Άνω των δεκαοκτώ...

Κεφάλαιο 17

Στο προηγούμενο...

"Οοο Nathan..." Αναστέναξα. "Τι;" Είπε κοιτώντας με περίεργα.

Οοο σιτ...

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

"Τι είπες μόλις τωρα;" Είπε κοιτώντας με πολυ θυμωμένα. "Nathan. Αυτό είπα." Είπα με παρααα πολυ θάρρος μπορώ να πω. "Εισαι πουτανα..." Είπε και τον χαστούκισα. "Οκ..Εγω φεύγω. Καληνύχτα." Είπα πλησιάζοντας την πόρτα.

Βγήκα έξω στον δρόμο και χωρίς να με σταματήσει ο Μάρκος. Άρχιζα να περπατάω και να διασχίζω σοκάκια στους δρόμους ώσπου βγήκα σε ένα πάρκο και πέρασα την νύχτα μου εκεί.

{•••}

"Τι πονοκέφαλος ειναι αυτός.." Είπα όταν σηκώθηκα τρίβοντας τους κροτάφους μου. "Που είμαι;" Είπα πάλι στον εαυτό μου και θυμήθηκα τα χθεσινά γεγονότα. Έπειτα κοίταξα το κινητό μου να δω τι ώρα ειναι.

17 αναπάντητες κλήσεις από τον χρήστη: Μαμά
5 αναπάντητες κλήσεις από τον χρήστη: Μπαμπά
9 αναπάντητες κλήσεις από τον χρήστη: Μαρία 😍
2 αναπάντητες κλήσεις από τον χρήστη: Daniel

Οοο νοοοο

"Πρέπει να πάω σπίτι." Μονολόγησα και άρχισα να τρέχω. Ένας δρόμος μετά τον άλλο βρήκα επιτελούς το σπίτι μου. Ξεκλειδωσα σιγα σιγα ώστε να μην ακουστώ και πολυ, γιατι ειναι και 6:00 το πρωί -.-'

"ΠΟΥ ΣΤΟ ΚΑΛΟ ΗΣΟΥΝ;!" Είπε ο πατέρας μου αφηνοντας κάτι έγγραφα για το γραφείο στο τραπέζι. "Σ-συγνώμη μ-μπαμπά..." Είπα και με πλησίασε. "Ανησυχήσαμε Καλλιρόη..." Είπε και με αγκάλιασε. "Το ξέρω.." Είπα μέσα στην αγκαλιά μας. "Η μαμά;" Είπα όταν βγήκα από την αγκαλιά του. "Κοιμάται." Είπε και κάθισε στο τραπέζι κάνοντας μου νεύμα να καθίσω δίπλα του. "Τι έγινε; Που ήσουν;" Είπε ο πατέρας μου τραβώντας την προσοχή μου. "Κοιτά..Τσακώθηκα άσχημα με τον Nathan και νευρίασα αρκετά και επειδη ήξερα ότι θα έμενε εδώ είπα να πάω σε ένα αγόρι που γνώρισα αυτές τις μέρες." Είπε και με κοίταξε περίεργα. "Λοιπόν...Ποιος ειναι;" Είπε πίνοντας μια γουλιά από τον καφέ του. "Τον λένε Μάρκο. Ειναι λίγο κυκλοθυμικός αλλά κατά βάθος καλό παιδί." Είπα και χαμογέλασε. "Εντάξει. Πρέπει να φύγω για το γραφείο μωρό μου!" Είπε και με φίλησε στο μέτωπο. "Να προσεχείς!" Είπα καθώς έφευγε.  " Don't worry!" Φώναξε.

Ναι ξέρει και από αυτά ο πατέρας μου 😂

Χωρίς δεύτερη σκέψη πήγα πάνω να ξαπλώσω. Έβαλα τις αεράτες πιτζάμες μου και ξάπλωσα.

{•••}

"Αυτός ο πονοκέφαλος.." Είπα όταν σηκώθηκα.

