli. Mia gerçekleri göremiyor, babasının aslında nasıl bir insan olduğunu bilmiyor. Biraz zaman geçip sakinleşince, konuşmayı deneriz, ona kanıtlarımızı sunarız. Her şey düzelecek Simon, merak etme."

       En iyi arkadaşıma yalan söylediğimi biliyordum. Hiç bir şey iyi olamazdı artık. Yine de Simon yüzüme bakıp hüzünlü bir şekilde gülümsedi.

       "Bu gece benim yanımda kalır mısın Simon? Tıpkı eski günlerdeki gibi?"
 
        Simon ile ikimiz de küçük bir çocukken sık sık birbirimizin bölmesinde uyurduk. Çarşafı mutfak sandalyelerinin üzerine atarak çadır yapar, gece yarısına kadar birbirimize korkunç hikayeler anlatarak uyuyakalırdık.