အစ၏အဆုံး အဆုံး၏အစ

အစ၏အဆုံး အဆုံး၏အစ အပိုင္း(၃၀)

         အားေကြ႕သည္ ေတာတန္းတစ္ေလွ်ာက္ ေျပးလာရင္း မိမိကိုယ္ မိမိ မယုံၾကည္ ႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ျဖစ္ေန၏ ... ကိုယ္ခႏၶာတစ္ကိုယ္လုံးသည္ ေပါ့ပါးလန္းဆန္းလွ်က္ တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္ ထခုန္လိုက္တိုင္း .. သစ္ပင္ ထိပ္ဖ်ားထိ ေရာက္လုလုတိုင္ေအာင္ ျမင့္တက္သြားေသာေၾကာင့္ မိမိကုိယ္မိမိ ၀ိဉာဥ္ တစ္ေကာင္အျဖစ္ပင္ ထင္မိေတာ့၏..

         တဖြဲဖြဲက်ေနေသာ ႏွင္းမွဳန္မ်ားၾကားတြင္  မိုးေပၚသို႕ပ်ံေနသည့္ အလား ေရြ႕လ်ားေနေသာ အားေကြ႕ကိုျမင္လွ်င္ သာမာန္လူမ်ားအဖို႕ နီက်ားကိုယ္ေတာ္ေလး ( ခ်ီးလင္ ကို စီးနင္းထားေသာ လက္တြင္မီးကြင္းမ်ား .. မီးေျခနင္းမ်ား စြပ္ထားသည့္ နတ္သူငယ္) ဟုပင္ ထင္ျမင္ၾကေပလိမ့္မည္..

          အားေကြ႕သည္ ခုန္ပ်ံေနရင္းမွ ေပ်ာ္ရႊင္လြန္းသျဖင့္  ၀ူေပျမိဳ႕တြင္ ေနစဥ္က ၾကည့္ရွဳခဲ့ဖူးေသာ ၾကိဳးၾကာငွက္မ်ား၏ ဟစ္ေၾကြးသံ ဟူသည့္ ျပဇာတ္ထဲမွ ကကြက္ အတိုင္း လက္ႏွစ္ဖက္ကို ေ၀ွ႕ရမ္းလိုက္ရာ ..
    '' ဖုန္း''   ဟူေသာ အသံထြက္လာျပီး ၀ဲ ဘက္ ယာဘက္ ႏွစ္ဖက္ရွိ ထင္းရွဴးပင္ပ်ိဳ ႏွစ္ပင္မွာ ခါးလည္မွ ျပတ္ေတာက္သြား၏...

       မိမိ၏လက္ျဖင့္ မထိရပါဘဲ ျပတ္ေတာက္သြား ေသာ ေပါင္လုံးခန္႕ရွိသည့္  ထင္းရွဴးပင္ ႏွစ္ပင္အား ၾကည့္ကာ ..
     ''ဟိုက္ ..ငါ သရဲတေစၦမ်ားျဖစ္သြားေတာ့တာလား ..''''

      ဟု ေရရြတ္၍  ေခါင္းတခါခါ လည္တခါခါျဖင့္ တာေမာ အေဆာင္သို႕ အရိပ္သဖြယ္ ေျပးလႊားသြားေတာ့၏...

  ......'''.....'''''  .....''''.....

      လိြယီြ ေတာင္တန္းသည္ အလယ္ပိုင္းေဒသတြင္ဒုတိယေတာင္ထြဋ္အမ်ားဆုံး ႏွင့္ လိွဳင္ဂူေပါက္၀အမ်ားဆုံးျဖစ္သည္ .. သက္တမ္းရင့္ က်ားရဲတိရိစာၦန္မ်ား မွီတင္းေနထိုင္ ၾကျပီး နက္ရွိဳင္းေသာ ေတာႀကီး လည္းရွိ၏...

     ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္ေသာ သားရဲမ်ားေပါျခင္း ..သဘာ၀ေဘးအႏၱရာယ္ ၾကီးျမင့္ ျခင္းေၾကာင့္ အလြန္တရာမွ ကြ်မ္းက်င္လွပါသည္ဟူေသာ မုဆိုးေက်ာ္မ်ားပင္ ထို လြိယီြ ေတာင္တန္းႏွင့္ ေတာအားလက္ေရွာင္၏..