Άνω των δεκαοκτώ...

Κεφάλαιο 3ο

Στο προηγούμενο...

"ΕΡΧΟΜΑΙ!!"
Διαβάστηκεε.

"😂😂😂"
Στάλθηκε.

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•

"ΓΟΥΡΟΥΝΙ! Εγω φεύγω πάω lovely με τους άλλους ότι θες παρε με τηλέφωνο." Του φωνάζω από το σαλόνι και μετά από λίγο τον ακούω να λέει ένα "Εντάξει."

{•••}

Δεν αργυσα να φτάσω μπορώ να πω και άνοιξα γρήγορα την πόρτα και τους αντίκρισα κατευθείαν και πλησίασα το τραπέζι τους.

"Χοντρή." Μου είπε ο Nathan και τον κοίταξα δολοφονικά.

"Σκάσε." Του είπα και κάθισα δίπλα στην Μαρία.

"Τι να σκάσω αφού έφαγες μερεντα και τωρα θα φας και πάλι!" Είπε γελώντας.

"Δεν έφαγα μερεντα ηλίθιε! Την έφαγε το γουρούνι ο αδερφός μου." Είπα και καλά λυπημένα.

"Πάω στο μπάνιο." Είπε ο Nathan σηκώθηκε, στάθηκε δίπλα μου και έσκυψε στο αυτί μου.

"Θέλω να σου πω κάτι μετά. Ιδιαίτερος." Είπε και δάγκωσε τον λοβό του αυτιού μου.

"Αουτς. Ηλίθιε!" Φώναξα και γύρισε πίσω.

"Πες μου ότι σε χάλασε;!" Φώναξε και αυτός πίσω.

"Καθόλου..." Ψιθύρισα.

"Είπες κάτι Κάλλη;" Με ρώτησε η Μαρία.

"Τιποτα...τιποτα απολύτως.." Είπα τρίβοντας τον σβέρκο μου

"Επέστρεψα!" Είπε ο Nathan όταν έφτασε.

"Μετά τι θα κάνουμε;" Ρώτησα εγω τρώγοντας μια μπουκιά από την κρέπα μου.

"Εγω και ο Daniel σε ένα ξενοδοχείο και εσυ με τον Nathan δεν ξέρω τι θα κανείς." Είπε γελώντας.

"Δεν πάμε και εμείς σε κανένα ξενοδοχείο;" Είπε και με κοίταξε πονηρά ο Nathan.

"Να σου πω, χεράκι εχεις, κινητό εχεις και εχεις ένα σπίτι μπορείς να κανείς και την δουλίτσα σου έτσι." Απάντησα και με κοίταξε δολοφονικά.

"Σπίτι σου Μαλακα!!!!" Φώναξε o Daniel.

"Σκάσε εσυ ρε ηλίθιε!" Φώναξε.

"Τέλος πάντων εμείς φεύγουμε!" Είπε ο Daniel βγαίνοντας από το μαγαζί.

"Λοιπόν....σήκω." Είπε ο Nathan σηκώνοντας από την καρέκλα του.

"Αν είναι να με σκοτώσεις, να με σκοτώσεις χωρίς να πονέσω." Είπα και σηκώθηκα με την σειρά μου.

"Ποσό ηλιθια παίζει να είσαι;" Είπε αφήνοντας κάποια λεφτά πάνω στο τραπέζι.

"Λίγο λιγότερο από εσενα." Είπα καθώς βγαίναμε από την κρεπερί.

"Εχεις δυο δευτερόλεπτα να τρέξεις." Είπε με σταυρωμένα τα χέρια.

Με ένα βλέμμα αρχίζω και τρέχω αλλά αυτός ήταν πίσω μου και κόντευε να με πιάσει.

Από την βιασύνη μου μπαίνω σε ένα στενό και βγαίνει αδιέξοδος.

"Τέλεια..." Είπα και κοίταξα πίσω μου διακρίνοντας έναν Nathan να πλησιάζει.

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•

Μικρό αυτό το κεφάλαιο το ξέρω αλλά προσπαθώ να τα χωρίσω και μετά από τόσα copy paste που έχω κάνει έχω μπερδευτεί.

Πείτε μου τα νέα σας; Τι κάνετε;

Εε και εγω καλά...

Τέλος πάντων

Got to go see youu