KALBİM SANA EMANET

6.3-Sende inan

ŞARKI: YÜZYÜZEYKEN KONUŞURUZ🎶ESEN

Sarp'ı göğsünden hafifçe iterek kendimden uzaklaştırdım. Gözleri kapalı alnı alnıma yaslı dururken ''Berfu?'' dedi tereddütlü bir sesle. ''Acele mi ettim ben? Öpmemem mi gerekiyordu? Affedersin...Ama ben...ben yabancıyım bu hislere. Nasıl davranmam gerektiğini kestiremiyorum. Sen beni yönlen-"

''Sarp sorun bu değil.''

''Sorun ne?''

''Baray...'' diye fısıldadım. ''Haklısın. Yukarıda konuşalım o zaman?''

''Duyarlar.''

''Dışarı çıkalım?''

''Peki.'' Bir adım geri çekip suratıma baktı. Bir şey demesine izin vermeden mutfaktan çıktım. Dış kapıyı açtığımda onun varlığını peşimde hissediyordum. ''Berfu ceketin?'' dedi ben çıkarken. ''Ah unutmuşum.'' Kafam gitmiş, düşünemez olmuştum.

Elinden cekiti alıp çıktım.

''Bir yere mi oturalım?''

''Gerek yok Sarp. Burada konuşalım. Bak ben-"

''Önce beni dinle. Bak ben ilk kez böyle hissediyorum Berfu. Yani az önce acele ettiysem özür dilerim.'' Evet ondan beklemediğim bir hamleydi. ''Sarp lütfen. Kendi inanmadığın şeyler-"

''Kendi inanmadığım şeylere seni inandırmaya çalışmayayım, öyle mi diyeceksin? Ama ben inanıyorum Berfu. Sende inanmayı dene.''

''Sarp...'' dedim derin bir nefes alarak. ''Bak sen ilk kez böyle şeyler yaşadığını söyledin. Yanlış mıyım?'' Aşkı ilk kez tadıyordu. 'Hayır' dercesine kafasını salladı. ''Sen ne yaşasan ilk olacak. Öperken heyecanlansan bu ilk olacak. Elimi tutarken öyle. Sonra yan yana yürürken. Sen her şeyi ilk kez yaşıyor olacaksın.''

''Ee?'' dedi kaşlarını çatarak. ''Yani demem o ki sen bunları yaşarken ben sana eşlik edemem.''

''Anlamadım?''

''Yani ben seninle aynı anda heyecanlanamam. Aynı anda aynı şeyi hissedemem.''

''Nedenmiş o?''

"Çünkü benim senden öncem bariz ortada Sarp. Ben senin ilk kez yaşayacağın onca heyecanı yaşadım bile. Sen sanıyor musun her şey ikinci kez aynı tadında olacak? Ben geçtim o yolları çoktan.'' Görmek istemiyordu belki ama benim ondan öncem gözler önündeydi.

O beni öptüğünde belki heyecanlanacaktı. Ama ben bunu daha önce yaşamıştım deyip daha sakin kalacaktım. Ne ilk kez aşık oluyordum ne de ilk kez birinin elini o anlamda tutacaktım.

''Ne demek istiyorsun yani?''

''Sen en iyisi kendine kendin gibi ilk kez aşkı tadacak bir kız bul. Çünkü ben aşk defterini kapatmış çocuklu bir kadınım.'' Arkamı dönmüşken yetişip kolumu tuttu. ''Baray benimde canım Berfu. Üstelik kalbimde sen yokken ben onu seviyordum. Biliyorsun sende.''

Mesele sadece Baray'da değildi. Ya ben onun mutlu olmasını istiyordum. Sarp yakışıklı, iyi kalpli biriydi. İstese benden bin kat iyisini bulurdu. Kendi gibi birini bulsun istiyordum sadece. Çünkü ben ona göre değildim. Biz farklıydık.

Ama öyle ayrı dünyalar meselesi değildi.

İki kişi düşünün. Biri, yanlış bir adama aşık olup aşkı onda harcamış bir kadın. Diğeri, daha önce aşkı tatmamış bir adam. Şimdi söyleyin bana. Adam ilk aşkına karşılık alabileceği birinimi yoksa içindeki aşkı bitirmiş o kadınımı hak ediyor?