Chapter 5 - The Heir

882 21 3
                                    

Ngayo'y nandito kami sa office. All day lang siya na sobrang busy at nakafocus dun sa mga ginagawa niya.

Actually, may pasok ako, kaso ayaw ko lang talaga pumasok. Haha. Tamad na kung tamad pero I just want to see myself how my husband works.

Kanina pa niya ko di iniimik dahil sa sobrang pagkabusy niya sa mga business proposals, budget allocations at iba pang business related matters. Nung una ang lakas ng loob ko na magvolunteer na tulungan siya sa trabaho niya, but I guess I just become a nuisance. It's just my ego baffling me to act as someone which I am not and do something I can't.

All I can do for now is to watch him all along dealing with his business.

"Sir, Mr. Valdez is calling." the secretary immediately feed in.

Agad kinuha ni Corona ang wireless na telepono at sinagot ang kausap.

"Hello Mr. Valdez, I've been waiting for your call. I saw some inconsistencies in the proposal that your men submitted me last time. I hope we can somehow have a small talk regarding this issue. I cannot just do away from the fact there are things that are not going smoothly." Corona professionally conversed over the phone.

Nakakahanga naman ang batang to. Para talagang hindi siya Grade 7. Iisipin mo na parang college student or real life professional na talaga kausap mo if hindi mo pa siya nakikita in person.

Ganyan ba ko nung Grade 7 ako? Parang hindi naman. Parang naglalaro pa nga ata ako ng mga barbie ko. Malay ko naman sa business? Ang alam ko lang ay monkey business. Haha.

How I wish I can be like him so Mom and Dad won't think na wala akong ibang ginawa sa buhay ko kundi ang maging patabaing biik nila. Biik daw yung term kasi bata pa daw ako. Baboy if I aged more than twenty. Grabe lang sila. So may equivalent age pala yun? Haha.

Siguro talagang meant to be kami ni Corona para marealize ko kung paano ba talaga ang maging adult and more than that, he'll be the one to complete the missing puzzle pieces in my life. He'll be the one to fill in my paucity.

"Quit staring you dog." he told me as he snapped his fingers. With that gesture, I was back to my senses.

"Maka-dog to! I was just spacing out! Hmp!"
"It didn't seem like that. For me, you are just a dog, putting your salivating tongue out waiting for your master to throw you a bone. Poor little puppy. You want some bone?" He mocked.
"Bwisit ka talagang Corona virus ka!!!"

Akala ko okay na kami since that day pero hindi pala. Hindi pa din pala niya ko titigilan sa pang-aasar! Kainis!

"You're really a bad dog. But maybe you are just hungry. Come here, here's the bone." he kept on annoying me.

Bwisit talaga siya! Di ka na talaga magbabago Corona!

"Aso pala ah? Sige humanda ka sakin."

Pagkasabi ko nun ay halos dambahin ko na siya sa working table niya kaso nakaiwas siya. Para na tuloy kaming mga batang naghahabulan sa playground.

"Haha. Losers weeper. Weak mo talaga puppy. Haha."
"Corona virus ka talaga! May sapak ka talaga sakin pag inabutan kita!" inis na inis kong sabi. Ang lakas niya kasing mang-asar.

Alam na alam talaga niya kung paano ko galitin. Bwisit! Bakit ba napakapikon ko kasi?!

"Oh ano na lola puppy? Uugod ugod ka na ba kaya di mo ko maabutan? Kawawa ka naman. Must have been hard for you, haven't it? Hahahaha." he kept on taunting me.

"Bwisit ka talaga!"
"Flatchested na puppy! Hahaha!"
"Anong flatchested?! May laman to! Alam mo yan!" sigaw ko.

Natahimik naman siya sa sinabi kong yun at natigil sa pang-aasar kaya naman nagkaroon ako ng chance na mahuli siya at ma-pin down siya sa sahig. Agad ko siyang pinaibabawan at mariing hinawakan ang magkabilang kabay para hindi siya makawala. Balak ko sanang daganan siya kaso baka kilitiin niya lang ako at makaalpas din siyang bigla. Humanda ka talaga sakin Corona!

My Husband is a 7th GraderTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon