အစ၏အဆုံး အဆုံး၏အစ

အပိုင္း(၉၃)

#93 ( အစ၏အဆုံး ..အဆုံး၏အစ )

     တင္းေပႏွင့္ေလြစုတို႕ႏွစ္ေယာက္သည္ သူတို႕အားေျမျပင္ႏွင့္မိတ္ဆက္ေစခဲ့သူမွာ ၀ူေပျမိဳ႕တြင္ ဆုံခဲ့ဖူးသည့္ အားေကြ႕ဟူေသာ ရွဴနာရွိက္ကုံး ေကာင္ေလးဟုပင္ မသိသြားရရွာပါ ..
      အားေကြ႕ကေတာ့ ရန္သူႏွစ္ေယာက္က်သြားသည္ႏွင့္ ေက်ာက္က်ဴးထင္တို႕ တိုက္ခိုက္မွဳကို ထပ္မံကာကြယ္ရေတာ့သည္..
        ''ခြ်မ္း..ခြ်မ္း...ခြ်မ္း..''
        ''၀ွစ္..၀ွစ္..''
         ထန္စူးစူးဖက္မွ တိုက္ပြဲကလည္း အရွိန္တက္ေနဆဲ..ယခုေတာ့ ထန္စူးစူး၏ လက္ထဲတြင္ ေက်ာက္စိမ္းအိုးအစား သံမဏိစူးခြ်န္တစ္ခုကို ကိုင္စြဲထားျပီျဖစ္သည္... သြားက်ိဳးႏွင့္တရွံဴးတို႕အဖြဲ႕ကေတာ့ အမဲဖ်က္သည့္အတိုင္း ထန္စူးစူးကို ၀ိုငး္ပတ္ တိုက္ခိုက္လွ်က္ရွိ၏.. ၀ကၤပါကိုဦးေဆာင္သူ ဟြားဟြားမပါ၀င္ေသာ္ညားလည္း သြားက်ိဳး၏ကြပ္ကဲမွဳေအာက္၌ အစြမ္းထက္ျမဲထက္ေနဆဲသာ .. ေသြးဘီလူးလို သိုင္းသမားမ်ိဳးအား က်ဥ္းထဲက်ပ္ထဲေရာက္ေအာင္ျပဳလုပ္ႏိုင္ေသာ ေႏြေပ်ာက္လကြယ္ မုန္းပင္လယ္၀ကၤပါဓါးကြက္က ထန္စူးစူး၏တကိုယ္လုံးကို လႊမ္းျခံဳလွ်က္ပင္..
         မိုးေကာင္းကင္တြင္ ေနလုံးၾကီးတျဖည္းျဖည္းျမင့္တက္လာသည့္နည္းတူ ျမင္းျဖဴေတာင္ကုန္းတြင္လည္း ရင္ဖိုဖြယ္တိုက္ပြဲႏွစ္ပြဲက အထြဋ္အထိပ္သို႕ ေရာက္ေနၾကသည္...
         အားေကြ႕မွာ ၾကိဳးနက္ကိုေ၀ွ႕ရမ္းကာကြယ္ရင္းႏွင့္ အၾကံအစည္တစ္ခု ရလိုက္၏...
        ''ငါဦးၾကီးေက်ာက္တို႕ကို အမိဖမ္းႏိုင္ရင္ေတာင္မွ သူတို႕အသိစိတ္ျပန္ရေအာင္ လုပ္ေပးႏိုင္မွ လုပ္ႏိုင္မွာ .. အဲ့အစား ထန္စူးစူးကို အမိဖမ္းျပီး ေျဖေဆးရေအာင္လုပ္တာက ပိုလြယ္မယ္ .. ''
           ထိုသို႕ေတြးမိသည္ႏွင့္အားေကြ႕က ေက်ာက္က်ဴးထင္တို႕အား ခုခံေနရင္းျဖင့္ သြားက်ိဳးတိို႕ တိုက္ပြဲစည္း၀ိုင္းအနီးသို႕ တျဖည္းျဖည္းကပ္ကာသြားလိုက္သည္.. ထန္စူးစူးမွာ သူမတို႕ တိုက္ပြဲအနားေရာက္လာေသာ အားေကြ႕ကိုျမင္လွ်င္
          ''ေသနာက် ငနဲေလးက ငါ့ကိုအမိဖမ္းဖို႕ ၾကံေနပုံရတယ္ .. လူေလးက လက္ေတာက္ေလာက္နဲ႕ေကာက္က်စ္တဲ့ေနရာမွာ ေျမေခြးကအေဖေခၚရေလာက္တယ္ ...''
