Pouring Rain
*Lizzy's POV*
"Hello?"
Ang aga aga naman someone's bothering me.
"I said hello?"
"Good morning, Lizzy."
"Did you call just to say good morning? It isn't funny."
"No. I called to tell you that we succeeded."
"Huh? What do you mean- Wait. You mean she left already?"
At first, I didn't understood him but soon his words excited me.
"Yes." he answered.
"Finally! I can be with Cory again!" I happily exclaimed.
"Won't you ask where she is now?"
"As if I care. Only Cory matters. You can do whatever you want with her. After all you want her, right? I couldn't care less of the details about her."
"Alright. So that's it. Our deal is ending here. Til next time. Thank you."
"Okay. Thanks!"
And the phone call ended that way.
I can't be happy enough knowing that finally, I can be with Cory again.
Oh my gosh! I can't wait to see him! I should call him now!
Oh wait. No.
He'll think it's not just a coincidence. He's smart so he'll be able to figure out by seeing it through me. No way.
I guess I still have to be patient. Corona is there anyway and the filthy bitch is out. So I have nothing to worry about anymore.
Time for a celebration! Yes!
*End of Lizzy's POV*
*Rika's POV*
"Sila Mom and Dad po?" tanong ko sa mga katulong.
"Ang aga niyo naman po ma'am. Alas tres pa lang po. Baka po mabinat kayo. Di po yun healthy para sa dinadala niyo." pag-aalala nila manang.
"Yaya, sila Mommy and Daddy? Bakit parang wala sila rito?"
"Nasa biyahe po pa-Europa po. Sa Italy. Hindi po ba nabanggit sa inyo?"
"Ganun ba. Hindi po eh."
"Eh ma'am bakit po ba ganito kaaga kayo napabisita? At bakit ho ang dami niyong dala?"
"Nandito ko para kumuha nang pera."
"Para po saan? May nangyari po ba?"
"Wala naman po. Wag po kayong mag-alala. Ayos lang po ako."
"Pero ma'am-"
"Please, don't tell anyone but my parents about this. Please."
"Sige po."
Di na naman nila ko pinakialaman at hinayaan na lang akong kunin ang kailangan ko. May kalakihan naman yung nakuha kong pera. Sapat na para makahanap nang bahay na tutuluyan ko at pangkain nang isang buwan. Plano kong manuluyan na lang muna sa probinsya nila Mommy. Malapit sa mga kamag-anak ko para pag may kailangan ako ay malalapitan ako agad.
Nung makuha ko na ang kailangan ko ay nag-taxi ako papunta sa bus station. Mag-iintay na lang ako don hanggang sa magka-bus nang mga 4 am. Ganoong oras pa kasi ang dating nang bus sa terminal.
Matiwasay at ligtas naman akong nakarating sa terminal. May kalayuan pa yung mismong sakayan pa-probinsya kaya naman kailangan ko pa ding maglakad. Di na kasi pwede pumasok ang mga taxi sa parteng to nang terminal.
![](https://img.wattpad.com/cover/182869031-288-k834097.jpg)
BINABASA MO ANG
My Husband is a 7th Grader
Romance[COMPLETED 2022] HIGHEST RANK ACHIEVED: #2 - TEEN STORIES Fixed marriage with a grade 7 student? Anong magiging buhay ko sa kamay ng 11 years old na yan?! "Hoy aso ko, pwede ba? Don't look at me na parang nalugi ka pa sakin. You're lucky because you...