His Pervert Girlfriend [COMPLETED]

Chapter 20: Sooner or Later We will...

Mabilis lumipas ang araw at mamaya ay pupunta kami muli kay Dra. Mojares..

Bumalik ang kaba ko dahil ayon sa family history ni Jia ay meron silang Heart problem. Baka kaya naapektuhan ang pagrerelease niya ng dugo sa mentruation. Ayon sa mommy ni Jia, Her sister died because of it dahil hindi naagapan. No, hindi mawawala sakin si Jia..

''Wakkk---uwaaaahhh'' here we go again, nagsusuka siya pero kaunti lang ang lumabas.. Nausea ata..

This cant be happening, kung kelan masaya na kami tsaka naman dadating ang problema. if only natatransfer ang sakit, hindi ako maghehesitate na kunin sa kanya iyon...

Hinimas ko ang likod niya at hinimas himas ang likod niya...

{ang gulo ni author no?}

''Im fine'' she gave me a faint smile, smile na hindi umaabot sa kanyang mga mata..

We are on our way to the hospital, pareho kaming kinakabahan....

This past few days, naging masaya naman kami. Hindi na ako papasok, Im am now working at Villamor Inc. at si Jia naman ay ang marketing consultant pero hindi muna siya nagtatrabaho because of her condition. Every morning ay lagi siyang ganyan. She always vomit every morning, at hindi parin dumadating ang mens niya.. I am afraid of losing her...

Nagpark ako sa parking. Inalalayan ko siya dahil medyo nahihilo daw siya..

We knocked sa door ni Dra. she opened it..

''Good morning Doctora..'' sabi ko

May tatlong isasagawang test ngayon pero ngayon din naman daw makukuha ang results...

Ang una ay kinuhaan siya ng dugo. Takot siya sa karayom kaya, nabaon ang ulo niya sa dibdib ko. I hug her tight. I am here, always in your side, never leaving you..

Sa pangalawa, Medyo madaling test lang dahil gumamit lang ng stetoscope at tiningnan ang lalamunan niya...

Pangatlo ay pinainom siya ng tubig para maihi...

At first she was shy kasi nahihiya siya.. hahahha,, pero napilit ko naman siya....

''Hindi parin namin madetect ang sakit niya pero may hypothesis na ako''.. then she gave me a smile...

Lumabas kami. Napadaan kami sa children's nursery.. ang cucute ng mga bata.. If only Jia will stay longer with me. We can make little Thunders and little Jias..

She is crying. Nararamdaman ko ang hapdi na nararamdaman niya. Hindi siya ang mawawalan,,, ako, ako yung sasalo ng sakit...

Pero, hindi ko dapat iniisip yan! Walang masamang mangyayari kay Jia,, malay natin delayed lang siya talaga at.......... nahihilo lang dahil ewan ko, climate change siguro...

Nagpatuloy kami sa paglalakad...

Nagpunta kami sa Garden.. may nakita akong babaeng nakatalikod. nakawheelchair siya..

Napansin niya yatang nasa likod niya kami kaya napatinggin siya....

''Hi, ako si Angela, may cancer ako,, kayo?'' sabi niya..

''Ako si Thunder, siya si Jia,, wala pa kasing resulta sa examinations ehhh..naghihintay pa kami'' sabi ko..

''Ok lang yan, be positive!AJA!'' sabi niya..

nagsmile nalang ako,, at si Jia ayon, Tulog sa upuan...

Tinabihan ko siya.. I kissed her forhead, hoping that it will be and always be fine...

Isinandal ko ang ulo niya sa balikat ko. Nagrereminence ako ng mga magagandang pangyayari samin... yung mga pagpapanggap hanggang sa naging totoo na...