Άνω των δεκαοκτώ...

Kεφάλαιο 30

Στο προηγούμενο...

"Έλα Jordan. Η κόρη σου είναι εδώ."

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

"Eίσαι και εσύ στο κόλπο!" Φώναξα και σηκώθηκα. Με πλησίασε κιάλο. "Κάλλη..Γιατί δεν έρχεσαι μαζί μας? Τι τους θες τους φίλους σου?" Είπε και πλησίασε το πρόσωπο μου. "Άντε μου στο διάολο!" Φώναξα και τον χτύπησα στο σημείο του και έπεσε κάτω.

ΤΙ ΕΧΩ ΚΑΝΕΙ ΘΕΕ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕ ΠΗΛΑΤΕΥΕΙΣ ΕΤΣΙ?!

Άρχιζα να τρέχω προς το μαγαζί μου για να ζητήσω μια βοήθεια από το αφεντικό μου. Κοίταξα πίσω μου και ήταν πάλι τα φορτηγά και με ακολουθούσαν. Έβαλα την κουκούλα μου και όσο πιο γρήγορα μπορούσα πήγαινα στο μαγαζί.

{>>>}

Έφτασα μετά από πέντε λεπτά και μπήκα γρήγορα μέσα στο μαγαζί. Το αφεντικό μου με κοίταξε και χαμογέλασε. 

Τον πλησίασα τρομαγμένη. Με κατάλαβε και έτσι άφησε το ποτήρι του και ήρθε κοντά μου.

"Τι έγινε Κάλλη?" Είπε και με ακούμπησε απαλά στην πλάτη. "Κινδυνεύω δεν ξέρω τι συμβαίνει. Με κυνηγάνε. Steve είσαι ο μόνος που μπορώ να εμπιστευτώ σε παρακαλώ βοήθησε με!" Είπα με δάκρυα στα μάτια και αυτός με κοίταξε λυπημένος. "Φυσικά Κάλλη να σε βοηθήσω! Τι θες να κάνω?" Είπε και μου ακούμπησε τον ώμο μου συμπονετικά. "Για λίγο καιρό να μείνω στο σπίτι σου και να με βοηθήσεις να βρω τους φίλους μου. Σε παρακαλώ." Είπα και τα μάτια μου έκαιγαν. Με κοίταξε συμπονετικά. "Εντάξει, και ό,τι άλλο θελήσεις θα είμαι μαζί σου!" Είπε και με αγκάλιασε. "Σε ευχαριστώ!" Είπα και έβαλα τα κλάματα.

Βγήκα από την αγκαλιά μου και τον κοίταξα. "Κάτσε εδώ, βράδιασε ούτως ή άλλος θα κλείσω σε λίγο." Είπε και ένα χαμόγελο εμφανίστηκε στο πρόσωπο μου.

Επιτέλους ένας άνθρωπος..

{>>>}

Ο Steve σηκώθηκε από την θέση του, πήρε τα κλειδιά του και μου χαμογέλασε. Σηκώθηκα και βγήκαμε από το μαγαζί. Το κλείδωσε και πλησιάσαμε το μαύρο του αμάξι. "Μπες μέσα." Είπε καθώς έμπαινε στο αυτοκίνητο. Έτσι άνοιξα την πόρτα και μπήκα και εγώ. 

"Ωραία. Τι έχει γίνει?" Είπε καθώς έβαζε μπροστά την μηχανή. Αναστέναξα. "Λοιπόν εγώ με  τον Nathan έγινε κάτι μεταξύ μας και ο πατέρας μου το έμαθε και από την ώρα που συζητήσαμε για αυτό φέρεται πολύ παράξενα. Κατάλαβα τέλος πάντων ότι κάτι δεν πήγαινε καλά και έτσι προσπάθησα να βρω πληροφορίες. Πήγα σπίτι του ενός φίλου μου και βρήκα εκεί το ημερολόγιο του. Το ημερολόγιο υπήρξε ένα γράμμα το οποίο αναφερόταν σε εμένα. Από όλο αυτό το γράμμα κατάλαβα ότι έχει απαγάγει τους φίλους μου. Μετά από αυτό πήγα σπίτι και βρήκα ένα κείμενο που έγραφε για εμένα και τον Nathan, και κάποιες φωτογραφίες που είμαστε μαζί." Είπα και ένιωσα τα μάτια μου να φλέγονται. "Η μητέρα σου?" Είπε και κρατούσε σφηχτά το τιμόνι. "Της είπα να γυρίσει πίσω στην Ελλάδα γιατί εδώ κινδυνεύει. Και εγώ είμαι εδώ για να βρω τους φίλους μου." Είπα και με κοίταξε λυπημένος.