Doctor Who Ortak Hikaye #Wattys2015

Ateş Çemberi

                                                   

 Sıkıcı ve boğucu bir yaz akşamıydı.Donna sıcaktan suratını buruşturup etrafına bakındı, Doktor'u göremedi. O sırada San Diego da gün batımının keyfini çıkaran Doktor Donna'nın külhan beylerini andıran ses tonunu işitti:

"Doktor hadi çabuk ol bana verdiğin sözü unutmadın herhalde geç kalabiliriz! "

Doktor Donna'ya kınama yüklü bir bakış atarak: "Bir zaman makinesine sahip olduğumuz düşünülürse ki o sadece bir zaman makinesi değil sence sıradan bir yere geç kalmamız mümkün mü? " Donna gözlerini kısarak:

" Dahilik taslayarak verdiğin sözü unutma Marslı çocuk!

- Ben Marsl.. Neyse verdiğim söz neydi?"

2020 yılının sıcak San Diego şehrinden ayrılıp 1967'nin sisli San Francisco'suna cisimlenen ikili kendilerini yerel bir benzinlikte buldular gençler heyecanlı bir şekilde etrafta dolaşıp kapalı havaya aldırış etmeden şarkı söylüyorlar, gülüşüyorlardı. Donna da Beatles üyelerinin üzerinde resmi olan bir t-shirt ve kot pantolon kapıp giyindi ve neşeli grubun arasına katıldı. Doktor Donna ya verdiği Beatles konseri sözünü tutmuştu fakat dediği gibi geç kalmak üzerelerdi. Biraz kalabalığın arasında gezinirken bir çifte rastladı,  çift sıcak kanlı, arkadaş canlısı ve paylaşımcı insanlara benziyorlardı. Ayaküstü sohbetin ardından Donna da çiftle tanıştı, Doktor Donna ile konuşurken daha fazla bilgi verdi:

"Kızın adı Mary oğlanın ki de Crack, MIT de fizik okurken tanışmışlar ve hemen ardından evlenip Winsconsin'e taşınmışlar.Ah,unutmadan Tim adında 6 aylık çok şirin bir bebekleri var sence kalan yolumuza onlarla devam edelim mi?"

Donna başını evet der gibi sallayarak çiftten hoşlandığını ve konsere geç kalmak istemediğini açıkça söyleyerek Doktor'a döndü ve

" Hadi biraz hareket edelim yoksa birileri gidiş biletimizi elimizden alabilir. " dedi ve yürüdüler. Mary:"Siz de evli ya da sevgili falan mısınız?" Diye sordu. Doktor samimi bir kızgınlık tavrıyla kesinlikle "Hayır" dedi ve Donna:"Hey ben burdayım! " dedi ve "Ne güzel bir karavanınız var büyük babamın da bir tane vardı fakat satmak zorunda kalmış." Crack garipseyen bir bakışla:"Çok havalı ve genç ruhlu bir büyük baban varmış amm.. bu arada adınız neydi?" Öne atılan Donna " Benim adım Donna ve bu da..

- Doktor sadece Doktor. Bu arada sakıncası yoksa karavanın arkasındaki römorkörü kullanabilir miyiz?

-Ahh tabi neden olmasın, biz de bavullarımız için kullanıyorduk ama garip bir şekilde çalındılar." Dedi Mary. Doktor TARDIS'i römorköre Donna'nın yardımıyla bağladı ve Crack söze girdi " Vay canına o bir telefon kulübesi mi?

-Teknik olarak öyle ama o benim meditasyon alanım" deyip tahtadan arkadaşına parlayan gözlerle baktı. Kısa bir hazırlık süreci onları karavan yolculuğu için ideal kişiler haline getirmişti ve yola koyuldular. Crack araba kullanırken Mary soru sormakla görevliymiş gibi Doktor ve Donna'yı konuşturuyordu ama iki tarafta bundan şikayetçi değildi, sıradaki soru Doktor'un işi olunca Crack da dikkat kesildi ve Doktor:

"Benim işim görülmeyeni görmek ve evrendeki işleyişin bozulmamasını sağlamak, mesela yaşlı bir yıldızın ömrünün sonlarını ihtişamlı bir yeni yaşama çevirmesi yani bir yıldızın sonu denen şeyin aslında bir başlangıç olduğunu saptayabilmek, tıpkı bizim güneşimiz gibi ama ondan daha büyük abilerinin patlaması kendi güneşimizin oluşmasını sağladı ve evet güneşimizden 3, 4 kat büyük olan kardeşlerinin patlaması Karadelik denen ketum zaman perdesini oluşturur ve saniyenin milyarda biri sürede perdeyi aralamazsan Nötron yıldızının reaksiyonlarına katılıp buhar olabilirsin işte ben bunları bilmekte yükümlüyüm."