           သူမလည္း လူပါးတစ္ေယာက္မို႕ အားေကြ႕မည္သို႕ ေျခလွမ္းလွမ္းေနသည္ကို ရိပ္မိလိုက္ေလသည္ ..သို႕ႏွင့္ အမိမခံရရန္ သြားတို႕အား အတင္းေဖာက္ထြက္ရန္ ၾကိဳးစားေတာ့၏..
           ''ခြ်င္...ခြ်င္...''
            ''ထန္း...ထန္း...ထန္း..''
             ထန္ဆယ့္ႏွစ္မ်ိဳးေျခလွမ္းကြက္ကို အသုံးျပဳကာ တို္က္ခိုက္လိုက္သည္မို႕ ထန္စူးစူး၏တကိုယ္လုံးမွာ မြတ္မြတ္လည္လွ်က္ရွိသည္ .. သို႕ေသာ္ သူမ၏သိုင္းကြက္ မည္ကဲ့သို႕ ျမန္ဆန္လွ အားပါလွသည္ျဖစ္ေစ ၀ကၤပါဓါးကြက္ႏွင့္ေတြ႕လိုက္သည္ႏွင့္ ေရထဲက်သြားေသာ ခဲလုံးသဖြယ္ ပလုံကနဲျဖစ္ကာ အခ်ည္းႏွီးျဖစ္ရေတာ့၏...
           ယင္းအခိုက္ ေက်ာက္က်ဴးထင္တို႕ႏွင့္တိုက္ခိုက္ေနေသာ အားေကြ႕သည္ သူ၏ၾကိဳးနက္ၾကီးကို ၀ွီေခၚေနေအာင္ ေ၀ွ႕ရမ္းရင္း အားဖုန္ အားခ်န္ လိုင္လိုင္ႏွင့္ ေက်ာက္က်ဴးထင္တို႕ေလးေယာက္ထံသို႕ အတြင္းအားသုံးကာ ပစ္ေပါက္လိုက္သည္
             ''၀ွီး...၀ွီး..၀ွီး..''
              ''ရႊီး....''
              ''ျဖန္း...ျဖန္း...ျဖန္း...ျဖန္း..''
               ''အ ...အား..''
               အမည္းေရာင္မ်ဥ္းတန္းၾကီးသဖြယ္ေျပး၀င္လာေသာ ၾကိဳးနက္ၾကီးအား ေက်ာက္က်ဴးထင္ႏွင့္လိုင္လိုင္တို႕ႏွစ္ေယာက္ အခ်ိန္မီေရွာင္တိမ္းလိုက္ႏိုင္ေသာ္လည္း အားဖုန္ႏွင့္အားခ်န္တို႕ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ရင္၀သို႕ ထိထိမိမိၾကီးမွန္သြားေလသည္..
အားေကြ႕လက္ဆမွန္၍သာ ၎တို႕ႏွစ္ေယာက္အသက္မထြက္သြားျခင္းေပ ..
              အားေကြ႕မွာ သူ႕လက္ထဲ လက္နက္မဲ့သြားျပီဆိုသည္ႏွင့္ သြားက်ိဳးတို႕ ေခါင္းမွခုန္ေက်ာ္ကာ ၀ကၤပါဓါးကြက္အတြင္း၀င္ေရာက္သြားလိုက္သည္..
               ''၀ွစ္...၀ွစ္..''
                ''ဖတ္...''
                ''အား..''
               ထန္စူးစူးမွာ တရွံဳးႏွင့္ၾကံဳေလာက္အား သံမဏိစူးျဖင့္ တိုက္ခိုက္ေနရာမွ ရုတ္တရက္ သူမပုခုံးတစ္ခုလုံး အရိုးကြဲမတတ္နာက်ဥ္သြားသျဖင့္ စူးရွစြာေအာ္ဟစ္လိုက္ျပီးေနာက္ ေပ်ာ့ေခြကာသြား၏...