He's Less Darker (Tagalog) (Completed)

Chapter 5

Soffia's POV

Bago ako tuluyan kumain, I excused myself para tanggalin na ang tualya ko sa buhok at pumanik muna sa taas.

'Di ko pa rin maiwasan na maya-maya kabahan kagaya ngayon.

Nakatingin ako sa salamin sa CR at nakikita ko yung kamay ko na nanginginig na 'di ko maintindihan kung bakit ba.

It this the vibe he's giving me.

Pinagtinginan pa ako nilang lahat kahit si kuya, kung kailan nakahanda na ang lahat saka pa ako aalis.

Pero nag-ayos lang naman ako ng sarili.

'Di ko kasi inaakala na papasok sila sa kusina agad.

Usually, it's me, kuya and Basti. Right! Basti na ang itatawag ko sa kanya. Short term for Se'basti'an.

Kinakabahan akong lumabas ng CR at tumapak ng hagdan pababa. Still 'di ko alam kung bakit nandito si Drei.

Feeling ko rin abnormal na ako simula ng makilala ko siya at para makita siya ulit.

My heart is beating abnormally....

Like I missed him that bad...

I miss my kidnapper husband...

But he is here...

Weird. I feel weird.

Pero kasi...

Parang namatay na rin yung dating siya ng namatay siya sa paningin ko dati.

Anong nangyari?

He's acting weird and out of my range back sa isla.

He's not usually like this.

Is it just me thinking, na he's a little careless.

He's unguarded.

Like there's something wrong when someone change like that, so fast that I don't even know how to approach him.

Approach him with terror or ease?

'Yan ang naglalaban sa aking magulong isipan pero kahit ano pa man 'yan.

But my conscience tells me: 'He's human and shoud be treated like one.'

Yeah, I forgot my morning devotion.

It should be according with God's plan.

God has plan for me according to Jeremiah.

And I know Drei is included in my bucket list.

Pagpasok ko sa kusina. Tiningnan nila ako lahat. Specifically Drei. His eyes..

Nakatingin ako sa kanya but there's sadness in my eyes, kaya umiling ako ng tingin at sinabay na ito sa paghatak ko ng upuan ko.

Everyone is sitting. Nasa labas si kuya at Basti na naka-upo sa mesa ng restau malapit lang dito sa kitchen at ngayon ko lang naisip na I'm the only princess among the prince dahil sa mga nakatingin sa aking mga naggwa-gwapuhang mga binata na halos nasa edad ko lang din ang edad.

And I am complimenting them only here in my mind.

Pag-kaupo ako napahawak ako sa isang kamay ko na nanginginig dahil sa titig ni Drei na parang may gusto siyang sabihin pero napipigilan ko.. Maybe because of my uneasiness.

'Ngiti Soffia, smile!'

"Ahm, bakit kayo huminto sa pagkain." I said smiling to them.

"Boss..." Sabi ni Steven sa tabi niya at nilingon pa si Drei na sumipsip muna ng kape.

"May sasabihin si Boss, special announcement." Sabi ni Lucas na nakangiti at sabay-sabay silang nag-ayus ng upuan nila.

Napanganga ako sa anticipation.

Ano kaya sasabihin ni Drei.

Napatigil ang lahat sa pagkain at ako rin napatigil sa panginginig ng ngumiti si Drei.

It's unusual.

Ang cute ng ngiti niya, or is it just me.

"We're fixing our marriage."

Fixing what?

Fixing our..

Our..

M-marriage!

Yeah?

I'm married.

"Soffia?"

"O-oh.." Natutulala akong tiningnan siya.

"Gusto kong ayusin ang sumpa ko, okay lang ba?"

H-ha?

S-sumpa?

"Tang-ina kinikilig ako." Sabi ni Lucas na pabiro.

Daniel smirked.

Steven nakipag-appear kay Lando.

"Sagot Soffia naghihintay ako." Sabi ni Drei at napakunot ang noo.

O-oow!

"Ahm! Ano! M-mag-asawa naman tayo eh, i-it's just right and logical for us to f-fix marriage?"

O God! Does my answer satisfy him?

"Then we're good. You heard it Brent! I'm her husband so stop killing me with this half-assed poison."

P-poison!

Tinapon niya yung kape niya sa harapan ko.

"Ah, bubuntisin ko na lang si Soffia para tumigil ka lang." Sabi niyang galit na at napalitan ng masamang tingin niya ang ngiti niya kanina at napatayo siya sabay bato sa lababo ng baso na nabasag agad.

Na halatang kinagulat ng likod ni kuya na nilingon ko at ng alam ko na ang gagawin ni Drei bigla ko na lang siya hinawakan sa kamay.

Kasi dumudukot nanaman eh.

I know this simple Drei movement.