Άνω των δεκαοκτώ...

Κεφάλαιο 16

Στο προηγούμενο...

"Αυτό ήταν που την αγαπούσες μαλακα; Εε; Συγνώμη αυτό δεν είναι αγάπη. Είναι μίσος και μονο μίσος κουβαλάς μέσα σου." Είπε και κατέβηκε από το αμάξι.

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

Καλλης POV

"Μπες μέσα." Είπε χαμογελώντας ο Μάρκος όταν σταμάτησε το αυτοκίνητο.

Σηκώθηκα χαρούμενη από την άσφαλτο και περπάτησα λιγάκι ντροπαλα προς το αμάξι.

"Θεέ μου ο Nathan σου έκανε την μελάνια;!" Είπα και ακούμπησα απαλά την μελάνια που έχει στο μάτι του. "Ναι δυστυχώς.." Είπε και κοίταξε ευθεία και ξεκίνησε.

Κοίταζα θλιμμένη έξω από το παράθυρο του αυτοκινήτου ώσπου ο Μάρκος μου ακούμπησε απαλά το χέρι.

"Εισαι καλά;" Είπε κοιτώντας με συμπονετικά. Έστρεψα το βλέμμα μου και χαμογέλασα. "Ναι, απλά δεν το περίμενα αυτό από τον Nathan..." Είπα απογοητευμένη. "Απλά είναι κυκλοθυμικός. Και δεν καταλαβαίνω τι κανω λάθος." Είπα αγανακτισμένη. "Κοιτά ο Nathan πάντα ήταν έτσι, και πίστεψε με δεν κάνεις τιποτα λάθος. Απλά είναι κοπανος." Είπε και χαμογέλασε.

Ξεφυσώντας γύρισα το βλέμμα μου στον έξω κόσμο πάλι θλιμμένη.

Μετά περίπου από πέντε λεπτα σταματήσαμε σε ένα μικρό σπιτάκι, που μάλλον είναι το σπίτι του Μάρκου. Ήταν ένα κίτρινο απ' έξω σπίτι με πορτοκαλί κεραμίδια στη στέγη. Είχε τέσσερα παράθυρα συνολικά, δυο στο πάνω μέρος και δυο στο κάτω μέρος. Το ξύλο που ήταν από γύρω ήταν λευκό. Το σπίτι το φυλούσε ένας λευκός ξύλινος φράχτης και από πίσω του ένας καταπράσινος κήπος.

"Κατέβα." Είπε χαμογελώντας ανοίγοντας μου την πόρτα του αυτοκινήτου. Χαμογελαστή κατέβηκα από το αμάξι και μου έπιασε το χέρι απαλά.

Πλησιάσαμε την σιδερένια εξωτερική πόρτα του σπιτιού και την ξεκλείδωσε.

"Λοιπόν. Αυτό είναι το σπίτι μου." Είπε χαμογελώντας. Πλησίασε προς το μίνι μπαρ που υπήρχε κοντά στην κουζίνα. "Θες κάτι να πιεις;" Είπε αφηρημένος βάζοντας ένα ποτήρι με ουίσκι για τον εαυτό του. "Εχεις βότκα;". "Ναι έχω. Θες να σου βάλω;" Είπε και κούνησα το κεφάλι μου καταφατικά.

Μετά από πολλά ποτήρια με βότκα άρχιζα να ζαλίζομαι.

"Βάλε μου αλλο ένα." Είπα και έδωσα το ποτήρι στον Μάρκο. "Κάλλη εχεις πιει πολυ. Δεν θα σου βάλω άλλο." Είπε και έσπρωξε το ποτήρι από μπροστά του. "Και εσυ τι εισαι ας πούμε; Η μαμά μου;" Είπα γελώντας. "Κάλλη είπα ΟΧΙ." Είπε και κοπάνησε το τραπέζι με την παλάμη του. "Ουυυ κοιτάξτε έναν άνδρα. Κοπανάει τραπέζια με τα χέρια του λες και είναι γχμ το αφεντικό." Είπα πολυ μεθυσμένα. "Κάλλη ΣΤΑΜΑΤΑ!" Φώναξε κατακόκκινος από τα νευρα. "Εντάξει θα σταματήσω υπό έναν όρο." Είπα πλησιάζοντας τον παραπατώντας. "Τι;" Είπε με σταυρωμένα χέρια. "Φίλα με όσο πιο έντονα μπορείς, φίλα με σαν να μην εχεις φιλήσει ποτέ γυναίκα στην ζωή σου." Είπα και τύλιξα τα χέρια μου στον σβέρκο του.

Μετά από αυτό ένωσε τα χείλια μας κτητικα και έπιασε την μέση μου βίαια και με έφερε κοντά του. Έπειτα με έκανε ένα με τον τοίχο και με φιλούσε χωρίς σταματημό. Μετά από αυτό δάγκωσε το κάτω χείλος μου ώστε να εισχωρήσει η γλώσσα του μέσα στην δικια μου. Με πίεζε όλο ένα πιο πολυ στον τοίχο και με φιλούσε όλο ένα πιο έντονα. Τράβηξα τα ξανθά μαλλιά του και αυτός χούφτωσε απότομα τον πισινό μου. Έπειτα τα χείλια του κατέφυγαν στον λαιμό μου δίνοντας του υγρά φιλία και αμέτρητες πιπιλιες.

"Οοο Nathan..." Αναστέναξα. "Τι;" Είπε κοιτώντας με περίεργα.

Οοο σιτ...

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~

Οοοο χελοο μα φελας!!

Τι κάνετε βρε;!;!;!

Καλά είμαι!

Χριστος Ανέστη παιδιά μου και πιστεύω να περνάτε τις γιορτές όπως αγαπάτε.

Γουελλ

Δεν είμαι φαν του Μάρκου οκ;

Απλά μου άρεσε αυτό το κεφάλαιο.

Ο τρόπος που το έγραψα and stuff

Σοοοοοοο

Αυτό ήταν το κεφάλαιο!

Θα τα πούμε στο επόμενο και μάλλον τελευταίο κεφάλαιο... 🥺

JUST KIDDING!!!!!

You thought ότι θα παρατούσα το βιβλιο;!

Με τιποτα!

Εδώ ζήτησα να μου φτιάξουν κοβερ

Κομ οννν

Δεν θα είναι το τελευταίο.

Οκ ελπίζω να περνάτε καλά μαιιιι λοβς

Johanna OUT