KALBİM SANA EMANET

1.2-İtiraf sırası

ŞARKI: SERTAP ERENER🎶BİR ÇARESİ BULUNUR

''S-Soner...'' İlk kez adını ona karşı telaffuz ediyordum. İlk kez bu kadar yakındık ve ilk kez okul dışında görüşüyorduk. Ha tabii birde ilk kez yanımızda kimsecikler yoktu. ''Efendim?'' dedi gözlerini gözlerime çıkarıp. Anında gözlerimi kaçırdım.

Onun gözlerine üç saniyeden fazla baktığımda dizlerimin bağı çözülüyordu. ''Şey... o gün neden öyle söyledin? Yani hani dedin ya belki şeydir diye... Şey işte.'' Beni daha fazla utandırmamak için gülümseyerek kendisi devam etti.

''Belki yanlış yorumlamıyordur diye... Bundan bahsediyorsun sanırım?'' Hızlıca kafamı salladım. ''Peki ben sana bir şey soracağım. Eğer bana cevap verirsen bende bu sorunu yanıtlayacağım. Kabul mü?'' Kafamı ikinci kez salladığımda gülümsediğini duydum.

''Ne zamandır?''

''A-anlamadım?'' dedim ellerimle oynamayı bırakıp. ''Ne zamandır seviyorsun beni? Yani bende son iki aydan öncesi yok.'' Demek iki aydır farkındaydı. İki aydır farkındaydı ve bunu bile bile başka kızlarla takılıyordu öyle mi?

Kırılan gururumu onarmaya vakit bulamadan gözümden bir damla yaş firar etti. ''Dört yıl," diye fısıldadım varla yok arası bir sesle. ''Dört?" dedi şaşkın bir sesle. ''Sen beni lise birdeykende tanıyordun yani?''

''Evet," dedim titreyen bir sesle. ''Sürekli bizim okulun önünden geçerdin.'' Ama sen benim farkımda bile değildin.

''Bir tek oradan okula gidiliyordu," dedi gülümseyerek. ''Bilemezdimki bir kızın beni görüp aşık olaca-" Cümlesini tamamlamasına izin vermeden gözlerine sorgularca baktığımda hemen sustu. Sandalyemi geri iterek kalktım masadan.

''Hey!'' Onu beklemeden mekandan çıktığımda içtiği kahvenin parasını ödemekle meşguldü.

''Beklesene!'' Onu duymazdan gelerek adımlarımı hızlandırdım. Ne bekliyordumki? İtiraf ettiğimde onunda beni sevmesini mi? Tabii ki dalga geçecekti. O,okulun en popüler çocuğuyken birileriyle dalga geçmesine şaşmamalıydı.

''Bekle lütfen! Berfu!'' Adımı ağzından duyduğum anda yerimde çakılı kaldım. Ne çok ilklerimi yaşadığım bir gündü bugün. İlk kez adımla seslenmişti. İlk kez... ''Öyle demedim. Yanlış anladın," dedi bana yetiştikten sonra. Telefonumu havada salladıktan sonra bana uzattı.

''Ayrıca bunu unuttun. Hep böyle unutkan mısındır?''

''Boş versene," dedim elinden telefonu alırken. ''Yok öyle," dedi kolumu tutarken. ''Sen içini döktün ya ben? Sıra bana gelmedi mi hâlâ?''

''Ne sırası?''

''İtiraf sırası.''

💌💌3 YIL SONRA💌💌

Soner'i defalarca aramama rağmen açmayınca koşarak Dilan'ların kapısını çaldım. Dilan kapıyı pijamalarıyla açtı. ''Ne oldu kızım sabah sabah beni rüyanda mı gördün?'' Zuhal ve Dilan şehir dışında benim aksime ünüversite okuyorlardı.

Fakat Zuhal henüz gelmediğinden görüşememiştik. Dilan ise on beş günlüğüne ailesinin yanına gelmişti ve sadece bir haftaya kadar dönecekti.

Ama benim ona çok ihtiyacım vardı.

''Çok fena bir şey oldu Dilan. Yardım et bana. Yardım et lütfen.'' Dilan beni içeri aldı ve annesiyle babasının uyanmaması için üst kata çıkardı. Odasının kapısını kilitleyip ''Ne oldu Berfu korkutma adamı?'' diye söylendi.

''Dilan...''

Gözlerimden akan yaşlara engel olamadığımda Dilan daha fazla telaşlandı. ''Soner mi bir şey yaptı yoksa? Elmi kaldırdı sana? Ayrıldınız mı? Ya kızım n'oldu anlatsana!''