Ναι με έπιασε πάλι το κεφάλι μου -.-'

Έπειτα άνοιξα την ντουλάπα μου έβγαλα ένα κολάν και μια μαύρη adidas μπλούζα και τα φόρεσα. Κατέβηκα κάτω και τους είδα πάλι όλους να κάθονται στο τραπέζι.

"Παιδί μου!" Είπε η μαμά μου και ήρθε να με αγκαλιάσει. Την αγκάλιασα σφιχτά και έκλαιγε. "Π-που η-ήσουν;" Είπε με δάκρυα στα μάτια. Το βλέμμα μου έπεσε στον Nathan ο οποίος με κοιτούσε δολοφονικα. "Θα τα πούμε μετά μαμά." Είπα χαμογελώντας και κατεβήκαμε μαζί κάτω.

Καθίσαμε όλοι μαζί στο τραπέζι και πήραμε πρωινό. "Πως τα πέρασες;" Είπε ειρωνικά ο Nathan. "Καλά. Πήγα από τον Μάρκο." Είπα και με κοίταξαν όλοι τους. "Ποιος ειναι ο Μάρκος;" Είπε η μητέρα μου ξαφνιασμενη. "Ο Μάρκος ειναι ένα αγόρι που έχω γνωρίσει εδώ και λίγες μέρες και είπα να μείνω εκεί." Είπα και μια ανάσα ανακούφισης βγήκε από το στόμα της. "Κάνατε σεξ;" Είπε ο Nathan δολοφονικα και η μάνα μου με κοίταξε με γουρλωμένα μάτια. "Σκάσε Nathan. Δεν έχω ορεξη να ακούω για τις μαλακιες σου πρωί πρωί." Είπα και παράτησα το πρωινό μου για να ανέβω πάνω.

Αυτό το παιδί πάντα πως μπορεί να με νευριάζει! Πως το κάνει αυτό; Δηλαδή δεν μπορώ να το ψυχολογίσω αυτό!

"Τι έπαθες;" Είπε ο Nathan καθώς μπήκε μέσα στο δωμάτιο μου. "Excuse me. Personal space please?" Είπα και πλησίασε το κρεβάτι μου. "Τι έπαθες;" Είπε ξανά. "Λες βλακείες μπροστά στην μαμά μου! Αυτό έπαθα. Και οχι δεν ξεχνάω τα χθεσινά! Επειδη μέθυσα!" Είπα και έκλεισα το στόμα μου μετά από αυτό. Ούπς. "Τι έκανες;!" Φώναξε ξαφνιασμένος. "Μέθυσα!" Είπα σηκώνοντας από το κρεβάτι. "Εκανες νοσμαλ πράγματα δηλαδή ήσουν στα καλά σου;" Είπε γελωντας. "Φυσικά και οχι! Εδώ φιλιομουν με τον Μάρκο και φώναξα το όνομα σου πως να-" Είπα και κοίταξα τον Nathan και με κοιτούσε πονηρά. "Οοοο νοοο αυτό δεν έπρεπε να το πω..." Είπε κουνώντας το κεφάλι του καταφατικά. Έπειτα με πλαίσια σε και έπιασε το πιγούνι μου. "Αχ ποσό ξέρω ότι με θες.." Είπε και βγήκε από το δωμάτιο....

Σε μισώ Nathan...

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

Hello!!

Δεν ειναι αυτό το ωραίο felling που γυρνάς από το χωριό και επιτέλους βρίσκεις Ίντερνετ;

Ναι έτσι νιώθω και εγω...

Αχ ποσό μου άρεσε αυτό το κεφάλαιο! Αλλά σίγουρα θα μου αρέσει το επόμενο!

Μια σκηνή που θα γράψω ειναι από μια παλιά σειρά «Τα φιλαράκια.» Η αλλιώς «Friends.» Όποτε..Μπορείτε να μαντέψετε ποια σκηνή ειναι;;

Γράψτε εδώ:

Οκ αυτά από εμένα σήμερα!

Σιιιιιι γιουυυυυ

Johanna OUT