Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
●🖤
Pamir Barlas
Bu isim benim için ne demekti ? Hayatım boyunca bir umuda sarıldığım kişiye büyüttüğüm , yaşattığım sevgi boş muydu ?
Değersiz bir insan için miydi ?
Buna inanmazdım , inanamazdım. Barlas ismi benim için sadece sevdiğim adam değil , nefes almanın değerini bana hatırlatandı. En zor zamanımda fiziken olmasa da ruhen yanımda olandı , o kötü olamazdı .
İmkansızdı.
Onunla üç yıl önceki tanışmamızı düşündüm , düşündükçe içime dolan huzurla gülümsedim.
"Nefes."
Arkamdan gelen yüksek sesle dalgınca silkinip zoraki bir şekilde kafamı çevirdim sesin sahibine.
Birde benim bileklerimi görüp telaşlanmasını istemiyordum.
"İyi mi o ?"
Yatakta kıpırtısız yatan Cem'i görmesi ile beti benzi attı. Olduğu yerde donup kalırken , gözyaşları yüzünü okşamaya başlamıştı bile.
"Abi!"
Feryadı buram buram küçük odaya yayıldı. Telaşla abisine koşması ile göğsüne sarılması bir oldu , iri bedene sokulmuş , küçük bir kız çocuğu gibiydi. Onları izledikçe kendimi tutmak zor oluyordu.
Kardeşim olmadığı gibi kardeş duygusu ne bilmezdim , Eylül dışında. O bana bu hayatta ikinci umuttu.
İlki Barlas , ikincisi ise sevdiği kadın Eylüldü, ne ironik.
"Eylül nereye kayboldun iki dakika da."
Arkamdan işittiğim ses ile yüzümdeki donukluk silindi , istemsiz buruksu bir tebbessüm oluştu.
Biliyordum , geleceğini biliyordum .
Hevesle arkamı döndüğüm gibi kapıdan giren vücudu görüş açıma girdi. Gözleri etrafa kısa bir müddet tarayıp sonunda bende sabit kaldı . Boş bakan bakışlarında , tuhaf bir şey gördüm ,
