Μια σχολική χρόνια τελειώνει και ένα πανέμορφο καλοκαίρι αρχίζει. Η Κάλλη ή αλλιώς Καλληροη πήγαινε 1η λυκείου σε ένα ελληνικό σχολείο στην Αστόρια της Νέας Υόρκης. Έχει τρεις πολυ καλούς φίλους: Τον Daniel, τον Nathan και την Μαρία.
Οι γονεις της ε...
Με κοιταξε και με έπιασε από την μέση και με φίλησε άγρια..
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Ξεκόλλησε απότομα τα σώματα μας και οι ματιές μας κλειδώθηκαν.
"Συγνώμη Κάλλη." Είπε λυπημένος και έφυγε. Και έμεινα εγω να τον κοιτάω καθώς έφευγε. Αναστέναξα, έβγαλα την ποδιά μου και κλείδωσα το μαγαζί.
Βγήκα έξω και ο σκούρος ουρανός ήταν γεμάτος αστέρια. "Θα έχει καλό καιρό αύριο." Σκέφτηκα.
Πάντα μου έλεγε η γιαγιά μου όταν ήταν έτσι ο ουρανός την επόμενη μέρα θα έχει λιακάδα, και είχε δίκιο.
Ξάφνου ακούω τον χαρακτηριστικό ήχο του κινητού μου. Το κοίταξα και ήταν η Μαρία.
"Έλα." Είπα ξερά. "Έλα. Τι έγινε με τον Nathan?" Είπε και άρχισα να κοκκινίζω, σίγουρα αν ήταν εδω θα καταλάβαινε ότι έλεγα ψέμματα. "Τιποτα. Τι να γινει με τον Nathan δηλαδή;" Είπα τρίβοντας τον σβέρκο μου. "Δεν ξέρω μήπως κάνατε κάτι μαζί;" Είπε ειρωνικά. Ωχ κάτι ξέρει.. "Οχι καλε! Τι να κανω εγω με τον Nathan? Έχει κοπελα." Είπα τρίβοντας τον σβέρκο μου. "Κάλλη..Μην μου λες βλακείες.." Είπε. Αναστέναξα. "Καλά..Πειραζει να κοιμηθώ σε εσενα;" Είπα τρίβοντας το κεφάλι μου. "Οχι καθόλου. Έλα" Είπε και το έκλεισα.
Μετά από αυτό κάλεσα τον αριθμό της μαμάς μου και έβαλα το ακουστικό στο αυτί μου. "Ναι;" Είπε ο Nathan. "Εμμ μ-μπορείς να μ-μου δώσεις την μ-μαμα μου;" Είπα τραυλιζοντας. "Ν-ναι μ-μισό λεπτό." Είπε και αυτός τραυλιζοντας. "Έλα παιδί μου." Είπε μετά από λίγο η μητέρα μου. "Σε πειραζει να κοιμηθώ από την Μαρία;". Αναστέναξα αλλη μια φορά. "Οχι παιδί μου. Πήγαινε." Με χαμογελο έκλεισα το τηλέφωνο και ξεκίνησα με κατεύθυνση το σπίτι της Μαρίας.
Χτύπησα με δισταγμό την πόρτα της Μαρίας. Μετά από λίγο άνοιξε.
"Τι έπαθες; Τι έγινε;" Είπε η Μαρία ανοίγοντας μου την πόρτα για να μπω. "Εγω να πάθω; Εσενα σου έμεινε εμμονή ιδεα ότι κάτι έγινε με τον Nathan και συγκεκριμένα σήμερα." Είπα και κάθισα στον καναπέ. "Κάλλη...Ο Daniel μιλούσε στο τηλέφωνο και άρχιζε να ουρλιάζει «ΝΑΙ ΡΕ ΦΙΛΕ ΝΑΙ! ΚΑΙ ΠΩΣ ΗΤΑΝ; ΠΗΓΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΦΕΤΕΡΙΑ;» Όποτε, ξερνά τα όλα." Είπε η Μαρία και κάθισε δίπλα μου με σταυρωμένα χέρια.
Αναστέναξα. "Λοιπόν εχθές όταν ήμουν με το αγόρι που μου έκλεισες ραντεβού μέθυσα και πήρα τον Nathan για να του μιλησω αλλά ήταν ο τηλεφωνητής και είπα στον τηλεφωνητή ότι τον είχα ξεπεράσει." Αναστέναξα για αλλη μια φορά. "Και λοιπόν την επόμενη μέρα η μητέρα μου κοιτούσε τα μηνύματα του τηλεφωνητή όπως κάνει συνήθως και υπήρχε το μήνυμα που έστειλα εγω στον Nathan. Το ακουσε και με κοίταξε κάπως λυπημένα, εγω έφυγα από εκεί και πήγα να δουλέψω. Έπειτα το αφεντικό μου, μου είπε να κλείσω το μαγαζί, έτσι και έκανα. Αλλά λίγο πριν κλείσω ήρθε ο Nathan από την καφετέρια. Άρχιζε να τσακώνεται μαζί μου ώσπου από τα νευρα του έφυγε. Μετά από αυτό εγω κάθισα λιγάκι στον καναπέ και άρχιζα να κλαίω. Στην συνέχεια σηκώθηκα για να κλείσω το μαγαζί αλλά είδα τον Nathan έξω από την πόρτα. Πλησίασα την πόρτα λοιπόν και την άνοιξα. Και καλύτερο για το τέλος.." Χαμογέλασα. "Με κοίταξε και με φίλησε." Είπα χαμογελώντας.
"Δεν θέλω να σου πω κάτι άσχετο αλλά τόση ώρα χτυπάει το κινητό σου και δεν το ακούς." Είπε γελώντας.
Έπιασα με μιας το κινητό και χωρίς να δω ποιος ειναι το σήκωσα. "Ναι;" Είπα. "Έλα Κάλλη ο Μάρκος είμαι..."
¡Ay! Esta imagen no sigue nuestras pautas de contenido. Para continuar la publicación, intente quitarla o subir otra.
Χαιιιι ΧΑΟΥ αρ γιου;
Καλά είμαι
Το ξέρω έχω μια εβδομάδα καιρό να ανεβάσω αλλά σορευυυυυ σορρυ
