Kasalukuyan akong nasa kwarto at kausap si Lavi sa phone. Wala naman si Corona dito dahil pumasok siya sa school niya kaya ayos lang kung kausapin ko siya.
"Two months, Lavi? Ang tagal nun." sabi ko.
"I know baby. Pero kasi kailangan ako ni Dad for our business. Sana naiintindihan mo ako. Don't worry, I'll take care of you pagkabalik ko. And I'll also take responsibility of your child. I love you Rika."Natuwa naman ako sa sinabi niyang pananagutan niya kami ng anak ko kahit hindi niya ito anak. Hindi ko maiwasang mapangiti. Tama ako. Hindi ako nagkamaling mahalin at paniwalaan ka Lavi. Mahal namin ang isa't isa. At wala ng makakapagpahiwalay saming dalawa.
"I love you too, Lavi." sagot ko na mmay matamis na ngiting nakaimprenta na saking labi.
"Rika, basta hintayin mo lang ako. Dalawang buwan lang naman akong mawawala. Pagtiisan mo muna ang makasama ang batang yan. Babalik din ako, pangako. Mahal kita."
"Masaya akong marinig yan mula sayo. Aasahan ko yan. Mahal din kita. Mag-iingat ka ha?"
"Oo. Salamat. Ikaw din. Bye." pagpapaalam niya.
"Bye." paalam ko.Matapos ang usapang yun ay nahiga ako sa kama ko at napabuntong hininga ng malalim. Hindi ko alam pero para akong nalungkot sa narinig kong yun kahit pa alam ko na naman talagang dalawang buwan siya mawawala. Haays.
Ibig lang sabihin nun ay dalawang buwan kong lolokohin si Corona... Hindi niya deserve yun. Pero hindi ko din naman kayang umamin. Hindi ko na alam ang gagawin.
Haaays.
Ipinikit ko na lamang ang aking mga mata at hindi na namalayang nakatulog na ko.
Zzzzz.
"Rikaaaa"
"Hmmm"
"Rikaaaaaaa"
"Hmmm"
"Let's go shopping!" masayang sabi ni Corona.
"Shopping? Gabi pa ah."
"Nah. It's just 2pm in the afternoon. Let's go buy things for our baby. I'm really excited!"
"Halata nga. Haha." inaantok ko pa ding sabi.
"Pag di ka pa bumangon, hahalikan kita." banta niya.
"Ge lang." matipid kong sagot. Ang sakit kasi ng katawan ko.
"I'm not joking."
"Ge lan-"Napamulat naman ako at nanlaki ang mata ng bigla niya akong halikan! Tinotoo niya nga!!!
Hindi ko alam kung bakit nabato na ko sa pwesto at hindi na nakagalaw pa.
10
9
8
7
6
5
4
3
2
1
Kyaaaahhh!!!
Ganyan katagal niya kong hinalikan.
"Oh ano? Di ka pa babangon?" nakangisi niyang sabi. Napaka naman nitong Corona virus na to! Tsk!
"Ah. So naenjoy mo pala ang halik ko kaya naman ayaw mo pa ding tumayo diyan. Now I really can say that you have an HD for me. Tsk. Tsk. Pedophile girl." pang-aasar niya. Heto na naman siya sa kahanginan niya.
"Kapal mo ah! Hoy Corona virus! Feeling ka talaga! Wala kong HD sayo! Baka ikaw yun!" inis kong sagot sa pang-aasar niya.
"Guilty beyond unreasonable doubt. Poor lola Rika." pang-aasar pa rin niya.
"Grrrr! Tss! Sasapakin na kita!"
"I know you can't do it. Haha."
"Buset ka!" sabi ko sabay palo sa kanya nung unan na nahablot ko.
"Ouch! Tss! You want pillow fight? Tara!" hamon niya.At kumuha kami ng kani kaniyang unan at nagpaluan ng malalambot naman naming unan.
"Hiyaaaaaa! Isang hampas para sa isang feelingerong tulad mo!" sigaw ko.
"Haaaaa! Heto naman ang para sa pag di tanggap na may HD ka sakin!" ganti niya.
BINABASA MO ANG
My Husband is a 7th Grader
Romance[COMPLETED 2022] HIGHEST RANK ACHIEVED: #2 - TEEN STORIES Fixed marriage with a grade 7 student? Anong magiging buhay ko sa kamay ng 11 years old na yan?! "Hoy aso ko, pwede ba? Don't look at me na parang nalugi ka pa sakin. You're lucky because you...