DÖNÜŞÜM SERİSİ 1 / SIRADAN (TAMAMLANDI) #Watty2020

Özel bölüm/ Chad'in gözünden

Chad'in anılarına yolculuk yapalım mı ?

~~~~~~~

Chad'den..

..........
Annemle Mobilium'un merkezindeki parkta yan yana uzanmış ağaçları izliyorduk. Her doğum günümde ikimizin beraber yaptığı bir gelenek haline gelmişti bu. Babam her zamanki gibi bizimle değildi. İşteydi, zaten bu aralar onun için önemli olan tek şey işti.

"Ne düşünüyorsun Chaddy?"

Artık 6 yaşına gelmiştim annemin hala bana çocukmuşum gibi Chaddy diye seslenmesi karşısında yüzümü buruşturdum ama bir şey söylemedim. Annem benim hayatımdaki en önemli şeydi onu asla üzmezdim.

"Sanırım en sevdiğim renk yeşil."

Annem sıcak bir gülümsemeyle bana baktı.

"Böyle güzel bir ortama sahip olduğumuz için şanslıyız. Burayı böyle güzel yapmak için çalışan insanlara teşekkür etmeliyiz."

"Onlar Sıradan anne. Babam onların bu iş için doğduklarını söylüyor."

"Baban yanılıyor Chad. Onların bizden bir farkı yok. Onlar bizim kölemiz değil."

"Ama anne topluluk kuralları böyle."

"Topluluk kuralları yanlış Chad. Biz onlardan üstün değiliz. Senden bir şey isteyeceğim oğlum benim için yapar mısın?"

"Tabiki anne, senin için her şeyi yaparım."

"Her zaman adil ol, kalbinde hep sevgi olsun. İnsanları kalıplara göre ayırma. Herkesin değerli olduğunu asla unutma. Bana bunun için söz ver."

Annemin gözlerinin içine baktım. Benden böyle bir söz istemesi çok saçmaydı. Babam tam tersini düşünüyordu ama annemin fikirleri benim için her zaman daha önemliydi."

"Söz veriyorum anne."
~~~~~~~~~~

Bağırma sesleriyle uyandım. Bir an odamda karanlıkta rüya gördüğümü sanarak yatağımda doğruldum. Sonra rüya olmadığını farkettim. Annemle babam kavga ediyordu. Yine.

Bu kez ne için tartışıyorlardı acaba? Hayatımın 8 senesi onların kavgalarıyla geçmişti. Annem bana yansıtmamaya çalışsa da onun benim bakmadığımı sandığı zamanlarda ne kadar üzgün olduğunu görebiliyordum.

Yatağımdan doğrulup odamın kapısına doğru yürüdüm. Kapıyı açıp dışarıyı dinledim. Alt katta tartışıyorlardı. Çıplak ayaklarımla parmak uçlarıma basarak, ses çıkarmadan merdivenlere yöneldim. Şimdi konuşmalarını çok net duyabiliyordum.

"Hala daha bana bunu nasıl yaptığını anlamıyorum. Hem de bir Sıradan için. Sırf senin hatrına o adamın hayatta kalmasına izin verdim!! Bu duyulsaydı öldürülürdü!"

"Benim için yapmış gibi davranma! Senin tek önemsediğin şey meclisteki itibarın. Yıllardır beni ve oğlumuzu görmezden gelişine katlandım. Ama Alex bana değerli olduğumu hissettirdi. Söylediğim her şeyi dinledi, beni dinledi. Sen ise yıllardır sadece kendinden bahsediyorsun."

"Ben bütün bunları oğlum için yapıyorum. Onun gelecekte güce sahip olması değer görmesi için."

"Chad güç istemiyor! Neyse ki sana hiç çekmemiş. O sadece sevgiye ihtiyacı olan bir çocuk! Onu kendine benzetmene asla izin vermem!"

"Sen artık buna karar verecek konumda değilsin. Bundan sonra ben ne dersem onu yapacaksın! Yoksa herkese ne yaptığını söylerim oğlunu bir daha göremezsin. Onunla bu evde yaşamak istiyorsan bana saygı duyacaksın."