Άνω των δεκαοκτώ...

Κεφάλαιο 9ο

Στο προηγούμενο...

"Καλλιρόη..." Άκουσα περνώντας από τον ξενώνα και κοίταξα να δω ποιος με φωνάζει...

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•

ΓΧΜ

ΑΥΤΟ

ΔΕΝ

ΕΠΡΕΠΕ

ΝΑ

ΓΙΝΕΙ.

Είδα τον Nathan στο κρεβάτι του να..Γχμ...

"ΚΑΛΛΗ ΤΙ ΚΑΝΕΙΣ ΕΣΥ ΕΔΩ;!" Φώναξε και κάλυψε το μόριο του με το μαξιλάρι.

"Γχμ άκουσα να με φωνάζει και κοίταξα να δω τι έγινε. ΤΩΡΑ ΑΝ ΔΕΝ ΣΕ ΠΕΙΡΑΖΕΙ ΚΑΛΗΝΥΧΤΑΑ!" Φώναξα και με έπιασε από τον καρπό.

"Δεν εχεις να πας πουθενά!" Είπε και τα πρόσωπα μας είχαν απόσταση αναπνοής.

"Είπα. Καληνύχτα Nathan." Είπα και τον χτύπησα στο σημείο του και γονάτισε κάτω

"ΤΟ ΚΛΕΙΔΙ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙΙ!!!!" Φώναξα και έψαχνα το κλειδί της πόρτας.

"Του λεϊτ πρινσες." Είπε ο Nathan μπαίνοντας στο δωμάτιο.

"ΜΗΝ ΜΕ ΣΚΟΤΩΣΕΙΣΣΣ!" Είπα και πήγα στο κρεβάτι μου.

"Χμ..Δεν θα σε σκοτώσω." Είπε και κάθισε δίπλα μου.

"Τότε;" Είπα και τον κοίταξα.

"Απλά θέλω να μου πεις. Τι σου έκανε ο Adam?" Είπε και με χάιδεψε.

"Πρώτον. Παρε τα κουλά σου. Δεύτερον. Οχι." Είπα και σηκώθηκα.

"Αν δεν μου πεις εσυ, θα μου πει αυτός." Είπε και μου χαμογέλασε πονηρά.

"Πφφ...Με χούφτωσε, με φίλησε και κόντεψε να μου βγάλει τα ρούχα." Είπε και τα χαρακτηρίστηκα του σκλήρυναν.

"Εσενα σου αξίζει να στα κάνει αυτός που αγαπάς οχι εκείνος." Είπε και κοίταξε το κενό.

"Γιατι υπάρχει;" Είπα εγω και τον κοίταξα.

"Γιατι να μην υπάρχει;" Είπε και οι ματιές μας κλειδώθηκαν.

"Γιατι; Γιατι όλοι το σώμα μου ερωτεύονται, οχι εμένα." Είπα.

"Καληνύχτα." Είπε ψιθύρισε ντροπαλα και έφυγε.