Άνω των δεκαοκτώ...

Κεφάλαιο 29

Στο προηγούμενο...

Έβλεπα φωτογραφίες που έβγαλε εμένα και τον Nathan και ένα κείμενο στο word για εμένα και τον Nathan...

                                                                "Η καταστροφή τους"

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Έκανα scroll προς τα κάτω και είδα ένα κείμενο γεμάτο πολλές  παραγράφους και ημερομηνίες. Άρχιζα να διαβάζω και το μόνο που πρόλαβα να διαβάσω ήταν μόνο το όνομα μου και του Nathan..

Μπήκε μέσα και με κοίταξε με το βλέμμα του δολοφόνου. 

Ανατρίχιασα...

"Τι κάνεις εκεί?" Είπε και με πλησίασε. "Μπαμπά! ΟΧΙ!" Πήγα να τον σταματήσω αλλά ήταν αργά. "Κάλλη το διάβασες όλο?" Είπε και πάλι με αυτό το ανατριχιαστικό βλέμμα. "Όχι δεν πρόλαβα. Αλλά τι εννοείς {Η καταστροφή τους} ?" Είπα και τον κοίταξα. "Αυτό που κατάλαβες Κάλλη." Είπε και έκλεισε τον υπολογιστή, τον πήρε στην αγκαλιά του και ανέβηκε πάνω.

Άρπαξα το κινητό μου, τον φορτιστή μου, τα κλειδιά μου και το skate μου για να φύγω και όταν ακούμπησα το πόμολο της πόρτας η βαριά του φωνή με σταμάτησε.

"Που είναι η μητέρα σου?" Είπε και γύρισα να τον κοιτάξω. "Που είναι οι φίλοι μου?" Είπα και τον πλησίασα απειλητικά. Ανέπνευσε βαριά. "Κάλλη.. Είμαι αθώος. Πρέπει να με εμπιστευτείς και στο κάτω κάτω..ΕΊΜΑΙ ΠΑΤΈΡΑΣ ΣΟΥ ΠΩΣ ΓΊΝΕΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΜΕ ΕΜΠΙΣΤΈΥΕΣΑΙ?!" Φώναξε μέσα στο πρόσωπο μου. Τον κοίταξα χωρίς συναισθήματα και του απάντησα με βραχνή φωνή. "Τότε πως εξηγείς τις φωτογραφίες? Η μήπως το κείμενο?" Είπα και απομακρύνθηκα. "Ξέρω ότι είσαι ένοχος. Αλλά δεν ξέρω τι σχεδιάζεις να κάνεις ακόμη αλλά θα το μάθω να είσαι σίγουρος." Είπα και του γύρισα την πλάτη για να φύγω αλλά με άρπαξε από τον καρπό μου σφηχτά. "Κάλλη πρέπει να με εμπιστευτείς..Θέλουν να μας καταστρέψουν. Δεν τις τράβηξα αυτές τις φωτογραφίες. Αυτό το κείμενο δεν το έγραψα εγώ. Πρέπει να με πιστέψεις!!" Είπε με αυτό το κενό βλέμμα στο πρόσωπο του. "Τι κρίμα που δεν σε πιστεύω." Είπα τράβηξα το χέρι μου από εκείνον και έφυγα.

Έβαλα το skate στην άσφαλτο και ανέβηκα πάνω. Άρχιζα να πηγαίνω προς το γραφείο του πατέρα μου για να βρω κιάλες πληροφορίες..

{>>>}

Σταμάτησα έξω από το γραφείο και χτύπησα το κουδούνι ενός συναδέλφου του και μια φωνούλα ακούστηκε. "Κάλλη? Τι θες εσύ εδώ?" Είπε ο συνάδελφός του Nick. "Κύριε Nick ανοίξτε μου σας παρακαλώ πρέπει να σας μιλήσω." Είπα λυπημένα. "Λυπάμαι Κάλλη αλ-" Πήγε να ολοκληρώσει αλλά τον διέκοψα. "Έχει να κάνει με τον πατέρα μου." Είπα απότομα. "Ανέβα και πρόσεχε μην σε δει κάποιος." Είπε και μου άνοιξε.

Ανέβηκα στον 2ο όροφο με τα πόδια γρήγορα και χτύπησα δειλά την πόρτα του Nick. 

Η πόρτα άνοιξε και εμφανίστηκε ένας άντρας καστανομάλλης με μούσι, με κοστούμι και γυαλιά. Ναιπ αυτός είναι ο κύριος Nick.

"Πέρασε γρήγορα μέσα." Είπε με ακούμπησε απαλά στην πλάτη και με έσπρωξε μέσα. Κάθισα στην καρέκλα που ήταν μπροστά από το μαύρο ξύλινο γραφείο του. "Πες μου Κάλλη." Είπε και κάθισε απέναντι μου. Αναστέναξα. "Λοιπόν εγώ με το αγόρι μου τον Nathan έγινε κάτι μεταξύ μας και ο πατέρας μου το έμαθε και από την ώρα που συζητήσαμε για αυτό φέρεται πολύ παράξενα. Κατάλαβα τέλος πάντων ότι κάτι δεν πήγαινε καλά και έτσι προσπάθησα να βρω πληροφορίες. Πήγα σπίτι του ενός φίλου μου και βρήκα εκεί το ημερολόγιο του. Το ημερολόγιο υπήρξε ένα γράμμα το οποίο αναφερόταν σε εμένα. Από όλο αυτό το γράμμα κατάλαβα ότι έχει απαγάγει τους φίλους μου και ήρθα σε εσάς μήπως ξέρετε κάτι παραπάνω." Είπα και έπειτα πήρα μια βαθιά ανάσα. "Χμμ..Κάλλη είσαι πολύ αθώα." Είπε με πονηρό χαμόγελο. και με πλησίασε. "Τ-τι εννοείται?" Είπα και άρχιζε να γελάει. "Είσαι και ευκολόπιστη" Είπε και πλησίασε το τηλέφωνο. 

"Έλα Jordan. Η κόρη σου είναι εδώ." 

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

χευοοοοοοοοοοοοο

παιδια σημερα βγαινουν τα αποτελεσματα για τις εξετασεις skkksksksksksksksk

Παιδάκιαα! αγχώνομαι....

Τέλος πάντων..

ΔΕΝ ΕΧΕΙΣ ΠΑΡΑΠΟΝΟ!

4 ΚΕΦΑΛΑΙΑ ΜΕΣΑ ΣΕ 2 ΜΕΡΕΣ 

ΚΑΙ ΘΑ ΠΑΩ ΝΑ ΓΡΑΨΩ ΚΑΙ ΑΛΛΟ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΧΟΡΤΑΙΝΩΝ ΝΑ ΓΡΑΦΩ =')

οποτε γκαιζζ

θα τα πουμε στο επόμενο!!

9:48pm..

See you my friends..