Άνω των δεκαοκτώ...

Κεφάλαιο 25

Στο προηγούμενο...

"Τόσο καλός είμαι λοιπόν." Μουρμούρισε ο Nathan και τον σκουντιξα με χαμογελο.

"Λοιπόν εγω πρέπει να πάω στην δουλειά. Nathan μπορείς να με πας;" Είπα καθώς του έκανα νόημα να σταματήσει να χλαπακιαζει ότι υπάρχει στο τραπέζι. "Μμμ;" Είπε μπουκωμένος με λουκουμάδες στο στόμα του.

*facepalm.*

"Μπορείς να με πας στην δουλειά;" Είπα και κατάπιε τα δυο κιλά λουκουμάδες που είχε στο στόμα του. "Ναι να σε πάω αλλά να πιω λίγο νερό." Είπε και σηκώθηκε να πλησιάσει το ψυγείο.

ΕΕ βέβαια με τους τόσους λουκουμάδες που έφαγες..

"ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΛΕ;! ΠΑΛΙ ΤΡΩΣ;!" Φώναξα και έβγαλε το κεφάλι του από το ψυγείο.

"Εε με έπιασε μια λιγούρα." Είπε πάλι μπουκωμένος όλο του τι στόμα με σοκολάτα.

"Τέλος πάντων. Έλα γιατι έχω αργήσει." Είπα και επειτα κοιτώντας με χαμογελώντας βγήκαμε έξω.

"Ώστε οι αναστεναγμοι σου ακούγονταν εε;" Είπε κοιτώντας με πονηρά. "Σκάσε. Μην το περνεις επάνω σου." Είπα χαριτολογώντας. "Έλα παραδέξου το. Σου άρεσε." Είπε πονηρά. "Γιατι σου δίνει τόσο ευχαρίστηση το να το πω;" Είπα γελώντας. "Εε γιατι θέλω να το ακούσω από εσενα." Είπε και με φίλησε στην μέση του δρόμου. "ΚΑΛΕ ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ;!" Φωνάζω και με κοιτάει. "Δεν με νοιαζει. Να μάθουν όλοι ότι είμαι ερωτευμένος μαζί σου." Είπε και ένωσε τα σώματα μας. "ΕΕ ΛΟΙΠΟΝ ΚΟΣΜΕ ΕΙΜΑΙ ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΚΑΛΛΙΡΟΗ!» Φώναξε και τον φίλησα. "Συγνώμη που σου κόβω την ερμηνεία αλλά έχω αργήσει." Είπα και φύγαμε.

{•••}

Λίγο πριν φτάσουμε στο μαγαζί χτύπησε το κινητό του Nathan και το σήκωσε. "Ναι;" Είπε καθώς περπατούσαμε. "Εμμ ναι πότε θέλετε;" Είπε και τον κοίταξα ερωτηματικά. "Ωραια σε λιγάκι θα είμαι εκεί." Είπε και το έκλεισε. "Δεν θέλω να γίνομαι αδιάκριτη αλλά..ποιος ήταν;" Είπα. "Έκλεισα και εγω μια συνέντευξη για δουλειά όποτε." Είπε όταν είχαμε είδη φτάσει. "Καλή επιτυχία." Είπα και με φίλησε. "Αα οχι και πολλά πολλά με το αφεντικό σου εντάξει;" Είπε και με ξαναφιλησε. "Με τον Steve! Φίλοι είμαστε καλε!" Είπα και μου χαμογέλασε. "Καλά πάντως πρόσεχε." Είπε, με φίλησε και έφυγε.

Μπήκα μέσα στο μαγαζί και τα μάτια του Steve έλαμψαν. Με χερετησε και πλησίασα το μπαρ και έβαλα την ποδιά μου. "Για πες μου τι έγινε;" Είπε ο Steve καθώς σκούπιζε ένα ποτήρι. "Κατσε που το-" Είπα και λίγο πριν απαντήσω με διέκοψε. "Σας είδα να φιλιεστε έξω." Είπε άφησε το ποτήρι και έδωσε προσοχή σε εμένα. "Εε να..Ας πούμε ότι το κάναμε και...Είμαστε ζευγάρι." Είπα και ένα χαμογελο εμφανίστηκε στο πρόσωπο του. "Και πως ήταν;" Είπε χαμογελώντας. "Αυτά θα τα πούμε την ημέρα που έχω ρεπό. Δηλαδή την αλλη Τρίτη νομίζω. Θα έρθω από εδω να πιούμε καφέ και να μου πεις τα δικα σου." Είπα κλείνοντας του το μάτι και ξεκίνησα την δουλειά μου.

{•••}

Όταν τελείωσα μια εξαντλητική ημέρα στην δουλειά γύρισα σπίτι ελπίζοντας ότι θα πάω να κοιμηθώ και να δω τον Nathan.

Αλλά για κάποιον περίεργο λογο δεν ήταν στο σπίτι και αποφάσισα να κανω ένα μπάνιο και να ξαπλώσω.

Όταν ντύθηκα μετά από το μπάνιο μου ξάπλωσα κάτω από τα σκεπάσματα μου κι κοιμήθηκα σε χρόνο μηδέν.

{•••}

*ρινγκ ρινγκ*

Ποιος ειναι τέτοια ώρα;!

Κοίταξα το κινητό μου και απάντησα στον απόρρητο αριθμό μου με έπαιρνε όσο και να φοβόμουν.

Μια αντρική φωνή ήχησε στα αυτιά μου και τρόμαξα.

"Αν δεν χωρίσεις μαζί του τον Nathan θα τον βρεις νεκρό σε λίγες μέρες."

Χελλοοο

Μην με σκοτώσετε πλιζ..

ΠΡΩΤΟΝ

ΔΕΝ ΑΝΕΒΑΖΩ ΓΙΑΤΙ ΕΧΩ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΟΚΣΝΣΠΣΞΣΚΑΟΕΟΣΒΚΑΟΣ

ΤΕΛΟΣ ΠΑΝΤΩΝ

ΔΕΥΤΕΡΟΝ

ΜΗΝ ΜΕ ΣΚΟΤΩΣΕΤΕ ΕΠΕΙΔΗ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ ΝΑ ΣΚΟΤΩΣΩ ΤΟΝ ΜΑΝΑΡΟ..

Πουφ

Αυτά για την ώρα

Θα τα πούμε στο επόμενο

Σιιι γιουυυ

Johanna OUT