အစ၏အဆုံး အဆုံး၏အစ

အပိုင္း(၂၇)

          ဆရာေတာ္ရွင္းျပမွပင္ညအားေကြ႕လည္း ထိုသိုင္းက်မ္းမ်ား၏ အေရးပါပုံ သိလိုက္ရ၏..
         ''ဒူ...ဒူ...ဒူ'''
        ေမာင္းသံတစ္ဒူဒူထုသံက ဆန္းဆက္ေတာင္တန္းတစ္ခြင္တို႕ ျပန္႕ႏွ့ံသြား ေလသည္ ..
         အရြယ္မတူ အဆင့္မတူေသာ လူႏွစ္ေယာက္မွာ အျပာေရာင္မိုးသားၾကီး၏ ေအာက္ စိမ္းျမျမျမက္ခင္းျပင္ေပၚတြင္ သက္ေတာင့္သက္သာရွိစြာ ထိုင္လွ်က္ အေဆာင္ေရြးပြဲကို ၾကည့္ရွဳေနၾက၏..

      အားေကြ႕၏ရင္ထဲတြင္ ဆရာေတာ္၏ စကားေၾကာင့္ ေစာနက မေက်လွယ္မွဳမ်ား ယူပစ္လိုက္သလို ေပ်ာက္သြားျပီျဖစ္သည္..
      သူတစ္ေယာက္သာ ေရွုာင္လင္၏သန္႕ရွင္းေရးအလုပ္သမား ျဖစ္ခဲ့သည္မဟုတ္ တစ္တိုင္းျပည္လုံးဟုန္းဟုန္းေတာက္ေၾကာ္ၾကားေနေသာ ေရွာင္လင္၏အဓိပတိ ဆရာေတာ္ပင္လွ်င္ သူလိုဘ၀မ်ိဳးက တက္လာခဲ့သည္မဟုတ္ေလာ.. မည္သည့္ အတြက္မွ စိတ္ညစ္စရာမလို လိုျခင္စိတ္ျဖင့္ က်ိဳးစားလွ်င္ မျဖစ္ႏိုင္စရာ ဘာမွ်မရွိ ဟူေသာ အေတြး၀င္သြားျပီေလ..
        ထိုအေတြးမ်ိဳး၀င္လာသည္ႏွင့္ ေလာကတခြင္မွာ အခါတိုင္းရက္မ်ားထက္ပင္ ပို၍လွပေနသေယာင္ေယာင္.. ခ်က္ျခင္းလက္ငင္းပင္ သူ အေပၚစီးက ျမင္ေနရသမွ် သည္ မိမိ၏ေျခဖ၀ါးေအာက္သို႕ ေရာက္ရွိသြားသလိုပင္..

        ***ေလာကတြင္ စိတ္သာရွင္ေစာ ဘုရားေဟာဟု အဆိုရွိ၏ ..ထိုအဆိုအတိုင္း ပင္ မိမိ၏စိတ္သည္ အညံ့ႏွင့္အပ်က္ကိုသာ ေတြးေတာေနလွ်င္ ကိုယ္စိတ္ႏွလုံး ညစ္ညဴးလွ်က္ လက္ေတြ႕တြင္လည္း မေကာင္းေသာအရာမွ်သာ ေတြ႕ၾကံဳရမည္သာ ျဖစ္သည္.. အေကာင္းႏွင့္အက်ိဳးကို သာ ေတြးေတာေနသူသည္ လက္ငင္းတြင္ပင္ စိတ္ခ်မ္းသာမွဳရရွိေနသည္ျဖစ္၏.. စကားပုံတစ္ခုရွိပါ၏ .. ....''''' မိမိစိုက္ပ်ိဳးသည့္ အတိုင္းသာ ျပန္လည္ရိတ္သိမ္းရ ကုန္၏ဟူသည္'''*****
          
        သန္႕ရွင္းလတ္ဆတ္ေသာေလကို အဆုတ္တြင္းထိတိုင္ အားရပါးရ ရွိဳက္ရွဴျပီး သကာလ အားအင္မ်ားသည္ ကိုယ္ႏွင့္မဆန္႕ေအာင္ တိုးပြားလာသည္ဟု အားေကြ႕ ခံစားလိုက္ရသည္..ယခုအခ်ိန္တြင္ေတာ့ မိမိသည္သာ ဘုရင္ ..မိမိသည္သာ ကြ်န္ ျဖစ္ေလျပီျဖစ္သည္ .. မိမိ၏ဇာတ္ကို မိမိ ကရမည္ျဖစ္ျပီး ..မိမိျဖစ္လိုရာလမ္း ေရာက္ေအာင္ မိမိကုိယ္သာေရာက္ေအာင္လွမ္းရေတာ့မည္..
         
      ''ယား..ယစ္...က်ား'''
      ''ေဖာင္း..ေဖာင္း..ေျဖာင္း.'''
      စင္ျမင့္ေပၚတြင္ ကိုရင္ၾကီးႏွစ္ပါး သိုင္းကြက္ခင္းေနေလျပီ..ေရွာင္လင္စည္းကမ္း အရ တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ထိခိုက္နာက်င္ေအာင္ မတိုက္ခိုက္ရေသာ္ လည္း အားမာန္အျပည့္ႏွင့့္တိုက္ခိုက္ေနၾကသည္ျဖစ္ရာ ၾကည့္၍ရွဳမျငီးေအာင္ပင္..
    
        အားေကြ႕တစ္ေယာက္စိတ္ပါ၀င္စားစြာၾကည့္ေနစဥ္ဆရာေတာ္က
     ''အားေကြ႕ လူေလး သိုင္းပညာကို စိတ္၀င္စားသလားကြဲ႕ ... ''
      ''ဟုတ္ကဲ့ အရွင္ဘုရား အရမ္းစိတ္၀င္စားပါတယ္ ..'''
      ''လူေလးက ဘာေၾကာင့္သိုင္းတတ္ခ်င္တာလည္း..'''