Άνω των δεκαοκτώ...

Κεφάλαιο 15

Στο προηγούμενο...

"Θυμάσαι το στέκι που πηγαίναμε όταν είμασταν αναρχικοί;" Είπα και γουρλωσε τα μάτια του.

~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•~•

"Ναι θυμάμαι, στρίψε δεξιά." Είπε και έστριψα απότομα δεξιά.

Καλλης POV

"Συγνώμη για να καταλάβω..ΑΥΤΟ ΓΙΑΤΙ ΓΙΝΕΤΕ;" Είπα κοιτώντας τον.

"Κανονικά δεν πρέπει να σου μιλαω μέχρι να έρθουν." Είπε και άναψε ένα τσιγάρο.

"You are pathetic." Είπα και ρολαρα τα μάτια μου.

"Μάλιστα. Έλα εδώ." Είπε και με έπιασε σφιχτά και με φίλησε.

"Κοιτά..Δεν είμαι κανενας ανώμαλος που θελει να σε βιάσει και να σε σκοτώσει." Είπε και γέλασα.

"Και τι θες να κάνεις;" Είπα μέσα στα γέλια μου.

"Ο Daniel, ο Nathan και ο Σωτήρης μου έχουν κάνει πολλές μαλακιες και θέλω να παρω εκδίκηση. Και άλλωστε εμένα μου αρέσεις αρκετά..Και μου είπες ότι και εσενα σου αρέσω." Είπε και με πλησίασε.

"Δεν ξέρεις ποσό με καυλώνεις Καλλιρόη..." Είπε και με φίλησε.

Εγω έμεινα ακίνητη στην θέση μου, δεν ήξερα τι ηθελα, δεν ήξερα τι θα έκανα.

"ΜΑΡΚΟ ΑΣ- Κάλλη τι κάνεις εκεί;" Είπε ο Nathan όταν μπήκε μέσα.

"Τι κάνεις εδώ; Πως μας βρήκες;" Είπε ο Μάρκος καθώς τον πλησίαζε.

"Ξερεις...Είμασταν όλοι μαζί στην συμμορία αναρχικων." Είπε ο Nathan και γουρλωσα τα μάτια μου.

"Σκάσε Nathan.." Ψιθύρισε ο Μάρκος.

"Αλλά εγω τουλαχιστον σταμάτησα την αναρχία." Είπε πονηρά ο Nathan.

"Nathan..Η Κάλλη μας ακούει." Είπε και του έκανε νόημα δείχνοντας εμένα.

"Αυτό θέλω..Να μας ακούσει." Είπε του έδωσε μια μπουνιά και σωριάστηκε κάτω.

Έπειτα από αυτό με πλησίασε και άρχιζε να με λύνει.

"Ήσουν αναρχικός;!" Φώναξα καθώς με έλυνε.

"Κάλλη οχι τωρα. Πρέπει να φύγουμε." Είπε λύνοντας με.

Δεν είπα τιποτα και όταν με έλυσε πήρε το χέρι μου και τρέξαμε στο αμάξι.