Άνω των δεκαοκτώ...

Κεφάλαιο 19

Στο προηγούμενο...

Οχι δεν ειναι μονο φάση..Συγνώμη Κάλλη.." Είπε και με δάκρυα στα μάτια βγήκα από το δωμάτιο.

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

Πρώτα ένα μήνυμα από την συγγραφέα:

Χευοοοοο!! Σορρυ που διακόπτω αυτό το αριστούργημα αλλά πρέπει να σας εξηγήσω κάτι σχετικά με την οικογένεια του Nathan και του Daniel..

Λοιπόν, η γονεις του Nathan και του Daniel έφυγαν μια ημέρα για ένα επαγγελματικό ταξίδι και την ώρα που πήγαιναν στον προορισμό τους , το αεροπλάνο το οποιο τους μετέφερε έπεσε...

Θα ακολουθήσει ένα απόσπασμα από την συντριβή.

Το ατύχημα έγινε όταν όλη η παρέα ήταν στο γυμνάσιο..

Κάλλη, Μαρία, Nathan, Daniel: 1η γυμνασίου.
Σωτήρης: 6η δημοτικού.

Flashback

"Γεια Ruby! Φτάσατε; Και γιατι ακούγονται ουρλιαχτά;" Είπε η μητέρα μου και την κοίταξα ανησυχητικά.

"Μαμά; Τι εγινε;" Είπα και σηκώθηκα από τον καναπέ.

"Κοιτά Nansu το αεροπλάνο πέφτει. Εγω και η Layla θελουμε μια τελευταία επιθυμία.." Άκουσα από την αλλη γραμμή και πλησίασα.
"Μην ανησυχείς όλα καλά θα πάνε! Σε παρακαλώ!" Είπε η μητέρα μου με δάκρυα στα μάτια και άρχιζα να κλαίω και εγω. "Δεν έχω πολυ χρόνο. Θέλουμε σαν μητέρες να φροντίσεις τα παιδιά μας. Και πες τους ότι τους αγαπάμε πολυ. Καλή συνέχεια Nansu..." Είπε η κυρία Ruby και η μητέρα μου έκλεισε το τηλέφωνο. "Δηλαδή..Η κυρία Ruby και η κυρία Layla πέθαναν;" Ρώτησα και με κοίταξε η μητέρα μου συμπονετικά. "Ναι..ναι δυστυχώς παιδί μου."Είπε και άρχιζε να κλαίει.

End flashback

Τωρα γυρνάμε στην κανονική ιστορία.

Άνοιξα με δύναμη την πόρτα του δωματίου μου και την κοπάνησα δυνατά. Έπειτα κοίταξα το κρεβάτι μου για λίγο και κατευθύνθηκα προς σε αυτό. Μετά έπεσα πάνω του και άρχιζα να κλαίω με λυγμούς ώσπου με πήρε ο ύπνος πάνω στο κρεβάτι.

{•••}

Σηκώθηκα βαριεστημένα από το κρεβάτι μου με την σκέψη ότι σε μια ώρα πιάνω δουλειά. Πήρα τα ρούχα της δουλειά που ηθελα, και πήγα στο μπάνιο και αντίκρισα τον εαυτό μου στον καθρέπτη.