Karanlığın İçindeki Beyazlar...

.Bir Saldırı Daha.

  

   Koridorlarda içimdeki bir kuşku yüzünden dolaşıyordum. Bir şey olacağından neredeyse emindim ve haklı çıkmıştım...

  Sirius 'u yerde kanlar içinde görmeyi hiç beklemiyordum açıkçası birkaç adım geriledim sonra Sirius 'a baktım ve hemen yanına çöktüm, bileğinden kalp atışı almaya çalışıyordum ama işe yaramamıştı kafamı göğsüne yasladım ve "ah" dedi hemen kafamı kaldırdım ve Sirius 'a baktım acı çekiyordu ama yaşıyordu!

   "Sirius kalkman gerekiyor hadi."

Kolundan çekiştiriyordum ama fazla ağırdı ve acı çekiyordu... Ne olmuştu Tanrım bu olanlar da neydi böyle?! Sonra bağırmaya başladım:

  "YARDIM EDİN!! KİMSE YOK MU?!?!?"

Sirius 'un kafasını kanla kaplı bacaklarımın üstüne koydum resmen başucunda ağlıyordum... Ağlarken yüzümden minik bir gülümseme geçti.

  "Bana ne yaptığına bak Black. Senin yüzünden senin için ağlıyorum... Beni eski halime döndürme Sirius, uyanık kal yalvarırım..."

Sonra çok kısık bir ses geldi:

   "Cidden ya-yalvarır mısın Riddle? "

Daha çok gülümsedim ve cevap verdim.

   "Evet Black yalvarırım ama uyumak yok söz mü? "

   "İlk bir yalvar bakalım."

    "Sana yalvarıyorum Sirius Black inadını gün yüzüne çıkar ve uyuma..."

Gülümsedi ama bu acı bir gülümsemeydi...

  "Üzgünüm Slytherin' li güzel kız..."

Ve gözleri kapanmıştı gözlerimi iyice açtım beynim olan biteni geç anlıyordu ve Sirius 'u sarsmaya başladım.

  "SÖZ VERMİŞTİN SENİ LANET OLASI! KİMSE YOK MU?!"

     Kendimi toparlayamıyordum sevdiğim adam gidiyordu ve ben bir halt yapamıyordum! Sirius 'u bıraktım ve ayağa kalktım kanlı ellerimle önüme gelen saçlarımı geriye ittim ve nefes alış verişlerimi bir düzene soktum kendimi toparladım Sirius' u düşündüm, kokusunu, iddiayı, trendeki karşılaşmamızı, birbirimizi korumamızı, baloyu, gizli gizli öpüşmelerimizi... Ve gücümü serbest bıraktım, elimde beliren kırmızı enerjiyi serbest bıraktım... Yere yığıldım anında sonra Sirius 'a baktım ve bir sürü ayak sesi duydum sonrası ise karanlık...