Μια σχολική χρόνια τελειώνει και ένα πανέμορφο καλοκαίρι αρχίζει. Η Κάλλη ή αλλιώς Καλληροη πήγαινε 1η λυκείου σε ένα ελληνικό σχολείο στην Αστόρια της Νέας Υόρκης. Έχει τρεις πολυ καλούς φίλους: Τον Daniel, τον Nathan και την Μαρία.
Οι γονεις της ε...
Έπιασα με μιας το κινητό και χωρίς να δω ποιος ειναι το σήκωσα. "Ναι;" Είπα. "Έλα Κάλλη ο Μάρκος είμαι..."
Hoppla! Dieses Bild entspricht nicht unseren inhaltlichen Richtlinien. Um mit dem Veröffentlichen fortfahren zu können, entferne es bitte oder lade ein anderes Bild hoch.
Αμέσως το βλέμμα μου αγρίεψε. "Τι θες;" Είπα απότομα. "Θέλω να βρεθουμε." Είπε. "Να βγούμε;" Είπα ερωτηματικά. Κοίταξα την Μαρία. "Ποιος ειναι;" Είπε ψιθυριστά. "Θα σου πω περίμενε." Είπα ψιθυριστά και εγω στην Μαρία. "Πότε και που;" Είπα αγριεμένα. "Τωρα δεν με νοιαζει που, αρκεί να σε δω." Είπε ένα βλέμμα ξαφνιάσμου εμφανίστηκε στο πρόσωπο μου. "Θα είμαι κάτω από το σπίτι σου σε 5 λεπτα. Μην δω αυτόν τον χλεχλε γιατι θα παίξουμε ξύλο στο λέω." Είπε και το έκλεισε.
Κοίταξα αγχωμένα την Μαρία. "Οοο σιτ." Είπα. "Τι έγινε; Ποιος ήταν;" Είπε κοιτώντας με ερωτηματικά. "Ο Μάρκος." Είπα και σηκώθηκα βαριεστημένα από τον καναπέ της "ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ;!" Φώναξε και την κοίταξα τρομαγμένη. "Ούπς. Μην πεις τιποτα στον Daniel byeeee!" Φώναξα και έτρεξα έξω.
Μόλις βγήκα έξω ένα κρύο αεράκι διαπέρασε το σώμα μου και ανατρίχιασα.
"ΓΙΑΤΙ ΕΧΕΙ ΤΟΣΟ ΚΡΥΟ ΙΟΥΝΙΟ ΜΗΝΑ;!" Φώναξα και έβαλα την ζακέτα μου.
Έπειτα από αυτό έβαλα τα ακουστικά στα αυτιά μου και ξεκίνησα την διαδρομή για το σπίτι μου.
{•••}
Μετά από 2 λεπτα έφτασα στο σπίτι μου και είδα τον Nathan με την κοπελα του. Το βλέμμα μου αγρίεψε. Αλλά χαλάρωσα όταν είδα τον Nathan να την διώχνει από πάνω του.
Πλησίασα τον φράχτη έξω από το σπίτι μου και κάθισα εκεί να περιμένω τον Μάρκο. Έβαλα τα ακουστικά στα αυτιά μου και έκλεισα τα μάτια μου.
Ουτε λεπτό δεν πέρασε και ένιωσα ένα απαλό χέρι να μου ακουμπάει τον ώμο μου. Άνοιξα τα μάτια μου και χαμογέλασα στο θέαμα που έβλεπα.
