Bu arada yorum ve vote sınırını geçmek Için baya çabalayan mükemmel okuyucularıma gelecek bölümlerde ithaflarda bulunacağım.
.😉
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
●🖤
4 yıl öncesi..
Küçük kız, başına konan ufak buse ile keyifle kıkırdadı , babasının her gün yaptığı bir vedalaşmaydı bu.
"Dikkatli ol meleğim."
Babasının şefkatli sesiyle yüzü gevşedi ve tatlı tatlı gülümsede Nefes. Bugün özel bir gündü .Bugün bu hayata , annesine ve babasına kavuştuğu gündü onun için.
Doğum günüydü.
Çoğu insan için kişinin özel günü olsada , babasına ve annesine aşık olan Nefes için bugün , onlara kavuşma günüydü.
Öylesine çok seviyordu ki kız babası ile annesini.
"Hadi meleğim."
Arabanın kapısını açmış önünde yalancı bir kızgınlıkla bekleyen babasına mahcup bir şekilde bakıp hızla toparlandı.
"Teşekkür ederim babacığım , akşam görüşürüz o zaman ."
Sözlerindeki imayı , yoldan geçen herhangi bir insan bile anlardı. Utanmasa 'bugün doğum günüm , kutlama için beni bekleyin' diyecekti.
Babası, kızının bu sevimli halleriyle kısa bir kahkaha atıp gelişi güzel sarı saçlarını karıştırdı .
"Hadi meleğim , biraz daha beni burada tutarsan , işsiz bir baban olacak."
Adamın sahte sitemkar sesiyle , Nefes kıkırdayıp ellerini teslim olur bir şekilde kaldırdı.
" Tamam tamam , gittim ben."
Güleç sesiyle geri geri giderken , aynı zamanda da babasına şımarık bir şekilde ellerini sallıyordu.
Otuzlarının henüz ortasında olan Erdem , kızının bu sevimli halleriyle huzurla gülümsedi. Tek kızı , tek meleği , Onun için Nefes gibiydi. O yüzden kızının ismini Nefes koymamış mıydı ?
