Krizantem(Wattys 2019)

8.Bölüm

Bir sevdiğim vardı benim. Bakınca bakasım , baktıkça sevesim geliyordu.
Ama artık yok . Yanımda değil, elimi tutmuyor, bana sarılmıyor.
Kocam hâlâ onu sevmemi , sevdiğim adamı unutmamı bekliyor.
Ne yazık ki öyle bir şey söz konusu değil.
Ben sadece bir adam sevdim. Şarkıda da söylendiği gibi " O da sensin."
Ama yinede mutluyum. Bana öyle güzel duygular yaşattın ki. Tarifi zor.
Iyi ki vardın sevgilim. Hâlâ da varsın aslında. Sen ölmedin  . Çünkü şehitler asla ölmezler.

Arabadan inen Akın'ı görünce şükrettim. Sevdiğim adam beni kurtarmaya gelmişti.
Sinirle adamların üzerine yürüdü. Beni taciz eden sarışın çocuğu ensesinden tutup duvara yasladı. Sedef'le ikimiz çığlık attık.
"Akın dikkat et! " diğer adam Akın'a yumruk attı. Akın sendelesede yere düşmedi. Ard arda yumruk attı adama.

"Hangi ellerle dokundun ha şerefsiz ! "
"Abi yapma. Bir daha ..." cümlesini tamamlayamadan tekrardan yumruk attı Akın adama.
"Dur . Yeter öldüreceksin adamı. " adamı düşündüğüm falan yoktu. Sadece Akın'ın katil olmasını istemiyordum.
Iki adama da kelepçe taktıktan sonra , telefonunu çıkarttı cebinden.Kahramanım!
" Ekipi çağırdım . Birazdan gelip alırlar şu itleri."
Yanıma gelip elimi tuttu.
"Iyi misin hayatım. Bir şey yapmadılar değil mi?
Başımı sağa sola salladım.
"Hayır tam zamanında geldin." dedikten sonra ona sarıldım. Korkmuştum . Ya Akın gelemeseydi. Sonumuz Özgecanlar gibi olurdu. Biz şanslıydık ki kurtulduk. Ya onlar? Allah ailelerine sabır versin.

"Senin yolun nasıl düştü buraya.? "
"Seni görmek için hastaneye gidecektim. Burası kestirme olduğu için bu yolu tercih ettim. Iyi ki de gelmişim. "
"Iyi ki varsın Akın. Seni çok seviyorum. "
Sedef ağlayarak
" Sağol Akın . Sen olmasaydın ..." dedi.
"Şşş . Yeter artık. Kötü düşünmeyelim. Siz arabada bekleyin."

Akın'ı dinleyerek arabaya bindik. Derin bir nefes aldım. Iyi ki Akın hayatıma girmişti. O olmasaydı kim bilir şu an ne haldeydik?
Yarım saatin ardından polisler geldi. Akın'ı işini yaparken seyrettim. Oldukça ciddi görünüyordu. Benimle birlikteyken ki neşeli halinden eser yoktu. Iki adamı da alıp götürdüler. Akın 'da yanımıza gelmişti.
"Merkeze götürdüler. Ben sizi eve bırakayım hastaneye gitmeyin. "
"Ama gitmemiz gerek. Sinem hoca çok kızar. " Sedef'i kafamı sallayarak onayladım.
"Ben gidip konuşurum. Hiç öyle bakmayın. Bu halde sizi öylece hastaneye götüremem. Ayrıca bundan sonra ben sizi getirip götüreceğim ."

"Gerek yok hayatım. Senin de işlerin var. Ilk defa başımıza geliyor. Başımızın çaresine bakarız."
"Bir daha başınıza böyle bir olayın gelmeyeceği ne mâlum?"
Haklıydı. Bir daha olmayacağının bir garantisi yoktu. Ama benim yüzümden işinden olmasını istemiyordum.
Gittiğimiz gibi geri geldik eve. Sedef arabadan indi. Yorulmuştu. Ben de yorgundum. Güne daha başlamadan yorulmuştuk. Tam inecekken Akın kolumdan tuttu.
"Dikkat et kendine. Benden habersiz çıkma dışarı."
"Markete giderken bile mi? "
"Evet küçük hanım . Markete giderken bile. Sana bir şey olursa dayanamam. "
"Akın..."
"Şş bir söyleme." Parmağını susmam için dudağıma bastırdı.
"Çok korktum Elvan. Sizi öyle görünce kaynar sular döküldü sanki başımdan. Ya gelmeseydim. Merak etme. O itlerin en ağır cezayı alması için elimden geleni yapacağım. "
Ona sımsıkı bilmem kaçıncı defa sarıldım. Kokusunu içime çektim.
"Eve git. Kapıyı da kilitleyin. Ben bir iki saate gelirim. " yanağını öptükten sonra indim arabadan. Içeriye girene kadar beni bekledi. Kapıyı kapatırken derin bir nefes aldım.

"Yeter artık ! Bıktım senin bu hallerinden. Ya seviyorum diyorum seni, işim var diyorsun. "

Sedef galiba telefon da Cihan'a bağırıyordu. Bu adam artık fazla olmaya başlamıştı. Ne hakla kardeşimi üzerdi ? Ayakkabılarımı çıkarır çıkarmaz Sedef'in yanına gittim. Ne ara pembe pijamalarını giymişti?