Άνω των δεκαοκτώ...

Κεφάλαιο 1ο

Και έτσι τράβηξα την Μαρία από το χέρι και βγήκαμε βιαστικά έξω από το σχολείο.

Πλησιάζουμε στους κάδους και.....

ΠΕΤΑΜΕ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑΑΑΑ

"ΑΝΤΕ ΜΟΥ ΣΤΟ ΔΙΑΛΟ ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ ΣΟΥ ΜΕΣΑ!" Ουρλιάζει η Μαρία.

"Αχ ποσό χαίρομαι που τελείωσε αυτή η βασανιστική χρόνια." Είπα εγω αγνοώντας το ουρλιαχτό της.

"Ασε φιλενάδα....ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΦΥΣΙΚΟ ΤΟΝ ΜΙΣΩ! Αλλά με πέρασε :) " Μου λέει και γελάει.

"Ασε και εγω τον μισώ με όλο μου το είναι." Είπα και ρολαρα αδιάκριτα τα μάτια μου.

Καθώς περπατούσαμε για το σπίτι μου ένα σφιχτό χέρι νιώθω να με τραβάει και να με το σώμα μου να συγκρούεται με ένα άλλο, πιο γεροδεμένο.

"Τι λέει Κάλλη; Θα πάμε κανα ραντεβουδάκι εμείς οι δυο το καλοκαίρι;" Μου λέει πονηρά ο Adam και μου έρχεται να τον χτυπήσω αλύπητα.

"Οχι. Και ασε με γιατι δεν θα μπορέσεις να κανείς παιδάκια αν συνεχίσεις." Είπα και προσπαθούσα να ξεφύγω από το κράτημα του.

"Ίσως προλάβω να κανω με εσενα, μωρό μου..." Είπε και με μονομιάς τον κλοτσάω με δύναμη προς το σημείο του και πέφτει κάτω κρατώντας το.

"Άντε μου στο διάολο αγοράκι μου." Του είπα και έφυγα εγω και η Μαρία με κατεύθυνση, το σπίτι μου.

{•••}

Όταν πήγαμε στο δωμάτιο μου μετά το δείπνο αρχίζαμε να συζητάμε για το τι θα κάνουμε το καλοκαίρι.

"Τι λες να κάνουμε μωρή σάπια;" Μου λέει η Μαρία.

"Χμχμμχχμ....I don't know! Εχεις κάτι στο μυαλό σου;" Της λέω με σταυρωμένα χέρια.

"Πολλά έχω στο μυαλό αλλά αστο!!" Είπε γελώντας.

"Κοιτά...Εγω λέω προς το παρόν να βγαίνουμε με τα αλλά τα καθυστερημένα και θα δούμε τι θα κάνουμε :) " Πρότεινα.

"Ναι...Τι ώρα θα βρεθούμε με τα βλαμμένα;" Με ρώτησε.

"Από ότι μου είπαν θα βρεθούμε στο πάρκο στις 3:30 και η ώρα είναι...4:40!!!" Ουρλιάζω και σηκώνομαι πάνω.

"ΣΗΚΩ ΜΩΡΗ ΣΑΠΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΤΟΙΜΑΣΤΟΥΜΕ ΕΧΟΥΜΕ ΑΡΓΥΣΕΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΜΙΑ ΩΡΑ!" Της φωνάζω και σηκώνετε με μια κίνηση.

"Λοιπόν εσυ φορά αυτό και εγω θα φορέσω αυτό!" Είπα και της έδωσα βιαστικά ότι βρήκα.

"Κάλλη;" Μου λέει και προσπαθεί να συγκρατήσει το γέλιο της.

"Τι εγινε;" Της απαντώ.

"Δεν νομίζω να θες να βγούμε έξω ντυμένη εσυ Μίνι και εγω la casa de papel σωστά;" Είπα και ξαναείδα τα ρούχα που της έδωσα.

"ΠΩΩ ΡΕ ΦΙΛΕ ΠΟΣΟ ΗΛΙΘΙΑ ΠΑΙΖΕΙ ΝΑ ΕΙΜΑΙ;" Είπα και έβγαλα μια ζώνη και ένα τζιν και μια άσπρη μπλούζα.

"Παρε εσυ αυτά.." Της είπα δίνοντας της τα ρούχα και ξανακοιταζωντας για τα ρούχα μου.

"Και εγω θα φορέσω αυτά.." Της είπα και έβγαλα ένα σκισμένο τζιν μαζί με μια μαύρη κοντομανικη μπλούζα και την μαύρη ζώνη μου.

Αφού ντυθηκαμε αρχίζαμε να τρέχαμε σαν τις τρελές προς το πάρκο και για καλή μας τύχη δεν έφυγαν ακόμη από το πάρκο.

Αφού τους πλησιάσαμε και φτάσαμε κοντά τους εγω πήγα στο παγκάκι και άρχιζα να αργοπεθαινω.

"Τι έπαθε αυτή;" Λέει ο Nathan και γέλαγε.

"Σκάσε." Του λέω ξεψυχησμενη.

"Δεν σε έβρισα!" Είπε και με πλησίασε.

"Αχ δεν με νοιαζει!" Είπα και σηκώθηκα πάνω.

"Πωπω πια σταματήστε!" Φώναξε ο Daniel και φιλισε την Μαρία.

"Μπλιαχ!" Κάνουμε την ίδια στιγμη εγω και ο Nathan.

"Ναι μιλάτε εσείς! Που σε λίγο θα παντρευτείτε!" Είπε ο Daniel.

"ΧΑΧΑΧΑ ΑΣ ΓΕΛΑΣΩ ΠΟΥ ΜΕ ΑΥΤΟΝ ΤΟΝ ΑΧΡΗΣΤΟ ΣΚΟΥΛΙΚΙ ΤΣΑΚΩΝΟΜΑΙ ΚΑΙ ΧΤΥΠΙΟΜΑΣΤΕ ΚΑΘΕ ΔΕΥΤΕΡΟΛΕΠΤΟ!" Είπα γελώντας.

"Πως με είπες;" Είπε κοιτώντας με δολοφονικά.

Ωχ οχι....

ΕΙΠΑ ΒΛΑΚΕΙΑ ΕΤΣΙ;

Ναι

ΤΙ ΘΕΣ ΚΑΙ ΕΣΥ ΤΩΡΑ;

Απαντάω στα ερωτήματα σου.

ΝΑ ΤΡΕΞΩ ΓΙΑ ΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ;

Ναι...

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•

ΧΕΛΟΟΟΟΟ

ΧΑΟΥ ΓΙΟΥ ΝΤΟΥΙΝΓΚ;;

Λοιπόν νέα ιστορία!

Θέλω να μου πείτε τις εντυπώσεις σας!

Αυτό το βιβλιο το γράφω εδώ και δυο εβδομάδες όποτε τα κεφαλαία θα είναι μαζεμένα!

Ελπίζω να με στηρίξετε σε αυτην την ιστορία και να πάει καλά!

Μπαιιι!